Pavarësisht telave me gjemba dhe një gardhi të fortifikuar apo rojeve të armatosura, Amygdaleza, kampi më famëkeq në Greqi për fëmijët refugjatë në shumë mënyra është dëshmi se fëmijët do të bëjnë gjithnjë gjëra fëmijërore.
Ka një rresht grafitish në muret e tij, piktura të vizatuara me dorë të kafshëve dhe luleve. Ka sllogane që valëzojnë: “Të dua”, “Më mungon”, apo “Jeta është dashuri”. Dhe përtej këtyre, fjetore të ndriçuara keq – më pak se dyshekë të shtrembër mbi bazamente të dyshimta – e më tej edhe një kënd lojërash ku gjenden dy shtylla porte dhe mure me ngjyra.
Më pas sheh banorët e dënuar të jetojnë aty, disa jo më shumë se 12 vjeç, me sy të zmadhuar, me fytyra të freskëta dhe po aq të shpejtë të qeshin sa edhe t’ia japin të qarit.
Dëgjon shamatën e tyre dhe nuk mendon dot për një burg: mendon më shumë për një shkollë. Por në të vërtetë ashtu është Amygdaleza: një kamp i krijuar së pari për të vendosur emigrantët pa dokumente – në një akademi policie në cepin veriperëndimor të Athinës – por tani strehë për rreth 40 minorenë të pashoqëruar të mbërritur në kohë të ndryshme.
Në vende të tjera, në kohë të tjera, ndërtesa pa çati mund të ishte ngatërruar me një qendër riedukimi. Në Athinën që ndodhet në vijën e parë të krizës më të vështirë të refugjatëve në Europë, që pas luftës së dytë botërore, është një strehë për të pafajshëm, që po të përdorim fjalët e një raporti të HRW-së, jo vetëm është e mjerueshme, por nuk duhet të kishte ekzistuar kurrë.
Autoritetet greke e quajnë atë “vend special për akomodimin e të huajve”, pjesë e zinxhirit të vendeve të mbyllura por që tashmë janë bërë strehë për rreth 3464 fëmijë refugjatë që janë regjistruar në gjithë vendin. Si një zgjidhje e minutës së fundit, minorenët, thonë ata, vendosen në institucione të tilla për shkak të mungesës së zgjedhjeve alternative dhe si një mënyrë për t’i mbrojtur ata.
Nën vështrimin e kujdesshëm të rojeve, me sytë që lëvizin poshtë e lart, banorët e kampit, të gjithë fëmijë nga vende si Algjeria, Siria, Tunizia, Pakistani dhe Iraku, preferojnë të mos flasin shumë. Nuk është ky vendi ku ata do të donin të ishin. Secili, sipas mënyrë së vet, ka të përbashkët historinë e shmangies së plumbave dhe udhëtimit më të keq të mbërritjes në Europë – një utopi e imagjinuar që e kërkuan ndonjëherë për t’i shpëtuar varfërisë, por më shpesh për të shpëtuar nga lufta dhe persekutimi.
Vetë mbërritja e tyre aty, në kushte që edhe të rriturit nuk do mund t’u mbijetonin, përmes trafikantëve dhe bandave kriminale, në vetvete përfaqëson histori kurajoje dhe force. Disa nisen të vetëm, por po aq humbasin familjet e tyre me mbytjen e anijeve dhe tragjedi të llojeve të ndryshme gjatë rrugës. “Asnjë nga ne nuk dëshiron të jetë këtu”, thotë Ahmed Kamshle, një 14-vjeçar sirian. “Dhe disa nga ne kanë qenë këtu për një kohë shumë të gjatë. Ushqimi është shumë i keq dhe ka minj”.
Kjo është një katastrofë që nuk i ka shpëtuar syrit të Stathis Sidoropoulos, oficerit të policisë që ka ngarkim krahun e të rinjve në qendrën Amygdaleza i cili ka kërkuar që fjetoret të pastrohen me rastin e vizitës së grupit të gazetarëve.
Një burrë me sjellje të butë që ka dy fëmijë të vetët, Sidoropoulos është i pari që thotë se asnjë nga minorenët nuk duhet mbajtur pas hekurave. “Nëse shteti ynë nuk do ishte i falimentuar, nëse do të ishte i përgatitur më mirë, asnjë prej tyre nuk do ishte këtu”, thotë ai.
Roja shton se duhet bërë gjithçka për të përmiërsuar kushtet. “Gjithë ditën, ata nuk kanë se çfarë të bëjnë. Lojërat do të ndihmonin, por gjithashtu kanë nevojë edhe për dyshekë, jastëkë, çraçafë e sapunë. Me pak fjalë, ne kemi nevojë gati për gjithçka këtu”.
Pavarësisht ndihmës nga organizata bamirëse dhe shoqata të të drejtave të njeriut, gjendja mbetet e rëndë. Në një botë ideale, minorenët do të ishin transferuar me shpejtësi në vende të tjera të Bashkimit Europian, përmes skemave të rivendosjes apo bashkimit familjar. “Por ajo që është më e rëndësishme”, thonë aktivistët e shoqatave bamirëse, “është se këta fëmijë duhet të lejohen të jenë ata që janë- fëmijë – sërish”.
Përgatiti: Juli Prifti – /tesheshi.com/
