Që kur Artan Didi u emërua Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit, drejt tij nuk kanë pushuar akuzat; përveçse sot kur dha dorhejqen. Nga opozita, pikërisht prej saj që nuk ka rreshtur të gjejë yçkla në biografinë e tij dhe më pas në mënyrën e të punuarit, sot atij nuk iu adresua asnjë akuzë.
Përkundrazi, nga zëri kryesor i saj, deputeti Sali Berisha, Didi u vlerësua mes rreshtave, se ka qenë ai që ka denoncuar Tahirin për afera – që sipas tij – po e pëson pikërisht për këtë shkak.
Artan Didi erdhi në krye të Policisë Shqiptare si një oficer karriere policie, por që për disa vite kishte qenë jashtë rradhëve të saj.
Në fillim u akuzua për si militant partie, për shkak se kishte kryer detyrën e anëtarit të një komisioni zgjedhor dhe numëruesi votash më 23 qershor. Më pas u akuzua si “tepelenas”, një lloj akuze qe e “njolloste” krahinarisht, meqë dhe ministri Tahiri vinte nga Tepelena.
U akuzua dhe për faktin se detyrën e lartë e kish marrë në kundërshtim me ligjin.
Më pas, në media u nxorr një e dhënë sikur kishte qenë pikërisht ai njeriu që kishte vrarë Flamur Pislin, shqiptarin që morri peng një autobus grek, ku puna mbërriti deri aty sa i ati i Pislit, të shpallte se ishte në gjak me Didin.
Pikërisht, mes kësaj rruge gjithë gropa të paragjykimit politik, po ecte karriera e tij në krye të Policisë së Shtetit.
As “marrja” e Lazaratit pas operacionit final që i dha fund sagës famëkeqe të fshatit problematik, nuk i dhuroi donjë rreze dritë portretit të tij të nxirrë nga opozita; por duhet thënë dhe nga gjykimi i përgjithshëm i opinionit, gjersa punët e rendit nuk ecën mbroth. Tritoli që nuk pushoi, ia zbehu dhe ato pak tregues të mirë pune e detyre.
Dhe vijmë deri tek ky fundmarsi, ku ai jep dorheqejn si shenjë e përgjegjësisë morale, për shkak të një skandali të përfolur në dikasterin e tij, ku struktura të Interpolit thuhet se kanë fshehur të dhëna për të kërkuarin e drejtesisë belge, deputetin Mark Froku.
Kjo është dorheqja e dytë në rradhët e mazhorancës, ç`prej dy vjetësh kur morri pushtetin. Muaj më parë, atë e dha deputetja Luiza Xhuvani, por për një çështje “rendi”, siç ishte vrasja prej të birit të saj të katër shtetasve në një lokal nate.
Dhe në të dy herët, këto akte nuk ka ndodhur të marrin duartrokitje. Ambienti i mbingarkuar me tension mental në Shqipëri, nuk ka vend për të tilla lukse.
Në rastin e znj. Xhuvani, një segment i mendimit mediatik e publik e konsideroi atë të dyshimtë në tetralitetin e vet (për ironi të fatit, znj. Xhuvani është aktore dhe lotët e saj u panë dhe si rol që duhej luajtur); ndërsa tek dorheqje e dytë, po marrin udhë pak e nga pak të gjitha teoritë konspirative të mundshme, sepse gjëja më pak e besueshme në këtë vend, është pikërisht morali i deklaruar i dikujt.
Sërish për ironi të fatit, paralel me dorheqjen me thagmë morale të Didit, ndodhte të përbetohej për moral të pastër edhe deputeti Mark Frroku, gjatë një séance në Komisionin e Mandateve. /tesheshi.com/
