Ky dru ulliri thuhet se ka një moshë mbi njëmijëvjeçare. Nuk ndodhet diku nga jugu, atje ku ulliri është traditë, por në zemër të Shqipërisë, në Kurbin. Më saktësisht në fshatin Gjorm. Gjorm pra, siç e ka Vlora një të tillë, Labëria.
Dhe çuditërisht nuk gëzon statusin e një “monumenti natyre”. Dhe kjo është më e pakta që duhet të bënte shteti më këtë antikuar të rrallë natyror. Më e shumta, të bëntë të mundur vizitueshmërinë turistike të saj, meqë është dhe afër të Tiranës e Krujës.
Imer Hysa, banor vendas, ish-drejtues i Bujqësisë në rreth dhe botues i vëllimit “Gjormi – Histori dhe Etnokulturë”, e ka me merak të madh këtë dru ulliri me moshë shekullore; dhe habitet se pse shteti nuk i është qasur për vlerën e madhe që ka: ta shpallë “monument natyre”, e të kujdeset për të si për një xhevahir.
“Historia e këtij ulliri është dhe dëshmitare e hidhur e një demokracie – që i thënçin demokraci – që po e varros mendjen e shqiptarit, po e bën shterpë, e cila ka shkatërruar qindra e mijëra hektarë pyje, qindra e mijëra hektarë ish-toka bujqësore e pyjore, e që po masakron edhe ullinjtë”, shfryn i pezmatuar Hysa.
Ai thotë se në vitin 1988, në Gjorm erdhi një studiues, i cili u mahnit nga perimetri i madh i ullirit aty, por që nuk mundi t’ju dërgonte ndonjë propozim strukturave të larta të asokohe për ta bërë “monument natyre” pemën mijëvjeçare.
Sipas Hysës, në Shqipëri as që bëhet fjalë të gjesh të dytë si ky dru ulliri, por nuk dihet tjetër si ky. Është gjë e rrallë dhe duhet ruajtur.
“Toka bujare e Gjormit të Kurbinit ka ushqyer në mijëvjeçarë një monument të tillë natyror dhe lipset që specialistët e qeveritarët, duhet ta njohim e ta propagandojnë këtë pemë të rrallë”, thotë ai.
Specialisti Hysa kërkon me të drejtë që shteti të kthejë sytë nga ky ulli, por ai duhet të jetë dhe i gëzuar që ai gjithsesi ekziston. Se mundet dh eta kishin prerë…për dru zjarri! Përgatiti: Ahmet Zani – /tesheshi.com/
