Emrin e tij në Shqipëri e ka mbajtur gjallë Berisha. Ashtu si Noriegën, edhe Mugaben, lideri historik demokrat i ka patur lëndë për akuza në betejën e tij politike. Këto ditë, lideri afrikan i Zimbabves, po ballafaqohet me një grusht shteti e trazira, të cilat synojnë ta rrëzojnë nga pushteti, edhe pse është në zgrip – 94 vjeç….
Robert Mugabe është një lider autoritar i vendeve të Afrikës. Ka nisur karrierën njësoj si Nelson Mandela, pra një revolucionar, madje në rininë e hershme ka qenë edhe një lloj dishepulli i Matmaha Gandit. Realisht, një pjesë të madhe të njollave politike e ka marrë pas një ngjarjeje të rëndësishme gjeopolitike: e shkëputi vendin e tij Zimbabvve nga Komonuelthi britanik, pra nga organizata ku Mbretëresha e Britanisë është realisht tutorja e këtyre shteteve.
Në vitin 1980, Mugabe ishte ai që pasi drejtoi për shumë vite luftën ndaj Britanisë që e kishte koloni direkte këtë vend, shpalli pavarësinë e Rodezisë dhe i ktheu emrin e vjetër Zimbabve. Afrika e Jugut nuk e bëri shkëputjen nga Komonuelth-i dhe Mandela jo vetëm që u përkrah që të vijë në pushtet por u glorifikua nga Londra zyrtare. Kurse Mugabes, Tony Blair, kur ishte kryeministër e ndaloi të hynte në vendet e BE-së, SHBA plus Britaninë e Madhe. Praktikisht synoi ta izolonte për ta rrëzuar. Por britanikët nuk e bënë gjithmonë këtë, pasi në vitin 1984, pra 4 vite pasi kishte ardhur në pushtet e shpallën edhe Sir, pra “Kalorës të Mbretëreshës”, titull që ja revokuan. Dhe Mugabe qëndroi duke fituar zgjedhjet, natyrisht me korrupsion, presion, dhunë etj. Këtë vlerësim natyrisht e kanë bërë organizatat e Perëndimit.
Nga ana tjetër, Mugabe cilësohet ndryshe nga miqtë e tij të “rinj”, Rusia e veçanërisht Kina që i ka aleatë prej vitit 1996. Në fakt Mugabe, ka qenë gjithnjë miq me rusët, pasi kur nisi revolucionin e armatosur ndaj klikës në pushtet që në vitet ‘50 të shekullit të shkuar deri në 1980 kur erdhi në pushtet KANU, siç quhet organizata e Mugabes, ashtu si edhe ANC e Mandelës, përkraheshin vetëm nga vendet komuniste të Lindjes.
Por pse është kaq i rëndësishëm në arenën botërore Mugabe dhe Zimbabveja e tij?
Ish-Rodezia është një vend jo shumë i madh në pjesën jugore të Afrikës, madje nuk laget fare as nga deti. Por pasuritë e shumta të arit, argjendit, platinit dhe sidomos kafesë, duhanit, pambukut, i japin një rëndësi jo të vogël. Dhe forca potenciale e kreut të Zimbabves është se ai ka qenë mjaft i rëndësishëm në zonën gjeopolitike përreth.
Mugabe, përveçse ka përkrahur Kongresin Afrikan të Mandelës, arriti që të ndikojë në Kongo, edhe Botsvana, duke larguar gjithandej njerëzit e përkrahur nga Britania e Madhe.
Zimbabve u pushtua në fillim të shekullit XX nga eksploratori i njohur britanik Cecile Rhodes, i cili donte të krijonte një Afrikë të Mbretëreshës nga Nili deri në Kepin e Shpresës së Mirë. Në Rodezinë e atëhershme u vendos një sistem i ngjashëm me Aparteidin, ku pakica e bardhë kishte gjithçka, madje edhe shumicën e tokave. Deri në vitet ‘80, të bardhët ishin jo vetëm pronarët e mëdhenj të tokave por edhe bujqit më të mirë. Kur erdhi Mugabe, i hoqi tokat dhe prodhimi bujqësor ra drastikisht.
Me një fjalë, Mugabe mund të jetë vërtetë një politikan i keq, por nuk është i vetmi. Ai u kthye në “djall” pikërisht nga Londra, që me demonizimin e tij synon të pengojë një zimbvavizim të pjesës jugore të Afrikës, pikërisht pjesës poshtë tropikut të Jugut, që është edhe “thesari i botës”, apo Arabia tjetër. Flitet se atje fshihen përveç arit edhe argjendit, edhe rezerva shumë të mëdha nafte.
Këtë e di edhe Mugabe, ndaj dhe u bë shumë i rëndësishëm. Ai, përveçse qëndroi në pushtet shumë nga 1980 deri sot, duke u bërë më i moshuari në botë në pushtet, 94 vjeç, po ja jepte pushtetin gruas së tij të dytë, që mendohet se kontrollohet nga amerikanët dhe anglezët.
Dhe Kina që duket ka influencë të madhe në Zimbabve thirri në Pekin kryegjeneralin, Sibusiso Moyo, për ta hequr Mugaben dhe për të vënë në pushtet një pasues që e kontrollon. Në vitet ‘50 ishte Mao që financoi dhe furnizoi kryengritësit rodezianë. Edhe Enver Hoxha, Partinë Komuniste të Rodezisë i kishte shumë qejf, por kur ata takuan Çausheskun, i mori inat.
Përgatiti: Ylli Pata – /tesheshi.com/
