Izolimi social është i lidhur me shumë probleme shëndetësore dhe rrjedhimisht ndikon në uljen e jetëgjatësisë. Për këtë arsye, shoqata gerontologjike amerikane ka këmbëngulur në mbështetetjen e programeve që do t’u mundësojë njerëzve të moshuar që të mbajnë lidhjet me komunitetin e tyre.
Hulumtuesit në Universitetin e Pensilvanisë kanë zbuluar një shpjegim të mundshëm të lidhjes mes mungesës së të qenit i shoqërueshëm dhe uljes së jetëgjatësisë.
Në fakt, izolimi social çon deri te privimi nga gjumi, e që më tutje sjell deri te stresi qelizor dhe aktivizimi i mekanizmit mbrojtës. Edhe pse aktivizimi jetëshkurtër i këtij mekanizmi mund të shërojë qelizat, në qoftë se zgjat për një kohë më të gjatë, ai në fakt i dëmton ata, për shkak se ajo çon në plakjen e parakohshme dhe sëmundje të tilla si diabeti dhe sëmundja Alzheimer.
Jeta single dhe izolimi social janë një problem në rritje në vendet e zhvilluara. Për shembull, në SHBA më shumë se 50 për qind e popullsisë më të vjetër se 85 vite jetojnë të vetëm, dhe aftësia e kufizuar për lëvizje zvogëlon mundësinë e realizimit të socializimit.
“Shumica e njerëzve të moshuar jetojnë vetëm dhe ka dëshmi që tregojnë se stresi në kombinim me plakjen dhe izolimin krijon një goditje të dyfishtë në nivel qelizor dhe molekular”, thotë Nirinjini Naidoo, një nga studiuesit. /tesheshi.com/
