Një ndër mitet më të trasha ndër islamofobë, është ai i njehsimit të shqiptarisë me krishtërimin, sipas tezës po aq të trashë “të fesë së të parëve”.
Sipas një logjike të mbrapshtë që buron nga kjo tezë, kush është specifikisht katolik është shqiptar(pse?) dhe kush është musliman s’është shqiptar(pse?). “Pse”-të në këtë rast shtrohen në rafshin teologjik. Nëse ka një përgjigje teologjike për këtë, atëherë dakort. Cila është ajo? Por nuk ka dhe nuk ka se si të ketë. As nga vetë katolikët madje që i kanë mëshuar kësaj teze budallaqe, e cila thjesht i ngushëllon nga një lloj inferioriteti numerik në Shqipëri apo Kosovë. Ndaj dhe kanë një lloj ngarendje drejt kapjes së flamujve kinse atdhetarë? E për ç’arsye teologjike na qenkan më atdhetarë(shqiptarë) se muslimanët? Themi “arsye teologjike”, pasi është fjala për besime, madje monoteike, pra për truall të përafërt doktrinor në origjinë, paçka devijimeve në rrugëtim, siç në rastin e Krishterimit me një skizëm të madhe historike, ku të vërtetën nuk e vendos burimi hyjnor por vota(Koncili i Nikesë, ku Triniteti fiton me shumicë votash(!!!)).
Dhe në frymën e këtij miti, i cili gjallon rëndshëm dhe në Kosovë, Ragipi u bë Arbër, gjë që entuziazmoi pa masë Buzhalën, një mishërim i pagdhendshmërisë njerëzore kur është fjala për pushtetin e fiksimit(ose asaj çfarë të pëlqen) përballë etikës së argumentit(në rastet kur s’të vjen për osh). 
“Krejt cka i mora lakmi drenicakut qe ish bo katolik ke emni. E kish pase Ragip e kish pas bo Arber. Ia ka vlejte.
Perndryshe respekt per krejt ragipat. Nuk eshte emen qaq i keq, ama nuk krahasohet me Arber”, shkruan Buzhala, duke u ushqyer dhe duke ushqyer agtë mitin e tradhë të cekur më sipër.
Tej parapëlqimit për tingëllimin – po, mundet që Arbër të të ledhatojë veshët më shumë se Ragip – ajo që bën diferencën është kuptueshmëria e tyre. Dhe kuptimshmëria, kumti që ato përcjellin, kalëron mbi kontekstet e ngushta nacionale. Çfarë do të thotë Arbër? Si shumë emra shqiptarë, ata kanë “vlerën” e të qënit emër shqiptar, por vuajnë thatësirën e tyre kuptimore. Arbër nuk do të thotë asgjë. Është një orientim nacional por vetëm kaq. Në këtë aspekt, pse Ragipi vendosi që kalimin në katolicizëm ta bëjë me kalimin në një emër që nuk ka kurrfarë shpjegim teologjik? Ai mund të bëhej katolik dhe ta mbante Ragip, ose ose, të bëhej katolik duke u riemëruar me një emër shenjtori të krishterë.
Në Islam, rregulli i artë i emrit është kuptimshmëria e tij: nëse ka kuptim të mirë është ok dhe fetarisht. Kaq. Por të jep dhe lirinë e një emri nga tradita islame. Gjithsesi, në rastin konkret, edhe një musliman me emrin Arbër është ok. Sepse, shprehja e një atdhetarie në emër nuk bie ndesh me parimet fetare. Nga ana tjetër, Ragip ka kuptimin e një virtyti që çdokush do donte ta kishte: ambicioz. Kështu, Ragipi nga Drenasi braktisi të qënit ambicioz për t’u bërë çfarë….?! Ai vendosi të bëhet katolik, por ç’lidhje ka emri Arbër në këtë rast? Dhe është e paqartë më pas se kujt i është gëzuar më tepër Buzhala, ndërrimit të emrit apo të fesë. Sa për ndërrimin e fesë, ai e ka të qartë, por le t’i bëhet e qartë dhe njëherë: nuk është ndërrim feje. Është ndërrim emri por jo feje. Nuk ekzistojnë në histori konvertime të qashtërta fetare, kolektive apo individuale, të kalimit nga Islami në Krishtërim. E kundërta po dhe kjo është krejt e natyrshme sipas doktrinës islame. Sepse, sipas kësaj doktrine, hyrja e njeriut në Islam është hyrje në natyrshmërinë e tij. Por ky është aspekt fetar e jo nacional. Buzhala i qaset nga nacionalja, duke qenë profan në fetaren. Dhe ky handikap ja bën çorap logjikën, duke ia bërë qesharak ngazëllimin për Ragipin që u bë Arbër, siç është qesharak vetë akti i këtij të fundit, hem në terma fetarë e hem në nacionalë.
Pas qesharakes ka dhe një element dramatik. Besimi dhe posaçërisht ai islam, e merr vlerën e vet në raport me finalen, me finalen e jetës njerëzore, që është vdekja, njëherësh një fillim i amshmueshmërisë. Kjo amshrueshmëri është o xhenet o xhehenem. Pa këtë finale bie dhe kuptimi i jetës dhe kuptimi i besimit. Vendimi i Ragipit për t’u bërë Arbër, është vendim fetar me këtë perspektivë besimi apo është një akt laik, nga ato ku s’dallohet ç’dot është e ç’nuk është fetare? Në këtë pikë, meqë është konvertim fetar, a mundet Buzhala t’i japë përgjigje nëse Arbëri do jetë në xhenet apo xhehenem pasi hoqi dorë nga Ragipi?
E sigurisht është që të emërohesh Arbër nuk ka asnjë lidhje me kriteret e xhenetit. Kjo është ana dramatike e çështjes. /tesheshi.com/
