Skënder Gjinushi dhe Paskal Milo janë veteranë të politikës. Në fushat përkatëse, në Matematikë e Histori ata janë njohur si adaptë. Por në politikë kanë çaluar të jenë të aftë, së paku sa për të mbajtur me nder emrin “Profesor”. Nuk janë te vetmit, sigurisht; por ia vlen një përshkrim i gjesteve të tyre në muzg të karrierës…
Në një përpjekje për të maksimalizuar votat e 25 qershori pa firo, PS-ja afroi pranë vetes të gjitha partitë e vogla joparlamentare të cilat tërhiqen nga gara në mënyrë që votat t’i shkojnë partisë së madhe. Por pjesë e kësaj strategjie të PS-së çuditërisht nuk u bënë dy parti tradicionale aleate të saj, të cilat më shumë njihen nga emrat e kryetarëve se sa nga pesha elektorale që kanë: Skënder Gjinushi i PSD-së dhe Paskal Milo i PDS-së.
Të dy ata nuk ishin pjesë e këtij takimi duke i bërë presionin e fundit PS-së. Gjinushi në pozitat e “sekserit” politik, pasi ia ka dhënë logon e partisë Tom Doshit për të garuar në Shkodër përballë PS-së dhe Milo në formë presioni ka kërkuar që të begeniset nga Rama në një takim të veçantë, jo ti çojë “mercenarë”.
Pas ftesës publike që Petro Koçi, një ish-deputet socialist që sot drejton një parti të vogël, u bëri dy aleatëve të vjetër që t’i bashkohen nismës, Milo u shpreh: “Rama të më ftojë vetë, jo të përdorë Koçin si mercenar. Unë nuk refuzoj ftesa për të biseduar. Nëse më fton Rama në negociata, do të paraqitem.”
Ndërsa Gjinushi ka folur me sigurinë që i japin kandidatët e huazuar nga PS-ja. “Ne nuk tërhiqemi. Afati ligjor për të tërhequr regjistrimin ka ngrirë. PS-ja nuk fiton pa mua. Unë i siguroj dy mandate”, tha Gjinushi.
Shkëlqimi dhe rënia e profesorëve
Forca elektorale e këtyre dy partive në zgjedhjet e fundit parlamentare të vitit 2013 duke qenë në koalicion me PS-në, është respektivisht sipas rezultateve të KQZ-së: PSD ka gjithsej 10220 vota e përkthyer në 0,59% dhe PDS 11891 vota e përkthyer në 0,69% të rezultatit të përgjithshëm të koalicionit të majtë. Dalja më vete i penalizon këto dy parti dhe rrezikon t’i çojë në vlera minimale votat e tyre, pasi nuk kanë as drejtori apo poste të tjera në administratë.
Gjinushin, një matematicien me profesion, ndryshimi i regjimit komunist e gjeti ministër të Arsimit të diktaturës. Por kjo nuk e pengoi që të bënte më tej karrierë në politikë. Ai ka qenë deputet i Kuvendit të Shqipërisë që prej vitit 1991 deri në vitin 2009. Ai ka mbajtur postin e kryetarit të Kuvendit gjatë viteve 1997 – 2001, lënë me dashamirësi nga PS-ja e më pas që nga korriku i vitit 2002 e gjer në shtator të vitit 2005 në qeverisjen e Fatos Nanos ai ishte Zv/kryeministër dhe Ministër i Punës dhe Çështjeve Sociale.
Gjinushi ishte i pari aleat që i vajti në zyrë Ramës në ditën e tij të parë në selinë rozë si kryetar i ri i kësaj partie, por kreu i ri nuk i ruajti aleancat e vjetra duke e shmangur profesorin.
Duke u ndjerë i shpërfillur nga Rama, ish-ministri i partisë së punës, vendosi të përdorë logon e partisë si “biznes fitimprurës”. Në zgjedhjet vendore të vitit 2015 ai i dha mundësinë Albert Çaçit si kandidat dhe Dritan Priftit si mbështetes që të bënin fushatë në Fier me emrin e PSD-së.
Ndërsa në këto zgjedhje ka në lista të larguarit nga PS-ja, biznesmenin Tom Doshi, ish-deputetin socialist Ylli Ziçishti në Gjirokastër dhe Mirela Ferracakun, deputetja që zëvendësoi Mark Frrokun në Kuvend pas arrestimit të tij.
Paskal Milo, një profesor i historisë, që ka mbajtur poste me rëndësi gjatë qeverisjeve të mëparshme socialiste, si ministër i jashtëm, ka qenë bashkëpunëtor i Gjinushit në kohën e artë të Partisë Socialdemokrate, por pas divergjencave mes tyre, ai u largua për të formuar një parti të ngjashme, Partia Demokracia Sociale.
Të dy partitë identifikohen vetëm me emrat e kryetarëve dhe nuk kanë elektorat të qëndrueshëm apo struktura partiake. Ndaj Gjinushit dhe Milos i duhet të jenë nën sqetullën e PS-së për të vijuar karrierën e tyre politike. Refuzimi i kësaj zgjedhjeje mund të ngjajë dhe si dinjitoze, por kjo nuk i bën gjithsesi të suksesshëm. Teksa nuk kanë mundur t’i bindin njerëzit që t’i ndjekin në kauzat e tyre (nëse ka patur vërtet të tilla), zgjidhjet inatçore nuk kanë një zgjedhje inteligjente për të lënë në emër të mirë në politikë. /tesheshi.com/
