Janë mbushur mbi dy javë që nga instalimi i çadrës së protesës së Partisë Demokratike para Kryeministrisë, ku kërkohet apriori, prerazi, në mënyrë ultimative, pa asnjë diskutim, largimi i Ramës dhe formimi i një qeverie teknike, duke pretenduar se vetëm kështu do garantohen zgjedhjet e lira, arsyeja pra se përse opozita është ngujuar brenda saj.
Por ja që deri më tani Lulzim Basha nuk ka marrë ende ndonjë mbështetje relevante ndërkombëtare për aksionin e pazakontë mbi të cilin ka hije të forta dyshimi të argumentuara politikisht se ka të bëjë direkt me Vetingun.
Madje në të tilla raste, të gjithë sytë e veshët tek të huajt i kanë. Në narrativën e saj PD thotë se e ka mbështetjen, apo se ajo po rritet dita-ditës, por realisht, edhe për militantin më të përvëluar demokrat, kjo nuk është e vërtetë, të paktën ashtu siç realisht do ishte mbështetja. Dhe për mendjet e ftohta, edhe në qofshin brenda çadres, arsyet vështirë të mos kuptohen pse.
I vetmi ndërkombëtar që ka folur në çadër – dhe që ka peshë varësisht se si shihet politikisht – ka qenë ai i Jason Emert, kryetar i Bashkimit të Forumeve Rinore të partive të Djathta si dhe Sekretar i Përgjithshëm i Forumit Rinor Republikan në SHBA.
Partia Popullore Europiane, që është aleatja e Partisë Demokratike nuk ka bërë asnjë deklaratë zyrtare që e mbështet aksionin politik të PD-së, përkundrazi.
Zëdhënësi i kancelares Angela Merkel, partia e së cilës është më e madhja në PPE, në një dalje publike kritikoi Lulzim Bashën për gjuhën e dhunës verbale që shpalosi një javë më parë, ndërkohë që nuk foli për një mbështetje politike.
Ambasadorët e akredituar në Tiranë nuk kanë bërë asnjë takim në çadër, përveç ambasadorit italian, i cili nuk dëshiroi të lëshonte asnjë deklaratë; por që flitet se ka përcjellë sentimentet politike të Brukselit, pra padakortësinë rreth kësaj zgjedhjeje të opozitës. Reporteri i Parlamentit Europian, Knut Fleckenstein nuk pranoi të shkonte në çadër dhe përcolli mesazhe kundër saj; e po ashtu edhe Mogherini e takoi kreun e PD-së në kafenenë e Rognerit duke mbajtur të njëjtin qëndrim.
Ishte ky shkaku që pas takimit Lulzim Basha u fut në çadër dhe i cilësoi deklaratat e kryeshefes së diplomacisë së BE-së si “broçkulla”, duke e përkthyer edhe në anglisht-bullshit.
Po ç’ka ndodhur realisht, pasi kur PS-ja zhvilloi grevën e saj të urisë gati dyjavore, të paktën socialistët europiane i kishte me vete?
Pse as aleatët e vet nuk po e mbështesin Bashën?
Sepse, diplomacia, sidomos në nivel të lartë funksionon në rregulla të tjera.
Kështu për shembull, Lulzim Basha e ka përdorur një herë diplomacinë e aleatëve të tij pikërisht më 21 korrik, atëherë kur ndodhi dhe përpasja finale për Reformën në Drejtësi. Në atë kohë ishte Angela Merkel që e mori në telefon personalisht kreun e PD-së.
Vetë kryetari i PD-së foli publikisht se kishte pasur një telefonatë nga Merkel, ku tha se Kancelarja e ka falenderuar Partinë Demokratike për kompromisin.
Dhe kjo është vetëm njëra anë e medaljes; pasi në atë kohë, Kancelarja Merkel, dhe zyrtarja e lartë e DASH, Victoria Nuland, që erdhi personalisht në Tiranë, përdorën influencën e tyre për të negocuar në nivel të lartë me Bashën dhe Ramën.
Ata e bindën Edi Ramën që t’i jepte PD-së një konçension garanci për të mos lejuar që mazhoranca mund të keqpërdorte më pas sistemin e Drejtësisë.
Dhe u la dakord që mazhoranca dhe opozita të kenë 50 me 50 ndarjen e komisioneve që zgjidhnin anëtarët e trupave të Vetingut.
Por ç’ndodhi më pas? Menjëherë pas kësaj PD-ja dërgoi në Kushtetuese ligjin e Vetingut, gjë që solli përplasjen më të madhe të Bashës me ndërkombëtarët. Dhe që atëherë ka pasur një “thatësirë diplomatike”, gjë që po vërehet tashmë dhe në ditët e protestës.
Edhe Basha realisht është në siklet ta telefonojë personalisht Kancelaren Merkel për të kërkuar mbështetje. Kjo për disa arsye.
E para, sepse kancelarja ia dha në korrik; e dyta pasi Berisha personalisht por edhe qarqe të PD-së kanë sulmuar vazhdimisht ambasadorët e Gjermanisë në Tiranë.
Ndërsa rasti flagrant me cilësimin e deklaratave të Mogherinit si “bullshit” pritet që të mos e përmisojë aspak situatën.
Por duhet thënë se faktor në këtë rast është edhe kërkesa e stekës së lartë për largimin e qeverisë aktuale, çka ka frenuar ndërkombëtarët. Ata nuk mund të negocojnë me Ramën për largimin e tij.
Por Basha kot nuk e ka vënë një kërkesë të tillë në rend të ditës, edhe pse po vuan shumë. Ai shpreson ende tek Meta dhe firimi i numrave të Ramës në Parlament si pasojë e heqjes së disa deputetëve prej Adriatik Llallës. Kjo pastaj është luftë politike e brendshme dhe nuk ka lidhje ndërkombëtarët. /tesheshi.com/
