Donald Trump e la edhe një herë botën pa fjalë mbrëmë, jo vetëm sepse përsëriti propozimin e tij për evakuimin e Gazës, por kryesisht sepse njoftoi se rajoni do të vinte nën kontrollin amerikan dhe do të shndërrohej në “Riviera e Lindjes së Mesme”.
Donald Trump është përkufizimi i jokonvencionales dhe do të ishte e padrejtë për të që dikush të përpiqet të listojë se sa herë dhe kur i ka kaluar kufijtë apo sfiduar ligjet. Deklarata e djeshme e presidentit amerikan, megjithatë, lidhur me të nesërmen në enklavën palestineze, fjalë për fjalë e la pa fjalë planetin.
Pra, edhe një herë Trump zgjodhi të ishte egoja e tij dhe jo roli në të cilin populli amerikan e vendosi zyrtarisht për herë të dytë më 20 janar.
Propozimi i Trump për Gazën, në prani të kryeministrit izraelit, ishte edhe më ekstrem se i pari, i cili përfshinte largimin e prej aty të dy milionë palestinezëve që i kanë mbijetuar bombardimeve të gati 500 ditëve rresht.
Trump, me Netanyahun duke qeshur qartë në befasi, njoftoi se Gaza nuk do t’u përkiste as palestinezëve dhe as izraelitëve… Pas pretendimeve për Kanalin e Panamasë dhe Grenlandën, presidenti i 47-të i SHBA bëri një “rivendosje” në origjinën e imperializmit – dhe në të vërtetë, siç u shpreh në shekullin e 19-të…
Por a është e realizueshme ajo që Trump propozon?
E vërteta është: jo! Është brenda sferës së të pamundurës të kalosh pronësinë e një vendi të huaj në duart e një tjetri në një mënyrë kaq ekstreme.
A mundet Trump të anashkalojë çdo nen të së Drejtës Ndërkombëtare dhe në thelb të kryejë atë që përshkruhet qartë si spastrim etnik? Sa i gatshëm është presidenti që u zgjodh me narrativën se do të ndalonte të gjitha luftërat (ai foli për 24 orë për Ukrainën), të dërgojë mijëra ushtarë amerikanë në Gaza dhe të shpenzojë disa miliardë dollarë nga ato me të cilat Elon Musk po mbush aktualisht arkat amerikane, duke eliminuar shërbimet publike dhe duke shkarkuar vullnetarisht mijëra punonjës të qeverisë amerikane?
Nëse dikush u përgjigjet seriozisht pyetjeve të mësipërme, do të arrijë lehtësisht në përfundimin se propozimi i Trumpit në fund të rrugës duhet të konsiderohet i pazbatueshëm. Nëse nuk është kështu, atëherë Trump do të bëhet presidenti i parë amerikan në histori që nga Bush që përpiqet të “rindërtojë” një rajon në Lindjen e Mesme. Projekti i Bushit në Irak nuk shkoi aq mirë sa do të kishte dashur SHBA-ja, dhe Iraku mbetet disa dekada prapa pjesës tjetër të botës në zhvillim, kryesisht për shkak të pushtimit amerikano-britanik dhe përpjekjeve të SHBA-së për rindërtim disa vite më vonë.
Çfarë qëndron prapa propozimit të Trumpit?
Ashtu si me tarifat për Meksikën dhe Kanadanë, edhe këtë herë presidenti amerikan, duke shkuar në ekstreme dhe duke propozuar si të vetmen rrugë që është qartësisht më ekstreme për të gjithë, po tenton të imponojë axhendën e tij.
Trump, në mandatin e tij të dytë në Shtëpinë e Bardhë, do t’i bëjë gjërat sipas mënyrës së tij në politikën e jashtme.
Ai sot mund të jetë duke folur për evakuim dhe investim në një rrip toke ku qindra mijëra njerëz kanë vuajtur me kalimin e kohës, por në thelb të të menduarit të tij ai dëshiron një model në të cilin Izraeli do të ketë kontroll absolut si mbi Gazën ashtu edhe mbi Bregun Perëndimor të pushtuar, pa kërcënime dhe dhjetëra mijëra vdekje.
Trump padyshim që nuk i pëlqen lufta, jo aq sepse ai vetë shmangu shkuarjen në Vietnam në rininë e tij me rreze X, por kryesisht sepse dëmton seriozisht investimet. Trump do të kërkojë sërish një zgjidhje në Lindjen e Mesme dhe thjesht po sigurohet që të vendosë “gurët” në pozicionet që i përshtaten në tabelën e shahut. Megjithatë, kjo tabelë shahu nuk do të ngrihet vetëm nga SHBA, dhe Trump e di këtë, prandaj po sigurohet që të marrë drejtimin.
Dëshira e Trumpit është larg realizimit dhe do të kushtojë shumë për t’u kthyer nga një ide në realitet. Në çdo rast, është jashtëzakonisht e vështirë që Gaza të shndërrohet nga një vend vdekjeje në “Mar-a-Gaza ose Gaza-a-Lago”.
