Teodor Keko: Mendoja se vendimi ynë i parë në lidhje me zotin Azem do të ishte shpallja e tij Hero Kombëtar i Shqipërisë dhe jo heqja e imunitetit të tij
“Jam i pari. Isha tre muaj kryetar i Partisë Demokratike, kryetar i Lëvizjes Studentore. Domethënë di, dhe njeriu që di duhet të zhduket”, kështu tha Azem Hajdari në shtator të vitit 1992 kur mazhoranca demokrate vendosi t’i heqë imunitetin. Ai akuzohej se kishte goditur përgjegjësin e administratës së Partisë Demokratike, por në fakt e gjithë lufta që po i bënte partia e tij, sipas vetë Hajdarit, nuk lidhej me atë akuzë që kishte zyrtarisht në letër PD, por për shumë arsye të tjera.
Prej gojës së tij ato moment do të dilnin dhe ca vargje prej “profeti politik”: “Nuk po qaj atë që ka vdekë, por po qaj ata që kanë mbetë gjallë”.
Më konkretisht, për të gjithë ata që kanë qënë të pranishëm në seancën parlamentare të vitit 1992, kur po i hiqej imuniteti, Azem Hajdari recitoi disa vargje të një këngë nga veriu:
Paska ra nji pushk’ e shkretë,
vra i paska dymbëdhetë vetë,
njëmbëdhetë gjallë e nji ka vdekë…
Dhe më pas do vijonte në prozë: “Unë nuk po qaj atë që ka vdekë, por po qaj ata që kanë mbetë. Sot nuk sulmohem unë, sot sulmoheni ju, të dashur deputetë. Pra, demokracia shqiptare. Sot goditem unë, po kambanat bien për ju. Azem Hajdari është ai i Dhjetorit 1990 dhe nuk luan nga pozicioni i tij i atëhershëm, sikur edhe malet të luajnë nga vendi. Populli e di mirë këtë, mësojeni edhe ju”, është një pjesë e fjalimit që Hajdari po mbante në parlament ditën kur mazhoranca demokrate kishte vendosur t’i hiqte imunitetin.
Kur Azem hajdari sulmohej ashpër nga partia e tij, PD, mbrohej nga deputetë të PS-së por edhe nga deputetë demokratë të përjashtuar ato kohë si mocionistë.
Njëri prej tyre ishte edhe i ndjeri Teodor Keko. Kemi shkëputur një pjesë të vogël të fjalimit të tij në mbrojtje të Hajdarit
“Zoti Kryetar, unë kam qenë i parapërgatitur që ky Parlament do të merrte një vendim për zotin Azem Hajdari. Mirëpo mendoja se vendimi ynë i parë në lidhje me zotin Azem do të ishte shpallja e tij Hero Kombëtar i Shqipërisë dhe jo heqja e imunitetit të tij. Kjo lidhej me faktin se deputeti Azem Hajdari, duam apo nuk duam ne, ka hyrë në historinë e re të Shqipërisë. Po ne, të dominuar ende nga pasionet, duket se nuk i shohim dot të vërtetat me kurajë dhe gjakftohtësi”, shprehej Keko, edhe ai i ikur nga kjo botë.
Pak vite më vonë, ai do jepte frymën e fundit mu para selisë së partisë së tij, për ta mbajtur të rrethuar këtë vrasje me një mjergull brenda së cilës enden dhe figura demokratësh, mes tyre vetë Berisha.
Në këtë përvjetor të vrasjes së tij, risi është dhe prania në homazhe e së bijës, Rudinës, deputete e PD-së, pasuese e të atit në parlament, por pa grintën apo personalitetin e tij. Ndoshta dhe për faktin se është femër, madje me një lloj brishtësie pa trajta veriore në pamje e komunikim.
Përgatiti Ermir Hoxha – /tesheshi.com/
