Gjykimi i Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut riktheu në fokusin e publikut italian një çështje të vjetër të një kronike gjyqësore dhe filloi një ortek komentesh mbi pozicionin e grave në shoqërinë lokale.
Një gjykatë e Strasburgut ka fajësuar Italinë pasi liroi gjashtë burra nga akuzat e përdhunimit në grup bazuar në stereotipet seksiste, duke interpretuar “të brendshmet e kuqe dhe biseksualitetin e një gruaje si shenja të qëndrimit të saj ambivalent ndaj seksit”, në përkthim, si pëlqimin e saj për seks.
Çështja daton që nga viti 2008, kur 22-vjeçarja e atëhershëm pretendoi se ishte përdhunuar nga shtatë burra. Gjashtë prej tyre u dënuan me katër vjet e gjysmë burg në vendimin e shkallës së parë, por të gjithë u lanë të lirë në apel në 2015. Gjykata e Apelit në Firence më pas e shpjegoi vendimin me mospërputhje në dëshminë e viktimës, pra mungesë të besueshmërisë.
Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut nuk e sfidoi pafajësinë, por kritikoi gjykatësit italianë, duke gjetur se ata kishin shkelur të drejtën e një gruaje për privatësi duke përdorur në mënyrë të padrejtë detaje nga jeta e saj personale dhe duke kaluar stereotipet seksiste.
“Komentet në lidhje me biseksualitetin e saj, marrëdhëniet e saj romantike dhe marrëdhëniet seksuale të rastësishme janë të pajustifikueshme. Gjuha dhe argumentet e përdorura nga gjykata e Firences pasqyrojnë paragjykimet për rolin e grave në shoqërinë italiane, të cilat mund të jenë pengesë për sigurimin e një mbrojtje efektive ligjore për viktimat e dhunës me bazë gjinore”, thuhet në arsyetimin e gjykatës së Strasburgut, e cila urdhëroi Italinë për të paguar 12,000 euro dëmshpërblim.
Përdhunim në Kalanë Basso
Corriere della Sera kujton detajet e një çështje të njohur për publikun si “përdhunim në kalanë Basso” (megjithëse, sipas një gjykate italiane, nuk kishte përdhunim).
Vajza, identiteti i së cilës, sipas ligjit, nuk bëhet i ditur, i tha gjykatës se shtatë burra e përdhunuan atë në një makinë. Të nesërmen, ajo raportoi rastin në polici. Të pandehurit paraqitën pak a shumë të njëjtat fakte në lidhje me rrjedhën e mbrëmjes, deri në marrëdhëniet e diskutueshme në makinë, duke pretenduar se vajza pranoi të bënte seks.
Në shkallën e parë, gjykatësit i besuan asaj. Në shkallën e dytë jo. Dhe nuk kishte një procedim të tretë, pasi paditësja u hodhi poshtënga apeli dhe lirimi u bë i formës së prerë.
Gjykata e Apelit në Firence, thekson Corriere, duke shpjeguar pafajësinë, arriti në përfundimin se raporti i përdhunimit ishte rezultat i pendimit të saj. Asaj nuk i ishte dhënë besueshmëria, ndër të tjera, sepse ajo kishte veshur mbathje të kuqe atë natë, sepse kishte një marrëdhënie vullnetare me një banakier, sepse ajo kishte një marrëdhënie me një nga të rinjtë në grup, dhe sepse ajo kishte qenë një lezbike në të kaluarën.
“Në vend që të mbrojë të drejtat e saj, drejtësia italiane e ekspozoi këtë vajzë ndaj një forme të re të dhunës, pra ‘viktimizimit dytësor’, duke u mbështetur në paragjykime morale të papranueshme,” tha Corriere.
Ky punim citon deklaratën e avokatit Titti Carrano, i cili përfaqësonte vajzën në Strasburg:
“Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut ka njohur që sistemi italian ka shkelur dinjitetin e një personi. Fatkeqësisht, ky nuk është rasti i vetëm në të cilin besueshmëria e një gruaje bazohet në jetën e saj private seksuale,” tha Carrano.
“Më kthen kur dua të shkoj përpara”
Duke shkruar për këtë rast, La Repubblica u bën jehonë fjalëve të vajzës në një intervistë në 2015: “Unë nuk kuptoj asgjë në lidhje me proceset, unë thjesht ndiej të keqen që kam akoma brenda meje dhe dua të shërohem. Në vend të kësaj, unë jam plot me recidivë. Ajo natë është si një gomë, ajo më kthen sa herë që përpiqem të shkoj përpara”.
Shoqata për Luftimin e Dhunës D.i.Re. e konsideron shumë të rëndësishëm gjykimin e Gjykatës Evropiane të Drejtësisë, sepse “stigmatizon delegjitimimin e viktimave të përdhunimit, të cilët në Itali shpesh konsiderohen (bashkë)përgjegjës për dhunën që kanë pësuar”.
“Jeta private (e viktimave të përdhunimit) vazhdon të përdoret si justifikim për ndëshkime joadekuate ndaj autorëve të dhunës, pavarësisht nga fakti që është e ndaluar nga rregulloret e brendshme dhe ndërkombëtare, duke filluar me Direktivën e Bashkimit Evropian për Mbrojtjen e Viktimave të Dhunës”, tha shoqata në një deklaratë.
Mediat gjithashtu kujtojnë procese të tjera të ngjashme në Itali në të cilat dhuna nuk ishte sanksionuar për arsye banale. Në vitin 2017, një gjykatë në Ankona liroi dy burra nga akuzat për përdhunim pjesërisht sepse viktima dukej “shumë mashkullore”. Sidoqoftë, në rigjykim, ata u dënuan. /tesheshi.com/
