Brenda dy ditësh, ofrohen tre raste “grabitqarësh” të administratës shtetërore: kreu i Hipotekës në Shkodër arrestohet me akuzën si rryshfet-marrës, ndërsa Fiks Fare ofron me zë e figurë se si inspektorë të AKU-së e agjentë tatimorë, bëjnë pazare për xhepin e tyre, duke trokitur në emër të shtetit në tregtarë. Ndodh kjo, ndërsa narrativa e Ramës është ndër më të mbingarkuarat me promovimin e bërjes shtet, apo të denoncimit të grabitqarëve në shtet. Shfaqet ngjashëm kjo si në rastet kur ndërsa goditet Lazarati, shtohet kultivimi i drogës; ku ndërsa shpallet “rikthimi në detyrë” i policisë, krimi vret më trimërisht; që ndërsa shtohen masat e ashpra ndaj shkelësve të qarkullimit rrugor, rriten akoma dhe më shumë shkeljet në timon e kështu me radhë për disa fenomene.
Por le të mbetemi te grabitqarët e atyre instancave ku lëviz leku, sidozot në Tatime apo AKU, po ashtu dhe te hipotekat. Por më shumë te Tatimet. Këtu, tatimori nuk ka sesi të shfaqet një misionar shteti, sepse, ai më mirë se kushdo, e di se po del në terren jo në emër të kauzës politiko-ekonomike të elimimit të informalitetit, por si ca duar që duhet të futen me patjetër në arkën e privatit, për të marrë diç për arkën e shtetit. Dhe këtë duhet ta kryeje me patjetër. Siç thonë shumë tregtarë e biznesmenë, ligjet janë hartuar në mënyrë të atillë, ku çdo herë të gjenden cene nga ana e tyre, me qëllim gjobën në finale. Dhe, po të erdhën, harrojë se do ikin duarbosh – siç thonë ata . Pra, propabiliteti që një “patrullë” tatimore të shkojë në një biznes, të kontrollojë letrat e gjithçka tjetër, e të kthehet pas me fjalët “je në rregull me ligjin, vazhdo…”, është pothuajse zero.
Këtu më pas, u hapet dhe shtegu që të mendojnë dhe për vete. Nën një frymë abuziviste me tendenca zhvatëse, diktuar nga shteti ku janë punësuar, ata nuk mund të veprojnë ndryshe. Ata do ishte e mundur të shfaqnin moral në punë, vetëm nëse do gjendeshin brenda një fryme morale që karakterizon shtetin për të cilin punojnë. Ndaj dhe kanë lehtësinë e papërballueshme të të vepruarit si grabitqarë. Ata veprojnë brenda një natyrshmërie dramatike kur fare troç, ndonëse me fraza krejt banale e ordinere, vendosin gjobën e xhepit, duke mos pyetur as për arkën e shtetit më. Se pse shteti është dhe modeli më i keq për ta, është ai që i shpie në atë rrugë.
E kështu, as shteti nuk bëhet, as individi jo, e as shoqëria jo e jo. /tesheshi.com/
