Nga Ermir Hoxha
Kakofonisë politike dhe asaj mediatike iu shtua këto ditë dhe financieri i ekstraduar i Habilajve. Nezar Seitaj, ishte lënda e radhës që opozita të ngrinte një pretendim po ashtu të radhës se drejtësia ka rënë në kthetrat e Edi Ramës. Çfarë ndodhi? Teksa po hetohej e gjykohej tek Krimet e Rënda, Seitaj, i arrestuar muaj më parë në Babicë, u ekstradua në Itali, atje ku në fakt është ngjizur dhe dosja së cilës ai i përket, ajo “Habilaj”. Pra, ai nuk ka shkuar me pushime. Nga njëra trupë hetimore e akuzuese, është transferuar te tjetra, atje ku në fakt ekziston më tepër besimi se drejtësia është drejtësi e jo paçavure si e jona. Dhe kjo duhet ta bëjë të ndihet mirë opozitën. Italianët, ata prej së cilëve ne kemi sot Habilajt pas hekurave, janë më të besueshëm sesa ne.
Ndërsa opozita ka vendosur të futet në yçkla proceduriale në dëm të parimit të përgjithshëm, një dikotomi që ekziston e jo pak e të hap punë në sferën juridike.
Nuk përjashtohte pundësia që në aspektin procedurial të ketë dhe shkelje, por parimisht dhe logjikisht, Nezar Seitaj i duhet Italisë më shumë se Shqipërisë. Ai këtu gjykohet si individ, në Itali si dosje. Dhe merita që ai sot gjendet pas hekurave, nuk është e drejtësisë shqiptare por asaj italiane.
Dhe le te marrim rastin hipotetik që një ditë autoritetet italiane kërkojnë ekstradimin e Saimir Tahirit. Edhe ky i fundit po gjykohet nga Krimet e Rënda. Si do reagonte opozita nëse po me të njëjtat pretendime proceduariale si në rastin e Nezar Seitajt, autoritetet shqiptare nuk do e ekstradonin Tahirin? Patjetër që do ngrihej një furtunë akuzuese ndaj Edi Ramës si mbrojtës i Saimir Tahirit. “Ja, nuk ja çon drejtësisë italiane, por e mban këtu, pasi këtu e kontrollon drejtësinë, ndërsa atje jo”, do ishte arsyetimi i opozitës. /tesheshi.com/
