Ajo çfarë ndodh sot me PD-në, e paimagjinueshme deri dje por plotësisht e kuptueshme, është rezultate e asaj çfarë do pëshpëriste Kasem Trebeshina në 90-ën, se “foshnja kish lindur e vdekur”, frazë kjo referuar asaj se si po e niste rrugëtimin forca e parë e ashtuquajtur anti-komuniste, nën drejtimin e Berishës, me teserën e sapolënë të PPSH-së, pasi e kish mbajtur jo pak por 23 vite.
Pos kësaj, PD do mbërrinte një ditë këtu, pasi në 30 vite, kurrë nuk iu nënshtrua një reformimi të thellë, apo thënë krahasimisht, ishte një makinë që kurrë nuk shkoi në servis për remont, për shërbime, edhe pse qartazi zvarritej e jo ecte në rrugë, me rrapëllima shurdhuese si një gërdallë, e tym të zi nga pas.
Ndaj, e gjitha kjo që i po ndodh sot, është një epilog krejt i natyrshëm: thjesht po mbjell atë që ka korrur.
Fraza e thatë dhe klishe – “partia e vlerave më të mira”, ngjan sot më shterp se kurrë. Cilat janë ato? Nëse do ishin, PD nuk do ishte këtu, për turp!
Por realisht çfarë ka ndodhur? Është një qasje e munguar deri më sot, ajo e planit psikologjik, karakterial.
Thjesht, një çiban me emrin Berisha, i cili e kishte berishizuar PD-në në çdo qelizë, tani shpërtheu. Është një berishizëm te çdo emër aty, te çdo individ, te çdo nivel, që tashmë po ha vetveten.
Sepse, kush ka hyrë në PD, pavarësisht prejardhjes, formimit, përvojës jetësore, karakterit, nuk kishte asnjë mundësi që të ishte ai që ishte, me identitetin dhe të veçantat e tij, pa qenë berishist, pa u detyruar të bëhet i tillë. Me hir apo me pahir, kjo do të ndodhte. Dhe vëreni, Basha & Co, të cilët kanë shpallur ndarjen nga Berisha, nuk kanë asnjë gjasë të mos jenë berishistë as në këtë epokë të re. Ata janë vetëdënuar të mendojnë apo sillen si berishistë, pasi e kanë humbur me kohë individualitetin e tyre politik, nëse kanë patur ndonëherë.
Më kryesorja në këtë berishizëm, edhe një detaj që jo domosdoshmërisht i përket aspektit harbut në ligjërim; është vetëgënjeshtra, një pellg i cekët ku ju pëlqen të llokoçiten, duke tentuar të jetojnë në realitete virtuale. Ata nuk duan ta pranojnë realitetin e gjërave, të vërtetat, sado të hidhura, si pedan për t’u ringritur. Siç dhe te Berisha, trukojnë realitete, ose vetvete, që nuk ekzistojnë por që u pëlqen të jenë ashtu. Është pikërisht kjo që e la PD-në kurrë të reformuar, pra pa shkuar në servis për të parë e pranur se ishte një makinë e mbarruar, me rrapëllimë, tymra të zinj nga pas dhe meziecje.
Dhe tani është në: dilemën: a ribëhet apo duhet hudhur në varreza për t’u zëvëndësuar me një të re? /tesheshi.com/
