Spartak Ngjela shfaqet rregullisht studiove televizive me komentet e prognozat e tij. E bën duke u vetëmbajtur në jetën publike si analist, pasi si politikan ai përbën një dështim katastrofik. Ka bërë ndoca pak karrierë në PD, derisa qe deputet për një katërvjeçar, por në çastin që tentoi të themelojë një parti e të konkuronte me këllqet e tij, rezultoi me zero aftësi.
Paskal Milo, një emër në politikë që vjen nga jeta akademike si historian. Ka arritur të jetë vetëm ministër i Jashtëm nën qeverinë e Nanos pas zgjedhjeve të 97-ës, kur ishte në PSD-në e Gjinushit. Më pas doli veçmas, formoi një parti ku thjesht S-ja dhe D-ja ndërruan vendet, derisa u tret. Pra, politikisht një dështim. Megjithatë, mund të ftohet të flasë për aspekte historike apo diplomatike.
E tani kalojme te krahu tjetër, te ata që ngjashëm kanë falimentuar, thënë ndryshe kanë vdekur politikisht, por që media i mban ende në jetë, i mban gjallë, me profanizmin e saj.
Dashamir Shehi, aleat i Bashës, përbetohet për moslejim zgjedhjesh. Mund të jetë shok i Bashës por jo aleat. Partia e tij është inekzistente si faktor elektoral, e vetë ai është politikisht i dështuar. Me mbi 20 vite pa asnjë përgjegjësi politike e shtetërore – i poshtëruar nga Berisha në 8 vite pa i besuar një post, e i vlerësuar nga Rama me ofertën për një krah të djathtë në bashki – pas asnjë lloj zhvillimi që lidhet me emrin e tij, një media profesioniste që aplikon kritere në potencimin ose jo të një zëri publik, nuk duhet t’i qaset fare si politikan. Mund t’i drejtohet mikrofoni për ndonjë aksh çështje ku mund të jetë kompetent por jo aty ku është një dështim i pastër – në politikë.
Fatmir Mediu, një figurë e rritur nën sqetullën e të ndjerit Sabri Godo, është po ashtu një kufomë politike. Me një parti pa nr.2, siç dhe të tjerë si ai, mbahet gjallë vetëm nga mikrofonë në duar naivësh. Drejtues i një partie që ka si profil kauzën e pronës, ka zero rezultat në çështjet e pronës dhe në ligjërimin e tij tipik dogmatik ku zakonisht thotë shumë gjëra pa thënë asgjë, prona nuk është gjëkundi. Por falë mikrofonëve të një gazetarie ngarko-shkarko, pa mendim, ia arrin të shitet si faktor.
Kulmi arrin kur në Top Talk në TCH ftohet Nard Ndoka. Pra, në një televizion elitar sheh të flasë një figurë me kontekst argëtues në politikë, por që çuditërisht serviret seriozisht. Pyetje: po çfarë përfaqson Nard Ndoka në politikën shqiptare për t’ju marrë mendim? Sa përcaktues është partia e tij si faktor? Sa elektorat ka, dhe ajo që duhet të përbën test e kriter njëherësh, kë ka nr.2 në parti?
Pas tyre vjen Dule, partia e të cilët ka sot vetëm vlerën e një sigle me karakter emblematik në politikën shqiptare – PBDNJ, trashëguar nga një figurë vërtet fisnike si i ndjeri Vasil Melo, por pa asnjë faktor përcaktues elektoral.
Është dhe gjithashtu dhe Agron Duka, ose i njohur ndryshe si “Duka i krimit”, sipas PD-së tradicionale. i cili, përveçse trashëgon një sigël që nga ’90, atë të Lufter Xhuvelit, ajo është po ashtu vetëm një sigël, siç PR-ja, PBDNJ-ja, e më të vonshmet – LZHK-ja e PDK-ja e Shehit dhe Ndokës.
Edhe njëherë: këtyre emrave mund t’u ofrohet mikrofoni në gojë për shumëçka por jo në kontekst politiko-partiak. Janë thjesht të dështuar, të falimentuar, që nuk kanë pse mbahen me kredite të cilat nuk dijnë e nuk janë të aftë t’i përdorin për potencialitet me vlerë. Por sot këta, falë një mediaje po aq të çoroditur si ata, gjallojnë si aktorë të një teatrit absurd, gjersa masturbohen duke kërcënuar me moslejim zgjedhjesh. /tesheshi.com/
