Deputeti demokrat Flamur Noka sulmoi në seancë plenare, për fat jo me grusht por me nëj copë letër, deputetin socialist Erjon Braçe. Skena skandaloze tregoi dhe një herë kush janë “të fortët” e vendit kur duhet të mblidheshin “të mençurit”.
Nuk është hera e parë që Noka dhe kolegu i tij Edi Paloka nga krahu i PD-së dhe ndonjë deputet tjetër si Pjerin Ndreu apo Armando Prenga nga krahu i PS-së të kenë pasur sjellje të dhunshme në sallën e Kuvendit. Çdo parti i ka “gangsterët” e saj në politikë për të grushtuar ndonjë kundërshtar, për t’i rënë bilbilit apo për të prishur seancën me fyerje e sjellje të dhunshme. Kryesisht janë këta deputetë qëndrojnë brenda atij kostumi që u vishet në politik, jo të politikanit, por të fortit të politikës. Ata zakonisht janë për frontin e parë të sherrit, rrallë u besohen detyra me rëndësi, siç është dhe rasti i Flamur Nokës që ka qenë Ministër i Brendshëm në kohën e Berishës.
Muli, ose personazhi sarkastik që e morëm seriozisht
Flamurin nuk e njohte njeri jashtë PD-së dhe as publiku. Gjatë mandatit të parë të qeverisjes së Berishës 2005-2009, kur gjithë paria e selisë blu ishte në parlament ose në qeveri, Noka u caktua nga Berisha si sekretar organizativ i partisë; ose thënë ndryshe njeriu që do të mbante hapur derën e selisë ndërkohë që të gjithë demokratët ishin në zyrat e qeverisjes. Por ndërkaq ai nuk ishte person publik.
Për shumë kohë të gjithë besonin se ishte një personazh i sajuar nga Mero Baze në rubrikën e tij humoristike “Antena” ku çdo ditë tregonte bëmat e Mulit që mbante çelësat e partisë dhe i raportonte Berishës.
Baze i kishte krijuar atij profilin e “shejtan-budallait” që si prish punë njeriu, po ishte një personazh lehtësisht i ironizueshëm. Më tej, krejt papritmas, kur askush se priste, Berisha e futi në listat e deputetëve dhe më pas vendosi ta bënte ministër të Brendshëm. Noka mbajti për disa vite një nga detyrat më të rëndësishme në mandatin e dytë qeverisës të Berishës, duke vazhduar të bënte punët e partisë si sekretar organizativ. Tashmë dhe vetë Mero e mori seriozisht dhe i publikoi disa dokumente që e lidhnin Nokën me shërbimin sekret serb kur ai ishte akoma shumë i ri në vitin 1991.
Noka ishte ndaluar në ish-Jugosllavi dhe siç thonë dokumentet i ishte kërkuar të bëhej agjent i UDB-së, por më pas ishte lënë i lirë dhe ishte kthyer në Shqipëri. Edhe pse opozita kërkoi që në bazë të ligjit të dekriminalizimit t’i hiqej mandati i deputetit për këtë çështje, kryeprokurori Llalla e nxori të larë emrin e tij sot. Sipas prokurorisë është konkluduar se deputeti Flamur Noka, i cili ka qenë nën procedurën e verifikimit, nuk është në kushtet e ndalimit sipas përcaktimeve të këtij ligji.
Karriera politike
Flamur Noka është militanti tipik që ha bukë vetëm nga partia së cilës i ka shërbyer. Edhe pse ka përfunduar studimet e larta në Universitetin e Tiranës, Fakulteti i Mjekësisë dhe më pas specializim për Onkologji në vitin 1997 ai nuk ka punuar asnjë ditë si mjek. Ka qëndruar gjithmonë pranë Partisë Demokratike. Në fillim si organizator i mitingjeve të kësaj partie, në PD thonë që merrej me funksionimin e fonisë në mitingje, më pas i dhanë një post si sekretar Organizativ i FRPD-së dhe Sekretar i Përgjithshëm i FRPD-së. Në kohën kur PD-së u rikthye në pushtet 2005-2013 ai ka mbajtur detyrën e Sekretarit Organizativ të PD-së dhe shërbeu disa muaj si Ministër i Bendshëm kur LSI doli nga koalicioni qeverisës. Noka e fitoi vendin e kryesimit të listës në qarkun Kukës për PD-në si deputet dhe vijon të jetë një nga figurat përfaqësuese të saj në Kuvend dhe pse shpeshherë nëpërmjet grushteve apo fyerjeve të rënda ndaj kolegëve socialistë.
Para incidentit të sotëm ai është përjashtuar me 10 ditë nga Kuvendi se fyeu me fjalë të rënda në Komisionin e Sigurisë Kombëtare ministrin e Brendshëm Saimir Tahiri dhe kreun e komisionit Spartak Braho.
Dhe dy fjalë për Braçen…
Ndërsa ai që u shfaq si rivali i Nokës, Erjon Braçe kq një tjetër moshë politike dhe të tjera tipare. Braçe është në PS që në fillimet e saj, ku mosha e re nuk e pengoi të ishte deputet. Edhe pse me pamje fëminore – një vitet e para ’90 ngjante me një qumështor në politikë – ka qenë jo pak natyrë gricëse.
Madje për këtë tipar, askush nuk dyshon në pretendimet e opozitës se ai e ka lëshuar jo pak gojën ndaj Berishës, për çka ky i fundit e përligji gjestin e Nokës, por që me të njëjtin standart gjykimi mund të justifikohej dhe Braçe, për shkak të ligjërimit egërshan të Berishës me plot epitete ndaj rivalëve politikë.
Madje për një fare kohe, Braçe u shndërrua në një figurë paksa antipatike në jetën parlamentare, por sidoqoftë, duke mos qenë së paku qesharak – përkundrazi, njihet si kompetent në çështje që kanë të bëjnë me ekonominë, financat dhe legjislacionin përkatës, ia ka arritur të ketë dhe simpatizantët e vet.
Megjithatë, fakti që një imazh i tij në parlament i fiksuar në sytë e opinionit duke nxjerrë një sharje të rëndë karshi një kolegu, të tillë që ambasadori Lu nuk do e pranonte, e nxjerrin dhe atë si anë tjetër e medaljes se brutalitetit të kahjes përballë; jo me duar por me gojë. /tesheshi.com/
