“Nuclear” (2022) i Oliver Stone ishte një nga disa filma mjedisorë në Festivalin e 79-të të Filmit në Venecia të këtij viti. Disa të tjera ishin satirika katastrofike e Noah Baubach “White Noise” dhe distopiani “Siccita” e Paolo Virgit, të vendosura në Romë, ku sipas skenarit nuk ka rënë shi për tre vjet të tërë.
Për “Nuclear”, regjisori i njohur amerikan bashkëpunoi për gati dy vjet me shkencëtarin Joshua S. Goldstein. Filmi që rezultoi nga ky bashkëpunim argumenton se energjia bërthamore është një nga zgjidhjet më realiste të krizës mjedisore.
Frika e tij nga efektet e ndryshimeve klimatike ishte gjithashtu ajo që më në fund e motivoi Oliver Stone për të bërë filmin: “Kam bërë gjithsej 20 filma artistikë dhe 10 dokumentarë. Dhe unë dua, për pjesën tjetër të jetës sime, të bëj diçka që do t’i ndihmojë njerëzit. Mendoj se është e rëndësishme dhe nuk mund të mendoj një mënyrë më të mirë sesa të përpiqem të përcjell gjithçka që kam mësuar nga ky njeri”, tha Stone.
“Ai njeri” të cilit Stone i referohet është autori bestseller Joshua S. Goldstein, i cili në fakt ishte i pranishëm gjatë gjithë intervistës së Stone për DW – ulur pranë regjisorit. Libri i Goldstein “A Bright Future: How Some Countries Have Solved Climate Change and the Rest Can Follow”, i cili trajton zgjidhjet që energjia bërthamore mund t’i ofrojë të ardhmes së njerëzimit, frymëzoi regjisorin për “Bërthamore”-n Pra, qëllimi i tij është “të nxjerrë botën nga injoranca”, për të cilën ai beson se “ka çuar Shtetet e Bashkuara dhe të gjithë planetin në këtë rrëmujë në të cilën jemi futur”.
“Shembulli i keq” i Gjermanisë
Filmi bazohet në supozimin se pas 30 vitesh nevoja e njerëzimit për energji nuk do të plotësohet vetëm përmes energjisë konvencionale ose të gjelbër. Në fakt, ai thekson se deri në vitin 2050 India, Kina dhe e gjithë Afrika do të konsumojnë sasi aq të mëdha energjie sa burimet e tokës do të shteren. Sipas mendimit të Goldstein, nuk do të funksiononte të kërkohej që “njerëzit në Indi, Indonezi dhe Vietnam dhe Kinë të konsumojnë më pak se tani. Kjo nuk do të ndodhë. Megjithatë, nëse kemi një burim energjie, si bërthamor, që mund të funksionojë, ata do ta përdorin atë. Dhe në rast se nuk e kanë, do të përdorin qymyrin”
Stone e sheh Gjermaninë, e cila përmendet disa herë në film, si një shembull kryesor të politikës së dështuar mjedisore, veçanërisht për shkak të vendimit të saj për t’u larguar nga energjia bërthamore. Siç theksoi edhe drejtori amerikan, partia gjermane e Gjelbër duhet të shqetësohet për kompanitë e naftës dhe qymyrit, në vend që të zemërohet dhe të mërzitet për energjinë bërthamore.
Ndërkohë, rrjetet sociale po marrin flakë: Disa mbështesin këndvështrimin e regjisorit, ndërsa të tjerë e konsiderojnë filmin jashtëzakonisht të njëanshëm. Megjithatë, nuk është çudi që filmi i ri i Oliver Stone është gjithashtu i diskutueshëm. Diçka që mbetet për t’u përgjigjur është nëse prodhimi i filmit u mbështet nga industria bërthamore…/tesheshi.com/
