Komentatori politik Andi Bushati, një prej skifterëve mediatikë në pozicion kritik ndaj kryeminstrit Rama, ka veçuar faktin se përgjatë gjithë karrierës së tij politike, që në vitin 2000, nuk ka dhënë kurrë dorëheqje. Bushati, e potencon këtë të dhënë, në një formë denoncuese në kuadër të krizës, për ta shënjestruar pikërisht Ramën si moszgjidhës i saj, duke i faturuar lidhjen e fortë me pushtetin.
Bushati nuk gënjen. Është fakt vërtet që Rama kurrë nuk ka dhënë dorëheqje. Kjo i është kërkuar dy herë; një herë në vitin 2002 në rastin e përmbytjes së Tiranës nga hapja e digës së liqenit artificial, ku atë ia kërkonte opozita, e një herë tjetër pas zgjedhjeve të vitit 2009, ku ishin zëra të brendshëm në PS që i kërkuan dorëheqje nga kreu i partisë, për shkak se nuk mundi t’i fitojë zgjedhjet e përgjithshme.
Por edhe pse nuk ka dorëheqje klasike, pra të tipit zyrtar, Rama ka në karrierë dy “heqje dorë” në kushte opozitare, të cilat mund të vlejnë dhe si një standart në gjykimin e asaj që po bën opozita sot. Sepse këto dy “heqje dorë” kanë përbërë njëherësh dhe një shmangie nga agravimi i situatës, duke e parë zgjidhjen finale vetëm te kutitë e votimit.
E para i përket rastit të grevës së urisë në pranverë të 2010-ës, me kauzën e hapjes së kutive. Rama pranon menjëherë ta mbyllë atë pas mundësisë së pare të uljes në tavolinë me kundërshtarin, në atë që u njoh si “Darka e Krokodolit” në Strasburg. Del prej aty me një premtim të zbehtë për rishikim qëndrimi nga ana e pushtetit, nuk merr asgjë në ditët në vijim, poshtërohet haptaz nga Berisha me aktin publik të djegies së kutive, por nuk kthehet më në protesta, në grevë urie jo e jo. E gëlltit realitetin ri, më të rëndë se para grevës, por nuk bëzan. As me ndërkombëtarët. Thjesht pret zgjedhjet lokale pas një viti dhe i fiton ato.
Por po në këto zgjedhje pëson goditjen e dytë, shumë më të rëndë. Pushteti i rrëmben hapur fare, me forma qartësisht të lexueshme manipulimi, fitoren e arritur ndaj Bashës për Bashkinë e Tiranës me 10 vota diferencë.
Ridel në rrugë, me bllokim qarkullimi e djegie gomash. Por nuk zgjat shumë. Pas pak ditësh dorëhiqet nga rruga. Gëlltit një tjetër realitet poshtëruese, shumë më të rëndë se i pari. Nuk e zgjat as me ndërkombëtarët, të cilët e denoncuan “prishjen e rregullave të lojës mes procesit”, rrjedhimisht ndryshimin e rezultatit, por që zgjodhën nga ana tjetër ta pranojnë atë që ndodhi, ku kreu i opozitës nuk do ishte më në Bashki.
Rama vepron njësoj: duke hequr dorë nga protestat e reagimet në rrugë, u drejtohet zgjedhjeve si zgjidhje. I fiton. Kështu themelon dhe një standart për çdo opozitë gërrnjare që do vinte më pas, por kjo nuk po funksionon. Nuk po funksionin as si kujtesë e më pas as si temë debati, për të dalluar se vërtet paska nga precedent ku jo një dorëheqje por dy “heqje dorë” paskan rezultuar si zgjedhje të urta për zgjidhje krizash, me finale votën. /tesheshi.com/
