Presidenti amerikan Joe Biden ka investuar kapital të madh diplomatik në luftimin e agresionit rus kundër Ukrainës. Administrata e tij ka lëshuar pamëshirshëm paralajmërime për një pushtim të afërt – i cili është dëshmuar të jetë i vërtetë – dhe argumenton se është vetë rendi ndërkombëtar, shkruan Barbara Plett Usher, reporterja e Departamentit të Shtetit të BBC-së.
Por Presidenti Biden e ka bërë gjithashtu të qartë se amerikanët nuk janë të gatshëm të luftojnë, edhe pse rusët padyshim që janë. Për më tepër, ai përjashtoi dërgimin e forcave në Ukrainë për të shpëtuar qytetarët amerikanë, nëse lind nevoja. Ai në fakt tërhoqi trupat që shërbenin në vend si këshilltarë dhe vëzhgues ushtarakë, shkruan BBC.
Pse e hoqi këtë vijë në krizën më të rëndë të politikës së jashtme të presidencës së tij?
Para së gjithash, Ukraina nuk është në lagjen amerikane. Nuk është në kufirin e SHBA-së, as nuk ka një bazë ushtarake amerikane. Ajo nuk ka rezerva strategjike të naftës dhe nuk është një partner kryesor tregtar. Por kjo mungesë e interesit të menjëhershëm kombëtar nuk i ka penguar ish-presidentët të investojnë gjakun amerikan dhe pasurinë kombëtare në emër të të tjerëve në të kaluarën.
Në vitin 1995, Bill Clinton ndërhyri ushtarakisht në luftën që pasoi shpërbërjen e Jugosllavisë.
Në vitin 2011, Barack Obama bëri të njëjtën gjë në luftën civile në Libi, kryesisht për të mbrojtur të drejtat e njeriut dhe për të zgjidhur krizën humanitare.
Në vitin 1990, George Bush justifikoi koalicionin e tij ndërkombëtar për të dëbuar Irakun nga Kuvajti duke mbrojtur sundimin e ligjit nga xhungla.
Zyrtarët më të lartë të sigurisë kombëtare të Bidenit përdorën gjuhë të ngjashme kur folën për kërcënimin e Rusisë ndaj parimeve ndërkombëtare të paqes dhe sigurisë. Por ata ofrojnë sanksione si përgjigje, jo operacione ushtarake.
Megjithatë, presidenti amerikan në të kaluarën ka mbështetur veprimet ushtarake amerikane në vitet 1990 për të zgjidhur konfliktet etnike në Ballkan. Dhe ai votoi për pushtimin fatkeq të SHBA-së në Irak në 2003. Por që atëherë, ai është bërë më i kujdesshëm në përdorimin e fuqisë ushtarake të SHBA. Ai kundërshtoi ndërhyrjen e Obamës në Libi, si dhe dërgimin e më shumë trupave në Afganistan.
Ai mbron me vendosmëri urdhrin e tij për të tërhequr forcat amerikane nga Afganistani vitin e kaluar, pavarësisht kaosit që pasoi dhe katastrofës humanitare që e la pas. Dhe kryediplomati i tij, Antony Blinken – “pëshpëritësi” i Bidenit që i ka dhënë formë politikës ë jashtme të presidentit për 20 vjet – e ka përcaktuar sigurinë kombëtare si mbrojtje më shumë në luftën kundër ndryshimeve klimatike, sëmundjeve globale dhe konkurrencës me Kinën sesa ndërhyrjen ushtarake.
Një sondazh i fundit i AP-NORC zbuloi se 72 për qind e qytetarëve amerikanë të anketuar mendojnë se SHBA duhet të luajë një rol të vogël në konfliktin Rusi-Ukrainë, ose nuk duhet ta bëjë fare këtë. Ata janë të fokusuar në problemet buxhetore, veçanërisht në rritjen e inflacionit, diçka për të cilën Biden duhet të jetë i vetëdijshëm ndërsa afrohen zgjedhjet afatmesme.
Edhe “skifterët” si senatori republikan Ted Cruz nuk duan që Biden të dërgojë trupa amerikane në Ukrainë dhe “të nisë një luftë zjarri me Putinin”.
Një tjetër “skifter” i politikës së jashtme, senatori republikan Marco Rubio, tha se një luftë midis dy fuqive më të mëdha bërthamore në botë nuk do të ishte e mirë për askënd. /tesheshi.com/
