Rusisë i nevojitej Trump, por si humbës dhe jo si fitues, pasi tani nuk mund të fajësojë Amerikën për problemet e veta. Pikëpamja interesante vjen nga gazetari rus Oleg Kashin i cili e publikon vështrimin e vet kritik në faqet e gazetës “The Guardian”. Në një panoramë të freskët nga pritja që iu bë zgjedhjeve amerikane në Moskë, ai ofron argumente se Putin nuk ka dashur të fitojë Trump, por Clinton. Më poshtë artikulli:
“Dy ditë përpara zgjedhjeve amerikane, kanali televiziv Russia 24 nisi të masë kohën me numërim mbrapsht, me orët dhe minutat e mbetura derisa qendrat e votimit të hapeshin – një nivel veprimi e padurimi që tejkalonte gjithçka të jetuar gjatë vetë zgjedhjeve të fundit parlamentare në Rusi.
Por, me gjithë spektrin e admirimit të dyanshëm midis Vladimir Putinit dhe Donald Trumpit, humori pas zgjedhjeve në vend duhet të përshkruhet si konfuzion dhe jo eufori. Përgjigja nga dusa zyrtarë ishte e gëzueshme – anëtarë të dumës shtetërore edhe duartrokitën fort; Viktor Nazarov, guvernatori i rajonit të Omskit njoftoi se partia e Putinit, Rusia e Bashkuar ka triumfuar në Amerikë dhe Margarita Simonyan, kryeredaktore e televizionit “Russia Today”, shkroi në rrjetet sociale se do dëshironte të shëtiste rreth Moskës me një flamur amerikan që valëvitej nga dritarja.
Por zyrtarë të niveleve më të larta e trajtuan lajmin e zgjedhjes së Trump. Kryeministri Dmitry Medvedev tha se Rusia ka probleme më të rëndësishme sesa të shqetësohet për fitoren e Trump. Ministri i Jashtëm, Sergei Lavrov, apeloi njerëzit të presin veprimet e Trump dhe të mos fokusohen në retorikën e tij. Ndërsa zëdhënësi i Putinit,
Dmitry Peskov, tha se ishte shumë herët për të deklaruar nëse fitorja do të përmirësojë marrëdhëniet ruso-amerikane, që janë zhytur në pikën e tyre më të ulët që pas luftës së ftohtë.
Nuk ka shumë gjasa që ndonjë politikan rus ta pranojë hapur, por Rusia ishte shumë më e pajisur për t’u marrë me fitoren e Hillary Clinton që do të kishte ruajtur vazhdimësinë e politikës së jashtme amerikane dhe me retorikën kundërshtuese mbi të cilën politika ruse ka lulëzuar prej vitesh.
E pavarësisht shprehjes publike të mbështetjes për Trump, makina propagandistike ruse nuk priste që ai të fitonte. Kur qendrat e votimit u hapën të martën, Simonyan shkroi në Tëitter: “Democracia R.I.P.”
Akuzat se sistemi amerikan nuk mund të jetë i besueshëm kanë qenë shumë popullore që prej vitit 2012, viti kur Putini u bë president për të tretën herë. Sipas propagandës ruse, Shtetet e Bashkuara kanë rrënuar Irakun, Libinë dhe Sirinë në kaos dhe dëshirojnë që Rusia të vuajë të njëjtin fat. Sipas kësaj narrative, Putin është i vetmi person në gjendje të mbajë nën kontroll SHBA-në dhe të shpëtojë Rusinë nga katastrofa.
Shtetet e Bashkuara gjithashtu fajësohen se kanë orkestruar revolucionin e Euromaidanit në Ukrainë, se kanë nxjerrë në skenë elementët opozitarë në Rusi dhe se kanë inkurajuar Europën të vendosë sanksione si përgjigje të drejtpërdrejtë ndaj krizës ukrainase.
Përgjatë pesë vjetëve të shkuar, nocioni i perceptueshëm lehtësisht i armikut amerikan ka penetruar jetën e përditshme të popullit rus. Pak vjet më parë, dolën në modë stikerat që ngjiteshin në makina ku tallej Obama, sikundër mjediset që mbanin shenjën “nuk i shërbejmë Obamës këtu”, që nga sallonet e parukerisë tek kafenetë, promovoheshin edhe në televizionin shtetëror. Një fitore e Clinton do të kishte ruajtur këtë ndjesi, por fitorja e Trump e ka shkatërruar atë. Parlamentarët rusë e duartrokitën Trump, pa kuptuar se ai në fakt, minon sistemin e tyre politik, që nuk tashmë duhet të vlerësojë e të gjejë mënyrën sesi do të ecë përpara tani që Amerika nuk është më armiku.
Ka edhe një tjetër problem. Putin e ka shijuar përherë të qënit pjesë e një trendi global jokonservator që ka lindur nga pakënaqësia me rendin botëror në nisje të shekullit të 21. Rusia e Putinit ka dëshirë të madhe të kritikojë perëndimin për interes të tepruar në të drejtat e minoriteteve, refugjatët dhe çështje të tjera liberale. Tani që perëndimi po kthehet të kritikojë veten për këto çështje, me fitore të tilla si Brexit dhe ajo e Trump, Kremlini nuk di sesi të marrë kthesën.
Kremlini kishte nevojë për Trump, por si humbës dhe jo si fitues. Ata dëshironin që të ishin në gjendje të vazhdonin me kundërshtimin e rrymës kryesore ndërkombëtare, jo të ishin pjesë e saj. Tani, objektivi kryesor i politikës së jashtme të Putinit mund të bjerë më Trumpin president, për shkak se pa të, Kremlini nuk do të ketë askënd për të fajësuar për problemet e Rusisë përveç Rusisë.
Përgatiti: Juli Prifti – /tesheshi.com/
