Nga Bardha Nergjoni
Shprehja “gjërat e vështira japin kënaqësi më të madhe”, vlen të përdoret sidomos kur nisesh drejt plazhit të Gjeneralit në njësinë bashkiake Synej të Kavajës. Një kthesë e gjetur me vështirësi në autostradën Kavajë-Durrës, një rrugë disi e ngushtë dhe me gropa, tabela orientuese që mungojnë dhe asfalt që nuk ekziston për disa kilometra, janë pengesa që duhet t’i marrësh parasysh nëse ke dëshirë të shkosh në këtë plazh. Janë vetëm 10 km rrugë por që do të duhet më shumë se gjysmë ore për të mbërritur në vendin e preferuar. Banorët janë mjaft të gatshëm të të orientojnë, me plot mirësjellje, pasi një tjetër defekt i kësaj rruge është mungesa e tabelave nëse vjen për herë të parë.
E megjithatë kur arrin gjirin, pranë fshatit Bardhore, i gjithë stresi i rrugës zëvendësohet me pamjen e bukur, ujin e pastër, shkëmbinjtë buzë deti që të japin përshtypjen e një copëz jugu në Adriatik.
Nuk është më shumë se 500 metër vijë bregdetare, me një kapacitet jo më shumë 1 mijë pushues, disa shtëpi druri dhe gjelbërim që zbret shumë pranë detit. Disa investues privatë kanë menduar të krijojnë disa ambiente pushimi, restorante dhe një bar mbi det duke e bërë më të bukur bregdetin. Sigurisht që çmimet nuk janë si në plazhet masive të Adriatikut. Mundi që i është dashur pronarëve përkthehet në çmim por ia vlen të shpenzosh për të qëndruar një ditë, një fundjavë, pse jo edhe një periudhë më të gjatë pushimi.
Po le të kthehemi tek historia e këtij plazhi që gjithmonë tërheq duke qenë e bruajtur ndër vite me pak legjendë, pak histori dhe pak fantazi. Para viteve 90-të, ky plazh ishte i paarritshëm. Duke qenë një zonë ushtarake me burgjet pranë, ishte e ndaluar për banorët t’i afroheshin dhe jo ta shfrytëzonin ose të bënin plazh.
Gjenerali që nuk i ka mbetur emri në kujtimet e banorëve të zonës, e arriti këtë gji të bukur nëpërmjet detit. Edhe pse emrin nuk ia mbajtën mend, ata pak që munden ta takonin kur ishte ende luftë kanë treguar brez pas brezi se ai u kthye disa herë në këtë breg me barkën e tij bashkë me familjen. Për gjeneralin italian, nga ku mori emër i gjithë plazhi, vendasit thonë se qe i thyer në moshë, madje ka disa zëra që thonë se është ndara nga jeta në këtë vend.
Pak kohë më parë, në këtë vend shumoheshin edhe breshkat e ujit por me nisjen frekuentimit speciet e rralla filluan të largohen duke ia lënë këtë copëz natyrë njerëzve dhe disa sipërmarrësve të rinj që po ja vjelin frytet.
Gjurmë lufte që e bëjnë më tërheqës
Në zbritje të rrugës, pranë vilave të drurit gjendet një skelet mine e ndryshkur që ka një diametër rreth 1.5 m dhe e prodhuar me ribatina, teknologji që i përket viteve të para luftës së II-të Botërore. Specialistët thonë se ajo i përket prodhimit amerikan dhe mina të tilla janë sjellë në Europë gjatë luftës së II-të botërore.
Në Adriatik, ardhja e tyre mund të jetë bërë kryesisht për mbrojtjen e rajonit të Barit nga diapozitivi ushtarak gjerman në Mesdhe. Në këtë port, ushtria amerikane kishte sjellë një arsenal të madh me armë kimike për t’i patur në gatishmëri si kundërpërgjigje ndaj ndonjë goditjeje eventuale me armë kimike nga forcat e Rajhut. Ajo është e tipit të prodhimit MK6, të llojit mina me spirancë. Ato zhyteshin në thellësi të detit dhe kur mjetet lundruese këpusnin telat e zgjatur prej saj, mina shpërthente. Në raste të veçanta mina të tilla hidhen dhe me parashuta. Nuk dihet se si ka mbërritur kjo minë e boshatisur këtu, por interesi për ta parë mbetet gjithmonë dhe relike të tilla ia shtojnë kureshtjen vizitorëve.
Në hyrje ka ende gjurmë të komunizmit, me një bunker dhe një godinë e shkatërruar dhe braktisur, pjesë e burgut të dikurshëm.
Një tjetër tërheqje për vizitorët e gjirit të Gjeneralit, është bregu i shkëmbinjve. Në këtë territor, duke ndjekur njëri-tjetrin pushuesit gërmojnë për një lloj argjile, e cila sipas tyre të bën mirë për shëndetin e lëkurës, reumatizëm, etj.
Rërë, qetësi dhe ujë të pastër
Në këtë oaz të natyrës, qetësia dhe uji i pastër të bëjnë të mendosh se je në ndonjë gji të jugut të kombinuar me rërën e Adriatikut. Dhe vërtet në këtë plazh i gjen të dyja, të kombinuara në mënyrë perfekte në harmoni me natyrën përreth. Uji i pastër me një breg të gjatë ku mund të kënaqen fëmijë e të rritur e bëjnë më komod qëndrimin.
Pushuesit vijnë ngado. Kush ka dëgjuar për këtë plazh, dëshiron ta shikojë e të qëndrojë. Të huajt preferojnë shtëpizat prej druri, një kamping diku pranë dhe një qetësi që rrallëherë e gjen.
E vërtetë që vijnë më të guximshmit për shkak të rrugës së keqe, por më të guximshmit fitojnë. Pushuesit thonë se kjo pjesë ka mbetur e tillë vetëm për shkak të rrugës së keqe. Ndoshta nëse do ishte investuar atëherë betoni do të kishte përfshirë edhe këtë plazh. /tesheshi.com/
