Deri më sot, askush nga politika kosovare nuk i është qasur demarkacionit me urtësinë e nevojshme politike. Më saktë: përse amerikanët e kërkojnë me ngulm? A thua vallë ata i duan më shumë malazezët sesa kosovarët, duke iu marrë tokë këtyre të fundit? Nga ana tjetër, ata që e kundërshtojnë më fort atë, siç Ramushi përshembull, vërtet e kanë vetëm për arsye patriotike?
Kush thotë se demarkacioni me Malin e Zi është një çështje trojesh apo territoresh, vetëm bën thjesht marketing për t’u hequr më patriot se ç’duhet.
Ajo është një çështje e pastër politike dhe si e tillë ka hyrë në politikën e Kosovës, që kur Ramush Haradinaj nisi projektin e tij tashmë të pandalshëm për t’u ngjitur në qeverinë e Kosovës pas rrëzimit që amerikanët i bënë në vitin 2014, kur ai ishte gati të linte Kosovën pa qeveri vetëm e vetëm që të bëhet kryeministër.
Pikërisht kur u duk se çdo gjë ishte “vaj” për bashkëqeverisjen PDK-LDK që dukej se do të shonte qetësisht pasi kishin shumicën e numrave, Ramush Haradinaj hapi papritur problemin e 8 mijë hektarëve.
Një material konfidencial i amerikanëve i përgatitur për këtë çështje, thekson se nuk është fjala për 8 mijë hektarët e bjeshkës së Bogës që i dhimbsen Ramushit, por tek kundërshtimi i ndërkombëtarëve që në vitin 2014 ai të bëhej kryeministër i Kosovës. Hashim Thaçi ishte gati ta bënte, madje kur tre vjet më parë më 10 maj 2012, e priti në aeroport si të ishte krahu i tij i djathtë në qeverisje.
Por ishin amerikanët që e bindën Thaçin që të mos pranonte Ramushin në postin më të lartë, pasi ishin serbët që nuk e donin Haradinajn e Dukagjinit e të Pejës, një telash më shumë për Vuçiçin, i cili i frikësohej një dështimi elektoral si pasojë e avancimit të UÇK-së në “zemër” të Deçanit.
Edhe në vitin 2004 kur Ramushin e hoqën nga kreu i qeverisë, kanë qenë pikërisht serbët që trazuan situatën duke avancuar me axhendën tipike diversive të djegies së manastireve, çka solli më pas edhe thirrjen e Haradinajt në Hagë.
Ramushi-kryeministër, realisht do të saldonte përfundimisht në Kosovë krahun e luftës, duke mbajtur në politikë këtë rezonancë dhe duke e kthyer vendin në 2/3-tat të një influence me prejardhje nga rezistenca.
Ka qenë pikërisht vera e vitit 2014, ku siç thuhet në materialin e ambasadës amerikane, Ramush Haradinaj u ka dorëzuar atyre fotokopjet e tapive të blektorëve të bjeshkës së Bogës. Janë 8 mijë hektarë pyll që këta banorë e zotërojnë edhe në territorin e sotëm të Malit të ZI.
Realisht çështja e demarkacionit do të duhej të mbyllej sa më shpejt, pasi amerikanët, të vendosur për anëtarësimin e Malit të Z i në NATO, donin ta mbyllnin sa më shpejt si proces, me qëllimin që rusët të mos trazonin situatën në rajon.
Ndërkohë, edhe në pjesën e Serbisë, territor i kufitar pranë pjesës së Kosovës dhe Malit të Zi, është një zonë shumë strategjike pasi është pranë krahinës së Sanxhakut, një tjetër pjesë që cilësohet si e brishtë, ku banojnë muslimanët boshnjakë, të cilët kanë kërkuar nga komunitet i ndërkombëtar mbrojtje nga frika e një hakmarrjeje serbe.
Por çështja më e rëndësishme është që SHBA-ja kërkonte të mbyllte demarkacionin me Malin e Zi, në mënyrë që pas saj të fillonte procesi i gjatë dhe i vështirë i demarkacionit ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, duke parashikuar dhe një autonomi të Sanxhakut.
Partia e Aksionit Demokratik që reziston në Novi Pazar, thirri në verën e shkuar Bekir Izetbegoviçin për të rritur “stekën” e kërkesës, ndërsa serbët shpallën mundësinë e shkëputjes së Republika Srbska.
Pra shurt, kjo çështje është një problem politik e gjeostrategjik. Hapja nga Haradinaj e problemit të 8 mijë hektarëve është thjesht për ta penguar, duke kërkuar “pazar” për mosprekjen nga Gjykata Speciale dhe lejimi që të bëhet kryeministër.
Tashmë që Aleksandër Vuçiç është bërë President dhe që nuk ka rrezik rikthimi i krahut radikal, siç e pati bërë lugat vetë kryeministri aktual serb që ende nuk ka marrë positin e kreut të shtetit, ka gjasa që edhe SHBA-ja të lëshojë pe për Ramushin. Dhe ndoshta kreu i AAK-së mund të bëhet kryeministër. Po 8 mijë hektarët e beshkëtarëve të Bogës? /tesheshi.com/
