Organizatori dhe kreu i parë i “SS”-së famëkeqe, organizatës që më vonë u identifikua me krimet më të këqija të nazizmit, ishte një… aktor i dështuar. Emri i tij ishte Julius Schreck. Hitleri i caktoi atij në pranverën e vitit 1925 formimin e një grupi luftëtarësh absolutisht të përkushtuar, por edhe të pamëshirshëm. Ishte “Schutzstaffel”, “skuadra mbrojtëse” ushtarake e Hitlerit, e cila u bë më e njohur me akronimin “SS”.
Me themelimin e SS, Hitleri donte që “të kishte të paktën një grup të vogël njerëzish në dispozicion të tij, të cilët do të ishin të gatshëm të përdornin dhunën në çdo kohë”, shpjegon historiani Bastian Hein për Agjencinë Katolike të Lajmeve (KNA). Anëtarët e parë të SS erdhën nga “Batalionet e Stuhive” (“Sturmabteilung”), “SA”, e cila ishte themeluar në vitin 1923 dhe nga mesi i dekadës “tashmë funksiononte si roje personale e Hitlerit”, siç thekson Bastian Hein.
Roli vendimtar i Himmlerit
Të dy anëtarët “SA” dhe “SS” iu nënshtruan trajnimeve intensive ushtarake dhe atletike. Ata mblidhnin donacione për partinë naziste. Ata ishin në ballë të posterëve, por edhe të përleshjeve në rrugë me kundërshtarët politikë gjatë periudhës së turbullt të Republikës së Vajmarit. Që në fillim, “SS” shfaqi një sjellje jashtëzakonisht agresive, por përndryshe pak mund të dallonin dallimet midis “SS” dhe “SA”. Në vitin 1934, gazetat flisnin për “vrasësit e Hitlerit”, por ata vlerësuan se “deri tani dihet pak” për “SS”.
Bilanci i fuqisë do të ndryshonte nën udhëheqjen e Heinrich Himmler, i cili, siç vëren historiani Bastian Heine, brenda pak vitesh arriti të dilte si “njeriu i dytë më i fuqishëm në Rajhun e Tretë”, pas Hitlerit.
Paraardhësi i tij, Erhard Heyden, ishte shkarkuar për dy arsye: Së pari, ai u shpall fajtor për përvetësim fondesh nga fondet e partisë. Së dyti (dhe shumë më keq nga standardet naziste…) ai u akuzua se kishte porositur uniforma “SS” nga furnizuesit hebrenj. Pra, ishte koha e Himmlerit. Kur ai mori detyrën, më 6 janar 1929, “SS” numëronte vetëm 280 anëtarë. Pas tre vjetësh shkuan në 50,000 sosh.
“Bindja deri në vdekje”
“SS” u bë “organizata më ekstreme, më raciste e regjimit nacionalsocialist“, vëren Bastian Hein. Ata që shërbenin atje iu betuan me “bindje deri në vdekje” Hitlerit dhe kujtdo që Hitleri caktoi si udhëheqës të tyre. Nën udhëzimet e Himmlerit, burrat dhe gratë e “SS” morën drejtimin në hartimin dhe funksionimin e kampeve të përqendrimit, monitoruan “armiqtë e brendshëm” dhe neutralizuan disidentët. Ata shpejt morën kontrollin e plotë të policisë. Dhe kur filloi Lufta e Dytë Botërore, në vjeshtën e vitit 1939, “SS” u gjendën në front përkrah “Ëehrmacht”-it, ushtrisë së rregullt gjermane.
Në vitin 1943, në fjalimet famëkeqe “Poshen” (në Poznanin e sotëm të Polonisë, nën pushtimin gjerman në atë kohë), Himmler foli për “shfarosjen e popullit hebre” dhe lavdëroi anëtarët e “SS”.
Logjika e çoroditur e Himmlerit pati pasoja, jo vetëm në Holokaust. Siç thekson historiani Bastian Hein, në veçanti oficerët e lartë të “SS” nuk ishin thjesht oportunistë që kërkonin të bënin një karrierë. Ata ishin “kriminelë me bindje”, tërësisht të angazhuar në luftën për “hapësirën e jetesës” të gjermanëve dhe shfarosjen e hebrenjve. /tesheshi.com/
