Në vitin 1963, dy miq, 17-vjeçari Randy Gardner dhe shoku i tij Bruce McAllister, vendosën ta bazojnë projektin e tyre shkencor të shkollës në kërkimin e gjumit.
Qëllimi i tyre ishte të thyenin rekordin botëror për të qëndruar zgjuar për të zbuluar sesi privimi nga gjumi ndikon në trurin e njeriut. Megjithëse planifikuan të hetonin aftësitë paranormale, ata shpejt kaluan në efektin e mungesës së gjumit në aftësitë njohëse dhe e shpenzuan atë në fushën e basketbollit.
Randy Gardner mori sfidën dhe vendosi të qëndrojë zgjuar sa më gjatë të jetë e mundur, duke tejkaluar rekordin e atëhershëm prej 260 orësh. Për të monitoruar performancën e tij, ata kërkuan ndihmën e studiuesit të gjumit William Dement nga Universiteti Stanford.
Pavarësisht aftësisë fizike të Randy-t, pas tre ditësh pa gjumë ai filloi të përjetonte probleme me përqendrimin, humbjen e kujtesës dhe një sërë sfidash mendore si humori, paranoja dhe halucinacionet.
Eksperimenti përfundoi pas 11 ditësh, kur Randy theu rekordin. Edhe pse e zuri gjumi shpejt pas përvojës, nuk pati efekte të rëndësishme afatshkurtra. Por për një dekadë ai po përballej me pagjumësi torturuese. Gardner përshkroi përvojën e tij, duke vënë në dukje se ishte e vështirë për të të ishte rreth njerëzve dhe se ishte si një zgjatje e asaj që ai po bënte 50 vjet më parë.
Duke folur për NPR, Gardner tha: “Kam fjetur pak më shumë se 14 orë. Mbaj mend që kur u zgjova, isha i mërzitur, por jo më shumë se një person normal.” Për fat të mirë, adoleshenti nuk dukej se kishte ndonjë problem të madh afatshkurtër me përfundimin e projektit shkencor. Megjithatë, më vonë ai pranoi se ka vuajtur nga pagjumësia e padurueshme për dekada.
Ai shpjegoi: “Ishte e tmerrshme për mua të isha pranë njerëzve. Gjithçka më shqetësonte”. /teshesh.com/
