Përse nuk po e “kruan” kush me “Lalën” e Elbasanit?! (dhe një portret i pautorizuar i Qazim Sejdinit)

Qazim Sejdini është nga ata kryetarë bashkie që e pëlqen shumë faktin se është elbasanlli 24-karatësh,  madje ai ka edhe një nofkë që nuk i vjen keq nëse ia përmendin: “Lala”, që  në gjuhën e Elbasanit është njeriu i urtë që i dëgjohet fjala dhe që zgjidh gjithçka. Qazim Sejdini është 65 vjeç dhe drejton Bashkinë Elbasan në mandatin e dytë, që prej vitit 2007. Ka mbaruar mësuesi në Edukim Fizik dhe Histori-Gjeografi. E për rrjedhojë, ka punuar vetëm për pak kohë si mësues i disa lëndëve si Historia, Gjeografia dhe Edukimi Fizik në Labinot Mal. Më pas bëhet instruktor i Komitetit të Rinisë në Elbasan. Punon për gati 10 vjet në ‘Sport Klub Elbasani’,  fillimisht si inspektor i lojërave me dorë e më pas si shef i Klubit të Sportit në Elbasan. I hyn shpejt rrugës së biznesit dhe në vitin 1995 zgjidhet edhe President i Dhomës së Tregëtisë dhe Industrisë në Elbasan. Duke pasur një agjenci doganore të njohur, Sejdini zgjidhet edhe President i Shoqatës së Doganierëve të Shqipërisë. Për dy vjet drejton Unionin e Dhomave të Tregëtisë në Shqipëri dhe në maj 2005, pak para zgjedhjeve të përgjithshme zgjidhet Prefekt i Prefekturës Elbasan.

Sejdini hyn në politikë pasi Nano bën “katharsis”-in duke zëvëndësuar edhe prefektët. Megjithëse njihej si i djathtë, pasi xhaxhallarët e tij ishin vrarë nga regjimi, ai pranoi të angazhohej politikisht majtas. Njihet si mik i ngushtë i deputetit të atëhershëm të PS Durim Hushi, i cili e ka prezantuar tek Nano. Sejdini kishte akumuluar pasuri nëpërmjet agjencisë doganore dhe disa firmave të tjera dhe një ndër sulmet që iu bënë ishte pikërish kjo agjenci. Por shumë shpejt ai u bë personazhi më i fortë politik i PS. Ndërkohë që Taulant Dedja largohet pas ardhjes së Ramës dhe Hushi voton për presidentin Topi, rruga bëhet e lirë për Sejdinin, i cili fillimisht kandidon për deputet në zonën 54 përballë Aurel Bylykbashit dhe në 2007 për Kryetar Bashkie përballë Luçiano Boçit. Fiton me një diferencë të ngushtë, por çimenton shumë shpejt rrugën për një mandat të dytë.

Shansi më i madh i Sejdinit ishte ambicja e ish mikut të tij, tashmë kundërshtar, Durim Hushi, për të marë bashkinë Elbasan. Tashmë tek LSI-ja, Durim Hushi nuk e ka humbur shpresën se mund t`i fitojë zgjedhjet, por do të duhet të kërkonte mbështetje tek PD. Pikërisht kjo ishte edhe mënyra më e gabuar e ish deputetit socialist që po kandidonte për koalicionin e djathtë. Humbja do të ishte e thellë, mbi 7 mijë vota diferencë. Atëherë Sejdini e quajti një fitore historike përballë ish-mikut të tij tashmë “armik”, pas ashpërsisë së fushatës. Sejdini synon një mandat të tretë. Ka punuar që gjithçka të rrotullohet rreth kandidimit të tij dhe ka arritur të marrë në një vit shumë investime, duke realizuar edhe premtimin e dy mandateve, ndërtimin e një impianti të përpunimit të mbetjeve në Elbasan.

Pikat e forta të Sejdinit janë prakticiteti, kalkulimi, nuhatja, marëdhënia me njerëzit dhe mbajtja e fjalës së dhënë, që e shndërrojnë në një babaxhan-burrë. Pikat e dobëta kanë të bëjnë me konsumimin e tij, akuzat për shumfishim pronash të familjarëve dhe të afërmve si dhe dhënia e tenderave vetëm një firme në Elbasan. Opinioni e vlerëson shumë për faktin se gjatë viteve të qeverisjes ka ndryshuar pamjen e Elbasanit, por në shumicë qytetarët thonë se është i konsumuar dhe se ka menduar vetëm për pasurimin e një pjese. Investimet pa cilësi dhe mospërmirësimi i jetës së qytetarëve është një tjetër vlerësim që nuk i jep shumë garanci  Sejdinit në këto zgjedhje. Deri më tani, ndaj tij nuk ka ndonjë akuzë nga to që mund të shqërohen me foto prangash. As nga brenda partisë së tij e as nga opozita. Vështirë të bësh ndonjë parashikim të saktë se ç`rezultat do merrte nëse do kandidonte, ndërkohë që Elbasani nuk futet tek bastionet ekstra të majta. Ajo që më së shumti vlen në këto momente, është se me të, me “lalën” pra, nuk po e kruan kush.  /tesheshi.com/