Deportimi i emigrantëve nuk është vendim i lehtë as për shtetin strehues, e as për autoritetet që zbatojnë vendimin.
Këtë e dëshmon më së miri oficeri i policisë Christian Koglmeier, i cili çdo ditë e kalon duke përcjellë emigrantë nga aeroporti i Mynihut.
Ai u qëndron pranë emigrantëve gjatë deportimit nga vendi, në drejtim të shteteve amë që shpeshherë nuk ofrojnë siguri të mjaftueshme për jetën.
Së fundmi, ai thotë se nuk e kishte aspak të lehtë t’i përcillte 13 emigrantë për Nigeri.
“Sa herë që i lë prapa, mendoj për ta. E di që po kryejë një proces ligjor, por emocionet e bëjnë të tyren. Shqetësohem sidomos kur mes tyre ka fëmijët, mendoj se si do të jetë jeta e tyre atje”, flet ai për DW.
Ai thotë se kur e zhvesh uniformën e policit, asnjëherë nuk i largohen nga mendja emigrantët që nuk e dinë se çfarë i pret në shtëpitë e tyre. Gjithmonë ia kujtoj vetes se jam polic
Disa emigrantë fshihen që t’i ikin deportimit nga frika, duke bredhur sa në një republikë sa në tjetrën, në kërkim të lehtësive që mund të ofrohen. /tesheshi.com/
