Ishte vërtet keqardhëse të shihje një zyrtar shteti për shumë vite, deri diku serioz e me një performancë të pranueshme korrektësie, që të rrëzohej paq në një ikje me galop nga ndjekja e forcave të ndërhyrjes së shpejtë, për t’u gjendur më pas për disa sekonda nën një breshëri shkopinjsh gome.
Është fjala për Sahit Dollapin, njeriun që së fundi ka marrë staturë krejtësisht politike, duke u zgjedhur Sekretar Organizativ i PD-së.
Bashkëkrahinor i Sali Berishës, Dollapi u shndërrua në njeriun simbol të protestës të së shtunës nga ana e opozitës.
Nuk do kish qenë fare kështu nëse nuk do kish ndodhur ajo skenë para Parlamentit, ku ai, pas një dialogimi me një efektiv, me gjasë drejtues në terren, do kish rënë, dhe në mënyrë shumë poshtëruse, nën shkopinjtë e gomës e më pas nën duart e forcave speciale. Duhet theksuar fort ky detaj, pra, që ata të cilët e ndaluan Dollapin nuk ishin policë të zakonshëm por forca speciale, nga ato pak u “punon truri” në të tilla situata dhe që përgjithësisht dallohen për zero indikacione politike kur vendosin të ndërhyjnë.
Parë në distancë, nuk kuptohen as arsyet e ikjes me vrap të Dollapit, por dhe as reagimi aq i menjëhershëm i efektivëve, ndërkohë që zyrtarin demokrat aty e kishin.
Dhe e gjitha shpërtheu krejt praprimtas nga një bisedë mes demokratit dhe një eprori policor. Çfarë ka përmbajtur ajo bisedë e ç’është thënë mes tyre, askush nuk e di. Por së paku, nga gjykuesit e asaj skene, duhet të merret në konsideratë konteksti i atij momenti, zhvilluar në rrethana pa shumë “të dhëna të tjera”, që siç po shihet këto orë, kanë çuar drejt asaj që opozita më fort e ka dashur, sidomos dje: të pasurit e një viktime. Dhe ky është Sahit Dollapi.
Sigurisht është në jetë. Ka një dëmtim shpatulle dhe për këtë po merr trajtim te Trauma. Por simbolikisht, ai ka qenë shpëtimtari i plojës të së shtunës “zjarr e flakë”, frymëzuar dhe praktikuar nga opozita mbi institucionet e shtetit.
Siç po shihet, Sahit Dollapi, skena me të, e ka eklipsuar sadopak zjarrvënien opozitare. Një incident që në rrethana specifike edhe ndodh, teksa palët janë në kushte përplasjeje e logjika nuk prevalon mbi nervin momental, është shndërruar në një mburojë për gjithë atë katrahurë me skena flake, sa te Kryeministria, sa te Kuvendi e sa te Parlamenti. Kanë mjaftuar disa shkopinj gome mbi zyrtarin demokrat, dhe i gjithë ligjërimi opozitar, nga niveli më i lartë zyrtar e deri te ai më ulëti militantesk, e kanë shndërruar në aperturë të protestës skenën me personazh Sahit Dollapin, duke çuar kështu dhe ne legjitimimin e zjarrvënies.
Dhe edhe njëherë: Sahit Dollapi thjesht është goditur në një moment, edhe duke e lënduar fizikisht, e deri diku e përligjur për rrethanat ku është ndodhur, duke qenë, siç thuhet, një ndër organizatorët e “detajeve” të protestës. Po mos o Zot të kishte vërtet një jetë të humbur! Nuk është e denjë ta mendosh se opozita e do një të tillë…/tesheshi.com/
