Nga Musa Mustafa
Kanë kaluar 27 vjet që kur minatorët shqiptarë të Trepçës në Stan Tërg, nisën një grevë të pazakontë në zgafellat e minierës, një akt që shënoi një erë të re për Kosovën, në luftën e saj për liri, të drejta e pavarësi nga Serbia. Ajo ngjarje pati shumë bujë; dhe më e bujshmja brenda saj, ishte dhurimi i një lope që një mitrovicar ua bëri minatorëve grevistë.
Musa Berani, dhuruesi i lopës, akt që zuri vend dhe në mediat e huaja, sot është 65 vjeç. Edhe ai thotë se greva 8-ditëshe e minatorëve të Trepçës në Stan Tërg ishte themeli i shtetësisë së Kosovës, i bashkimit të shqiptarëve, i krijimit të UÇK-së dhe shkatërrimit të tërësishëm të Jugosllavisë së Titos.
Por si e kujton Berani aktin e dhurimit të lopës, që për të është një ndër përjetimet më të rralla dhe më të bukura te jetës së tij sa është gjallë.
“Lopën që dhurova unë nuk ishte asgjë, por bëri një jehonë të madhe në opinion, pasi që me sytë e mi kam para edhe gra të cilat në hyrje të minierës së Trepçës në Stan Tërg, kanë hequr nga fyti varëse të arit e stoli të tjera duke i dhuruar për minatorë, apo dhe persona që dhuronin para, marka dollarë, franga zvicerane”, thotë Berani.
Dhe vazhdon ai rrëfimin: “Nuk e di saktë datën, ka qenë 21 apo 22 shkurti i vitit 1989, por në atë mëngjes pasi që kisha mjelë lopët në ahurin tim, u ktheva në dhomë brenda ku babai qëndronte i shtrirë pasi që ishte shumë i sëmurë. Ishim duke shikuar lajmet në televizor dhe për një moment babai po më thotë: ‘lehtë është për ty është o Musoo, plotë ahurin e ke me lopë, po ata minatorët atje në Jamë (minierë), ata e kanë shumë të vështirë’, duke ma bëri me shenjë se unë duhesha ta dhurojë një lopë për minatorët. Të nesërmen në mëngjes, ka qenë ditë e shtunë kam shkuar në ahur ku kam zgjedhur lopën më të mirë të cilën e kam marrë dhe e kam dërguar në Stan Tërg”, tregon Berani.
Ai më pas sqaron se tërë rrugën, nga Mitrovica deri në Stan Tërg, rreth 7-8 km, e ka bërë në këmbë. “Kur mbërrita aty, lopën e kam lidhur për rrethojën e oborrit të minierës dhe rojës që ishte aty i thashë se këtë lopë e kam sjellë për minatorët. E di se lopën e kanë therur në minierë, porse mishin në vend që ta hanë jua kanë shpërndarë të varfërve”, sqaron Berani, i cili pra zbulon dhe këtë detaj tjetër kaq interesant të asaj ngjarjeje.
“Unë nuk kam punuar kurrë në minierë, por u solidarizova me minatorët pasi që ata po na mbronin me jetën e tyre nga terrori që po ushtronte Serbia me Millosheviqin mbi shqiptarë e Kosovës. Ka kaluar shumë kohë, pra 27 vite, nuk i kam ra pishman asaj pune, por jam i revoltuar me qeverinë dhe institucionet e tjera të Kosovës që deri më tani nuk kanë bërë gjë për të pasur një të ardhme më të mirë”, qahet ai duke gjykuar kështu mbi realitetin në të cilin ndodhet Kosova.
Ai ka shtuar se ato 8 ditë të grevës së minatorëve të Trepçës i ka përjetuar shumë keq, por se dhe ka qenë krenar pasiqë populli shqiptar jo vetëm në Kosovë, por në tërë Jugosllavinë ku ka jetuar, për herë të parë është bërë i gjithi bashkë, në një gojë.
“Por me lopët nuk më eci mirë”, thotë Berani duke qeshur, dhe shton se gjatë luftës policia dhe paramilitarët serbë ia kanë marrë 3 të tilla, ndërsa njërën ja kanë vrarë.
“Dhe kështu mbeta pa lopë”, shton ai.
Rasti i dhurimit të lopës për minatorët atë botë, bëri aq bujë sa Musa Berani thotë se policia serbe nisi ta kërkonte për ta burgosur.
“Pas dy ditëve, shkova prapë në Stan Tërg për t’u interesuar për gjendjen shëndetësore të minatorëve. Aty, disa policë serbë me rroba civile tentuan të më arrestonin, por disa minatorë e punëtorë të Trepçës reaguan dhe më shpëtuan nga policia duke më futur në një makinë e sjellë në Mitrovicë. Që nga ajo ditë dhe rreth 4 muaj, nuk kam fjetur në shtëpinë time, por tërë kohën e kam kaluar tek dajat e mi në fshatin Zhabar, tek kushërinjtë në fshatin Klinë të Skënderajt, si dhe tek miku i im Ibrahim Vidishiqi, dhe kështu policia nuk mundi të më arrestojë për këtë punë.”
Dhe merak të madh ka faktin se për atë ngjarje nuk ka asnjë fotografi, pra asnjë lloj kujtimi që sytë e brezave të mund ta shihnin.
“Nuk kam asnjë fotografi nga ajo ditë. Gjatë luftës e humba atë faqe të gazetës ‘Rilindja’, ku krahas një letre përkrahjeje që madhi Bekim Fehmiu iu kishte dërguar minatorëve, ka qenë edhe shkrimi për dhurimin e lopës nga ana ime”, shprehet i pezmatuar Berani.
Musa Berani tani jeton me gruan dhe tre fëmijët e tij në qendër të Mitrovicës, i papunë e në kushte të vështira ekonomike. Por në zemër e ndërgjegje ka një pasuri të madhe, kujtimin e bukur të një akti njerëzor e kombëtar, dhurimin e një lope për minatorët grevistë në Stan Tërg. /tesheshi.com/
