Një trup gjykues me shtatë gjyqtarë të Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, i ngarkuar me çështjen kundër Gjermanisë pas një padie nga Abdul Hanan për vrasjen e dy fëmijëve të tij në një bombardim të forcave të NATO-s në Kunduz, Afganistan, ia referoi çështjen Dhomës së Madhe të asaj gjykate për rëndësinë e çështjes .
Çështja Hanan kundër Gjermanisë ka të bëjë me një hetim mbi bombardimin e dy rezervuarëve të karburantit të vjedhur në Kunduz, të urdhëruar nga një kolonel gjerman me pseudonimin K, në të cilin u raportuan se ndodheshin dhe dy djemtë e mitur të paditësit Abdul Hanan, të moshës 8 dhe 12 vjeç.
Numri i saktë i viktimave të bombardimin nuk dihet, por vlerësohet se midis 14 dhe 142 njerëz u vranë në sulm, pothuajse që të gjithë civilë.
Më 20 nëntor 2001, Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara miratoi formimin e një Forcë Ndërkombëtare të Ndihmës së Sigurisë – ISAF në Afganistan, dhe më 22 dhjetor Parlamenti gjerman miratoi vendosjen e forcave ushtarake gjermane si pjesë e ISAF.
Më pas, NATO mori komandën e ISAF, sipas informacionit të publikuar në faqen e internetit të ECJ.
Trupat gjermane u vendosën si pjesë e komandës rajonale të ISAF-it në veri dhe, mbi të gjitha, morën përsipër Ekipin e Rindërtimit të provincës Kunduz.
Në atë kohë, koloneli gjerman K ishte përgjegjës i Ekipit të Rindërtimit të provincës Kunduz.
Pasi rebelët rrëmbyen dy rezervuarë karburantesh më 3 shtator 2009, të cilat, sipas Gjykatës Evropiane të Drejtësisë, u vendosën në një breg me rërë të lumit Kunduz – shtatë kilometra nga baza e Ekipit të Rindërtimit të krahinës, më 1:49 të mëngjesit u urdhërua bombardimi i tyre.
Bombardimi shkatërroi të dy rezervuaret dhe mes shumë viktimave qënë dhe dy fëmijët e Hananit, Abdul Bayan dhe Nesarullah.
Me këtë rast, një prokuror federal gjerman filloi një hetim në mars 2010 kundër kolonelit K dhe rreshterit të parë që e ndihmoi atë natën e bombardimeve.
Hetimi penal u ndërpre që në prill të po atij viti për shkak të mungesës së dyshimit.
Prokurori arriti në përfundimin se koloneli K nuk kishte qëllim të vriste, të plagoste civilë dhe të shkatërrojë objekte civile “në një farë mase proporcionale me përfitimet ushtarake të bombardimeve”.
Me këtë rast, ai u lut që të veprohet në supozimin bazuar në informacionet që ishin në dispozicion e tij – që personat e pranishëm në rezervuarët e karburantit ishin rebelë.
Ankesa e Hananit kundër vendimit për të pezulluar hetimin u refuzua, dhe në maj 2015 Gjykata Kushtetuese Gjermane refuzoi ankesën e tij kushtetuese, duke gjetur se hetimi i prokurorit federal ishte efektiv kundër standardeve të Gjykatës Kushtetuese Gjermane dhe Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut.
Veprimet e mëtejshme hetimore, siç është ekzaminimi i i dëshmitarëve të pranishëm në kohën e bombardimit, nuk do të siguronin, sipas mendimit të Gjykatës Kushtetuese Gjermane, informacione përkatëse, duke pasur parasysh se hetimi ishte përfunduar në bazë të një “çështjeje qëllimi”.
Kjo bëri që Hanan të paraqiste një padi në Gjykatën Evropiane të të Drejtave të Njeriut më 13 janar 2016.
Duke iu referuar artikullit 1 i Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut – detyrimi për të respektuar të drejtat e njeriut, Hanan pretendon se Gjermania është përgjegjëse për vrasjen e fëmijëve të tij.
Duke iu referuar nenit 2 – E drejta për jetën – ai ankohet se hetimi i kryer në Gjermani ishte i paefektshëm.
Më 2 shtator 2016, qeveria gjermane u informua për aplikimin e Hanann dhe iu dha pyetjet e gjykatës.
Në këtë rast, gjykata lejoi gjithashtu qeverinë franceze dhe Universitetin Katolik të Sacro Cuore të marrin pjesë në këtë çështje, sipas një deklarate të Gjykatës Evropiane të Drejtësisë.
Dhoma e Madhe përbëhet nga 15 gjyqtarë dhe është kryesisht përgjegjëse për të vendosur ankesa, zgjidhjen e çështjeve të rëndësishme dhe interpretimin e Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut. /tesheshi.com/
