Pas vendimit të vendeve të Bashkimit Evropian për të hequr gradualisht motorët me djegie të brendshme nga viti 2035 e në vazhdim, zëvendësimi i tyre me makina elektrike përballet me pengesa të mëdha. Ndërkohë që nuk mungojnë zërat që argumentojnë se lëvizshmëria elektrike me teknologjinë që njohim sot ka një datë skadence.
Është tipike që Agjencia Gjermane e lëndëve të para (DERA) parashikon një mungesë të konsiderueshme të litiumit nga viti 2030 e në vazhdim, një varësi e madhe nga vendet si Australia dhe Kili për furnizimin me këtë metali të çmuar, ndërsa proceset për riciklimin e baterive të vjetra nga bateritë e përdorura do të jenë të pamjaftueshme për makinat elektrike.
Sipas kësaj organizate, në vitin 2030 kërkesa për litium mund të arrijë deri në 558.800 tonë. Në vitin 2020, prodhimi global arriti në 82,000 tonë, me vetëm 50 deri në 60% që plotëson kërkesat e pastërtisë së lartë të kërkuara për prodhimin e baterive.
E vetmja mënyrë për të përmbushur këtë kërkesë është rritja e produktivitetit deri në shtatë herë gjatë viteve të ardhshme. Por kjo nuk mund të bëhet vetëm në sektorin minerar.
Siç argumenton personi përgjegjës i studimit, Michael Schmidt, “Edhe nëse të gjitha projektet që janë planifikuar të kryhen dhe brenda afatit kohor të parashikuar, nuk do të ketë mjaftueshëm litium për të përmbushur kërkesën e pritshme deri në vitin 2030”.
Sipas Scmidt, pothuajse tre të katërtat e prodhimit global të litiumit vjen nga Australia (49%) dhe Kili (22%). Vende si Argjentina dhe Kina kontribuojnë në këtë, por me numër më të vogël. Megjithatë, nxjerrja e këtij metali të veçantë është e mundimshme dhe kërkon ndërhyrje të mëdha në mjedis.
Për këtë arsye shumë kompani po përpiqen të forcojnë riciklimin e baterive, por për momentin projektet e planifikuara në këtë fushë nuk janë të mjaftueshme për të mbuluar vetëm një përqindje të vogël të kërkesës për bateri.
Për sa i përket Evropës, në disa vende ka disa depozita të cilat nuk shfrytëzohen për momentin, për shkak të një ngarkese të konsiderueshme në mjedis. Vetëm në Portugali ka një industri të konsiderueshme të minierave të litiumit, ku sërish është vetëm 1% e kërkesës globale, në rreth 900 tonë. Vetëm kjo krijon një varësi të madhe të prodhuesve evropianë të makinave nga kompanitë që nxjerrin litiumin dhe gjithashtu nga kompanitë e prodhimit të baterive.
Megjithatë, edhe nëse të gjitha depozitat e litiumit në Evropë do të aktivizoheshin, prodhimi nuk do të kalonte 34% të nevojave. Ndërsa riciklimi vlerësohet të jetë në gjendje të plotësojë diku 3-10% të kërkesës së parashikuar për vitin 2030. Pra, do të duhet të ketë një import të metalit, që do të thotë varësi të mëdha dhe vonesa të konsiderueshme në planifikimin e prodhimit të makinave të reja.
Shkurtimisht, lëvizshmëria elektrike siç e njohim ne sot, me këtë teknologji të veçantë të baterive ka probleme të rëndësishme dhe ka të ngjarë të arrijë një pikë kthese shumë përpara vitit 2030.
Nëse nuk ka bateri, nuk mund të ketë makina elektrike. Pra, ndoshta pas disa vitesh, BE-ja duhet të anulojë vendimi për të hequr gradualisht motorët konvencionalë dhe të shqyrtojë më seriozisht zgjidhjet e tjera (të tilla si karburantet sintetike). /tesheshi.com/
