Nga Ermir Hoxha
Në 10-të cilësitë e komunistit, vetëm ajo e 9-ta ka një përmbajtje paksa morale, ku thuhet se “anëtari i Partisë duhet të karakterizohet nga një drejtësi e kuIluar, pa njolla në ndërgjegjen dhe në veprimet e tij,të jetë parimor, të mos fshehë kurrë të metat e gabimet e tij, por t’i kritikojë vetë, pa pritur që t’ia vënë në dukje të tjerët. Vetëm kështu ai është në gjendje të kritikojë më mirë të metat e shokëve, të mbajë ngritur vigjilencën dhe të korrigjojë të tjerët me shembullin e tij, me pastërtinë e tij, me luftën e tij të drejtë”.
Por ky lloj kumti është i kushtëzuar ideologjikisht, pasi përndryshe do ishte dhe urdhëri për të mos gënjyer.
Ne sot e denoncojmë pa fre komunizmin, por ka patur raste ku dhe vetë komunistët kanë denoncuar vetveten…si gënjeshtarë.
Dhe kjo ka ndodhur pikërisht në një film shqiptar të epokës së kuqe, që për paradoks ka patur si fabulë shenjtërimin e komunistëve dhe komunizmit. Është “Balonat”, një film për fëmijë i fundviteve ’70-të, prodhim i Kinostudios.
Eshtë një skenë aty ku disa fëmijë, adhurues komunistësh dhe kandidatë për të qenë të tillë, grinden me një bashkëmoshatar të tyre “borgjez”, fëmijë i një kolaboracionisti, lidhur me faktin nëse komunistët mbajnë apo jo armë. Por në një moment shpërthen dhuna dhe, përkundër faktit që të kuqtë e vegjël duhej të shfaqnin dhe superioritet moral, e kundërta ndodh, ata shfaqen haptazi gënjeshtarë për hir të kauzës.
Do ishte me interes të dihej se si ka mundësi që komisionit të vlerësimit ideplogjik të filmit t’i ketë ikur ky detaj, por nga ana tjetër kjo mund të shihet dhe si një lloj humbje vigjilence, duke rrëshqitur në një sinqeritet të pashmangshëm vetëdenoncues. Ndiqeni me vëmendje sekuencën dhe dialogun në të:
https://www.youtube.com/watch?v=INrq6wqQpFc&feature=youtu.be
/tesheshi.com/
