Me fillimin e vitit 2023, ne si muslimanë le të vazhdojmë të mendojmë për botën dhe fatin tonë. Ne argumentojmë se vetëm muslimanët kanë aftësinë të paraqesin një vizion të fortë dhe një grup virtytesh për një rregull më të drejtë dhe më të përshtatshëm për një jetë dinjitoze në Tokë. Ne nuk e themi këtë në emër të muslimanëve për të ndezur retorikën e zakonshme të entuziazmit që është karakteristikë për ne.
Ne pohojmë me përgjegjësi se kjo hipotezë është e mundur dhe e arritshme nëse muslimanët kthehen me të vërtetë në Islam dhe çlirohen nga prangat e kolonializmit dhe pushtimit, ndaj të cilave u ekspozuan dy shekuj më parë. Përndryshe, muslimanët sot nuk mund të ushtrojnë asnjë të drejtë dhe pretendim vetëm sepse paraardhësit e tyre kanë ndërtuar qytetërime të mëdha. E shkuara mbetet në të shkuarën.
Mburrja me të kaluarën nuk mund t’i japë asnjë vlerë apo virtyt të tashmes. Një mburrje e tillë nuk ka kuptim veçse në kontekstin e madhërimit të besimit të të parëve dhe aderimit të tyre të patundur në Islam. Dhe është Islami ai që i urdhëron muslimanët që të mos mburren dhe të lavdërohen me lavdinë e të parëve të tyre, por të ndjekin Rrugën e Drejtë dhe të vazhdojnë të bëjnë vepra të mira në emër të Allahut.
Njeriu nuk ka dobi përveç punës së tij dhe askush nuk shpërblehet përveç punës së tij, qoftë e mirë apo e keqe. Për shembull, çfarë duhet të bëjmë sot sepse paraardhësit tanë ishin njerëz shembullorë dhe sepse ata bënë bëma të mëdha dhe ndërtuan qytetërime të mëdha?
Meqenëse na mungojnë cilësitë dhe virtytet që i shtynë ata drejt veprave heroike dhe të mëdha, cili është qëllimi i shoqërimit me to, përveçse të lidhemi dhe të mburremi me trashëgiminë e tyre të jashtëzakonshme?
Ne besojmë se Perëndimi nuk ka dhënë asnjë ndihmë dhe mbështetje për të dalë nga prapambetja e shkaktuar nga kolonializmi dhe regjimet tiranike të botës islame, veçanërisht në rrethanat që përjetuam pas rënies së Kalifatit. Gjatë periudhës së Pranverës Arabe, popujt muslimanë besonin sinqerisht se mund të merrnin mbështetjen e vendeve perëndimore për të arritur demokracinë, por ata popuj ishin të destinuar të pësonin një zhgënjim të madh.
Bota perëndimore është shkaku i tiranisë dhe prapambetjes në botën islame. Kjo arsye nuk mund të jetë një rrugëdalje që muslimanët të planifikojnë dhe të përcaktojnë vlerat apo balancën ndërkombëtare të fuqisë. Bota perëndimore, e cila për vite me radhë mbrojti demokracinë dhe të drejtat e njeriut, i bëri presion botës islame sa herë që kishte shenja të një tranzicioni demokratik.
Ne besojmë se bota islame, e cila ka rilindur sot, e ka parë shumë mirë se puna duhet bërë e vetme, pa pasur nevojë për ndihmën e të tjerëve në dritën e rrethanave dhe kushteve të vështira. Dhe askush nuk duhet të dyshojë se ringjallja e botës islame dhe rilindja e saj e vërtetë do t’i sjellë të mira gjithë botës.
Kjo fazë është e përshtatshme për të kujtuar pyetjen e mëposhtme: “Çfarë ka humbur bota nga dekadenca e muslimanëve”? Kjo pyetje është në fakt titulli i një libri të shkruar nga një mendimtar musliman dhe da’iya nga India, Abu Hasan al-Nadewi, një nga mendimtarët që e dinte shumë mirë se çfarë do të thoshte Kalifati Osman për muslimanët.
Këtu autori nuk thotë se kanë humbur vetëm muslimanët, por përkundrazi, pohon se e gjithë bota ka humbur për shkak të dekadencës muslimane. Historikisht, rënia e muslimanëve përkoi me ngritjen e kapitalizmit brutal, kolonializmit të pangopur, gjenocidit të paparë dhe masakrave të njerëzve, natyrës dhe mjedisit.
Sot duhet të shfaqet një mundësi e re për të krijuar një sistem më të drejtë për mbrojtjen e të drejtave dhe dinjitetit të njeriut, me kthimin e muslimanëve në skenën historike.
Natyrisht, për ta arritur këtë, bota islame duhet të rimëkëmbet nga brenda. E përmendëm edhe më herët se ka studime dhe kërkime serioze në këtë drejtim. Megjithatë, të kujtojmë se këto kërkime nuk janë një kërkim për qeveritë që do të sundojnë botën islame. Një pjesë e madhe e elitave që sundojnë botën islame nuk kanë asnjë problem me botën islame. Madje mund të themi se pothuajse të gjitha këto qeveri janë pengesat më të rëndësishme për rimëkëmbjen dhe ringjalljen e botës islame.
Për më tepër, elitat në pushtet në botën islame, të cilët kujdesen vetëm për ruajtjen e pushtetit të tyre, e shohin vetë idenë e “rimëkëmbjes” si kërcënimin më të madh për veten e tyre. Prandaj birucat e këtyre vendeve janë plot me mendimtarë, shkencëtarë, intelektualë dhe politikanë që mbrojnë këtë ide.
Përpjekjet intelektuale kushtuar rimëkëmbjes së botës islame dhe përhapjes së bekimeve të Islamit në mbarë botën nuk mund të shprehen në mënyrë adekuate në asnjë nga qytetet që historikisht ishin qendrat e botës islame si Bagdadi, Damasku, Kajro, Meka dhe Medina. Nuk është e mundur të zhvillohen diskutime dhe të shprehen mendime për problemet e muslimanëve në përgjithësi dhe as të jepen përgjigje adekuate të Islamit për botën e sotme.
Por nuk ka dyshim se toka e Allahut është e gjerë dhe mesazhi i Islamit që nuk mund të shprehet në një vend do të gjejë gjithmonë një vend për t’u shprehur siç ka qenë gjithmonë në histori. Në ditët e sotme, sipas kuptimit të mësipërm, Stambolli është kthyer në një qendër ku mendimi islam gjen vend ku të ushqehet dhe të shprehet në të gjitha dimensionet e tij. Stambolli u bë adresa e të gjithë intelektualëve të botës islame.
Jo lajkatare apo lavdëruese, kjo situatë në mënyrë të pashmangshme e përgatit Turqinë për një rol udhëheqës në botën islame. Natyrisht, është një pyetje më vete se në çfarë mase Turqia, me elitën e saj në pushtet dhe popullin e saj, është e vetëdijshme për këtë çështje dhe sa e vetëdijshme është për këtë rol. /tesheshi.com/
