Palestinezi Imad Omran vdiq pak ditë më parë në një burg në qytetin austriak të Kremsit, pasi kishte kaluar gati 40 vjet pas hekurave. Ai u arrestua për pjesëmarrje në një operacion në aeroportin e Vjenës në vitin 1985.
Operacioni u zhvillua më 27 dhjetor 1985, kur palestinezët kryen një sulm ndaj linjës ajrore izraelite El Al në aeroportin ndërkombëtar të Vjenës, në të cilin ata sulmuan pasagjerët e nisur për në Tel Aviv, duke vrarë dy persona dhe duke plagosur 39 të tjerë.
Imad Omran ishte një nga pjesëmarrësit në sulmin, në të cilin u plagos. Policia austriake e ndoqi nëpër rrugë derisa e arrestoi. Ai u dënua me burgim të përjetshëm dhe autoritetet e mbajtën në burg deri në vdekje.
Ai nuk e zbuloi identitetin e tij të vërtetë
Jalal Omran tha në një intervistë për Al Jazeera se vëllai i tij Imad ka lindur në Kuvajt në vitin 1965 dhe ka nënshtetësi jordaneze. Ai ishte 20 vjeç kur mori pjesë në sulmin në aeroportin e Vjenës. Ai tha se familja nuk dinte për përfshirjen e tij në sulm deri në vitin 2000, sepse ai nuk e zbuloi identitetin e tij të vërtetë kur u arrestua në Austri.
Në këtë rast, Imadi njihej si Tawfiq Shufali, pasi ky është emri në pasaportën e falsifikuar me të cilën ai hyri në Austri.
Jalal Omran tha se vëllai i tij refuzoi të zbulonte identitetin e tij të vërtetë për 15 vjet nga frika se mos i bëhej ndonjë dëm familjes së tij për shkak të sulmit në të cilin ai mori pjesë. Zhvillimi i tij psikologjik ndaloi në vitin 1985, kur u arrestua, ndaj për të koha dukej se kishte ngecur.
Jalal shtoi se vizita e parë te vëllai i tij Imadi u bë në vitin 2007 dhe se ai nuk e dinte arsyen e vërtetë të dënimit të tij në atë kohë dhe as nuk e kishte pyetur atë nga frika e përgjimeve gjatë vizitës. Imad zbuloi arsyen e vërtetë të dënimit të tij vetëm në vitin 2009.
Organizata Abu Nidal
Kur ndodhi sulmi në aeroportin e Vjenës, Organizata Abu Nidal (ANO) mori përgjegjësinë për të, ndërsa lideri i atëhershëm i Organizatës për Çlirimin e Palestinës (PLO), Yasser Arafat, e dënoi atë sulm, si dhe sulmin që ndodhi në të njëjtën kohë në aeroportin e Romës. Arafat vuri në dukje se qëllimi i dy sulmeve ishte të ushtronin presion mbi Austrinë dhe Italinë për t’i dhënë fund marrëdhënieve të tyre me palestinezët. Këto ngjarje ishin në një kohë tensioni të madh midis organizatës Fatah dhe fraksionit të saj të shkëputur Abu Nidal, i cili e quajti veten “Fatah – Këshilli Revolucionar”.
Lidhur me këtë, Haitham Awartani, kreu i Tubimit Demokratik të Palestinës në Austri, shpjegoi për Al Jazeera se Organizata Abu Nidal mori përgjegjësinë për sulmet në Vjenë dhe Romë me qëllim që të ndërlikonte situatën dhe të tërhiqte Organizatën Çlirimtare të Palestinës në konflikt, prandaj njoftoi se sulmet ishin në përgjigje të sulmit izraelit ndaj selisë së PLO në Tunizi, i njohur si poeracioni “Këmba prej druri”.
Awartani për motivet e Imadit tha se ai “vendosi të hakmerrej për masakrën në Sabra dhe Shatila në Bejrut dhe pasi kreu aktin në aeroport, u ndoq nëpër rrugët e Vjenës derisa u plagos dhe u arrestua”.
Këtë motiv e konfirmon edhe Jalal Omran, i cili tha se gjatë një vizite te vëllai i tij i tha se “thjesht donte të tërhiqte vëmendjen e botës për atë që po ndodh me palestinezët, ashtu si protestat e sotme në mbarë botën”. Imad e pyeti vëllanë e tij: “Çfarë do të bënim me avionin që po planifikonim të rrëmbenim? Ku do të shkonim me të?”
Kërkesat për lirim
Imad Omran supozohej të lirohej (me kusht) pas një periudhe të caktuar të kaluar në burg, por një gjykatë austriake shtoi edhe 19 vite të tjera pasi ai u dënua në 1996 për marrjen e pengjeve në një tentativë arratisjeje së bashku me të burgosur të tjerë, dhe në 2016 për kërcënimin e gardianëve në burg. Ndërkohë, në vitin 2008, Mostafa Abdel Hamid Badr, i cili gjithashtu mori pjesë në sulmin në aeroportin e Vjenës dhe kaloi 23 vjet në burg, u lirua.
Jalal Omran përmendi disa kërkesa që autoritetet austriake bënë për të liruar vëllain e tij:
Ata kërkuan që Imadi të transferohet në një shtet tjetër ku do të vazhdojë të vuajë dënimin, pa lirim.
Ata i kërkuan Jalalit që t’i jepte vëllait të tij një adresë të përhershme në Jordani ku do të zhvendosej dhe kur i plotësoi të gjitha kërkesat, ai u befasua nga refuzimi për ta liruar.
Dy javë më herët, administrata e burgut e njoftoi Jalalin se kishte paraqitur një kërkesë për lirimin e Imadit, por vendimi për lirimin e tij u mor në fakt disa orë pas tij.
Mungesa e kujdesit mjekësor
Rreth 18 muaj para vdekjes së tij, Imad ishte duke folur me vëllain e tij Jalal dhe ishte në gjendje të mirë shëndetësore, duke mos u ankuar për ndonjë sëmundje, sipas asaj që vëllai i vogël i tha Al Jazeera-s. Megjithatë, në fund të gushtit, ai i tha vëllait të tij në një telefonatë se kishte zbuluar se kishte kancer në mushkëri dhe mëlçi.
Imad akuzoi administratën e burgut për mungesë të kujdesit mjekësor, gjë që e përkeqësoi shëndetin e tij. Administrata e vonoi transferimin e tij në një spital të qytetit për të marrë kujdesin që i nevojitej për sëmundjen e tij dhe e la në një spital burgu me lehtësira të kufizuara.
Ai tha gjithashtu se vëllain e tij e lanë pa ushqim për tre ditë, “madje nuk pranuan t’i jepnin ilaçe kundër dhimbjeve […] dhe pasi iu përkeqësua gjendja, i sollën ushqim të fortë, të cilin ai nuk mund ta merrte më në gojë. “
Hetimit të Al Jazeera-s drejtuar administratës së burgut në qytetin e Krems në lidhje me akuzat e vëllait të Imad Omran, administrata u përgjigj se “për shkak të mungesës së një baze ligjore ose mbrojtjes së të dhënave personale, nuk mund të japë asnjë informacion rreth të burgosur aktual apo të mëparshëm”. /tesheshi.com/
