Kjo është shkolla e fshatit Shkretë, në kufirin administrativ mes Krujës dhe Matit, që e përfshin Komuna Cudhi.
Shkolla si kjo, u bënë vite me parë objekt pasqyrimi nga një emision i njohur investigav, si për të bërë ironi me fushatën e shpallur nga Berisha, atëherë kryeministër, për “moshën e internetit” , që nënkuptonte internet në çdo shkollë.
Ndërsa tani, pamje të tilla vlejnë për t`u pasqyruar përballë nismës së qeverisë Rama për dixhitalizimin e proçesit të mësimdhënies, ku çdo gjë do jetë më “tabletë”; pra, ku dërrasës, shkumësit dhe fshirëses plot lesh brenda, do u thuhet lamtumirë njëherë e përgjithmonë.
Por në Shkretë nuk e kanë fort mendjen as tek interneti e as tek “tableta”. Nëse u garanton se i ashtëquajturi tavan nuk u bie mbi kokë gjatë ndonjë ore mësimi e t`i lërë shakull mësues e nxënës bashkë, je mëse i nderuar si shtet me ta.
35 nxënës gjithsej marrin mësim aty, ku ajo që gabimisht i thuhet shkollë ka qenë dikur magazinë kooperative; dhe nëse i afrohesh pa patur njeri jashtë, ke idenë se po shkon drejt një stallë bagëtish në pritje për të dëgjuar pëllitje apo blegërima. Por kur futesh brenda sheh ca qenie të brishta njerëzore, që fjalosen e pëshpërisin, në përpjekje për të nxënë sadopak dije në ato kushte.
Për Nadiren Metën, prej 40 vitesh mësuese në këtë shkollë, fare mirë aty mund të prekësh vargjet e “Poemës së Mjerimit” të Migjenit.
Në krah të së ashtëquajturës shkollë, ndodhet një tjetër objekt: qendra shëndetësore e fshatit, po aq e mjerë. Aty shërben vetëm Xhevrie Pulaci, pensioniste, që e bën me zell human punën e një infermiere për ndonjë plagë të lehtë, se ndryshe, “hipi kalit e shko m`qytet”, siç thonë në ato zona.
Largohesh që andej duke ngushëlluar veten që gjithsesi, nuk të ka rënë të frymosh aty; si dhe duke bërë pak ironi në heshtje, se gjithsesi ata fate të trishta njerëzore nuk duhet të bien krejtësisht në dëshpërim, gjersa qeveria po bën të gjitha përpjekjet për një integrim të shpejtë në hapësirën europiane!!!
Përgatiti: Ahmet Zani – tesheshi.com
