Nga Abdulrahman Al-Rashed
Një reporter i New York Times-it në Teheran fshiu postimin e tij në Twitter pasi shkroi se të gjithë të dënuarit e ekzekutuar nga Arabia Saudite ditën e dielë ishin shiitë, duke sqaruar se kjo ishte e pavërtetë. Megjithatë, ai nuk e përmendi faktin se vetëm katër nga të ekzekutuarit ishin shiitë, ndërsa 43 të tjerët ishin sunitë.
BBC-ja dha një përmbledhje të lajmit të ekzekutimeve duke iu referuar vetëm Nimr Al-Nimrit. Ndërsa ekzekutimin e një burri të akuzuar për vrasjet e kameramanit të BBC-së e trajtoi në një lajm të veçuar. Ne e kuptojmë pse Irani po kryeson fushatën mediatike kundër ekzekutimeve. Po shënjestron Arabinë Saudite, kundër të cilës ka qenë në një luftë politike dhe propagandistike që kur vendosi të angazhohej në një luftë sektare në Irak, Siri dhe Jemen.
Po pse të tjerët e pasojnë propagandën iraniane pa marrë në konsiderata akuzat e secilës palë? A ishte Al-Nimri një figurë paqësore? Sigurisht që jo. Ai ishte ai një lider shiit? Absolutisht jo. Ai ishte si çdo predikues tjetër ekstremist. A e kishte kritikuar ai qeverinë Saudite në fjalimet e tij? Po, por të njëjtën gjë bëjnë ata të Ebu Bekr El-Bagdadit, liderit të Daesh-it.
Në burgjet saudite ndodhen rreth 5 mijë ekstremistë, shumica e të cilëve janë dënuar. Shumica e tyre janë sunitë sauditë, ndërkohë që vetëm disa dhjetra prej tyre janë shiitë sauditë.
Al-Nimri ishte një predikues shiit saudit esktremist. Ai ishte njësoj si Faris Al-Shuwail, mendja e Al-Kaedës dhe predikuesi ekstremist suni Hamad Al-Humaidi. Asnjëri prej tyre nuk kishte kryer vrasje vetë, por ata u dënuan në bazë të ligjit të kriminalizimit dhe nxitjes për dhunë. Ata kanë nxitur ndjekësit e tyre të kryejnë vrasje si dhe ishin përfshirë në aktivitete të tjera me bazë dhunën.
Grupi i Al-Humaidit rrëmbeu dhe vrau qytetarin amerikan Paul Johnson dhe e mbajtën kokën e tij në një frigorifer në shtëpinë ku u arrestuan. Pavarësisht se nuk ishte Al-Humaidi që theri Johnson-in, ndjekësit e tij e kryen krimin në bazë të udhëzimeve të tij. Al-Shuwail-i, i cili u dorëzua pas një lëndimi gjatë ballafaqimit me forcat e sigurisë në qytetin Al-Rass, konsiderohet një nga predikuesit kryesorë tekfiristë në Arabinë Saudite.
Abdulaziz Al-Toaili’e, një figurë sunite dhe imazhi mediatik i Al-Kaedës, ishte gjithashtu në mesin e të ekzekutuarve. Ai nuk kishte vrarë njeri vetë, por ishte i përfshirë në rekrutimin, operacionet e armatimit dhe nxitjen e urrejtjes kundër të tjerëve.
Al-Nimri ishte një predikues ekstremist, jo një lider politik. Si liderët e tjerë esktremistë suni, edhe ai kishte nxitur të tjerët të bënin rezistencë të armatosur, të luftonin dhe i kishte ndihmuar duke mbledhur armë dhe fonde.
Ai ishte arrestuar gjatë tentativës për të ndihmuar arratisjen e një burri të kërkuar për vrasje. Al-Nimr kishte një grup të njohur si Lista e 23-shës, të cilët akuzoheshin për operacione të armatosura. Katër prej tyre ishin dorëzuar vetë, e më pas ishin liruar. Disa ishin vrarë gjatë ballafaqimit, ndërsa pjesa tjetër ndodhet në arratisje.
Al-Nimri u arrestua gjatë kohës që policia po kërkonte një burrë të quajtur Hussein Al-Rabee. Al-Rabee dhe Al-Nimri ishin në dy makina të ndryshme kur makina e Al-Nimrit përplasi makinën e policië duke ndihmuar në këtë mënyrë Al-Rabee-in të arratisej. Ndërkohë që policia po arrestonte Al-Nimrin, burrat në makinën tjetër hapën zjarr kundër forcave të sigurisë, duke lënduar Al-Nimrin dhe të tjerët. Al-Rabee u arratis, por u arrestua dy muaj më vonë.
Sipa sistemit juridik saudit, Al-Nimri mban përgjegjësi ligjore për nxitjen, rekrutimin dhe krimet që kanë kryer ndjekësit e tij për shkak të tij. Këto krime janë të shumta. Ndjekësit e tij kanë vranë me paramendim gjashtë policë dhe kanë plagosur dhjetra të tjerë në disa incidente të ndryshme.
Ata kanë vrarë tre civilë dhe kanë hapur zjarr kundër punëtorëve të huaj që të pengonin punën – një burrë me origjinë nga Bangladeshi u vra gjatë incidentit. Ata hapën zjarr kundër një makine e cila i përkiste ambasadës gjermane, duke shkaktuar djegien e makinës. Dy diplomatët që gjendeshin në makinë i mbijetuan sulmit, ndërsa autorët u arrestuan më pas.
Problemi ynë, ose më mirë të themi problem i botës sot, janë klerikët ekstremistë, të cilët çojnë (të tjerët) në veprime shkatërrimtare dhe kërcënojnë paqen kudo. Nuk ka kuptim t’i kërkosh Arabisë Saudite të dënojë liderët fetarë suni, e të lërë të tjerët pa i ndëshkuar.
Autori është ish-menaxheri i përgjithshëm i Al Arabiya News Channel. Është veteran dhe gazetar me fame ndërkombëtare. Ai ishte arsyeja kryesore pse presidenti amerikan Barak Obama zgjodhi Al Arabiya-n për intervistën e tij të parë si president.
Marrë nga: http://www.arabnews.com/columns/news/860481 – /tesheshi.com/
