Duhet jesh thjesht islamofob që të ngazëllehesh nga humbja e Erdoganit në Lokalet turke të së dielës.
Ky ngazëllim u vu re dje në disa media shqiptare, pa u shpjeguar se pse. Hë pra pse?!
Pra, çfarë ka për t’u gëzuar që humbi Erdogan?!
Sepse mjafton t’ja duash të mirën vendit tënd për të ndjerë të kundërtën.
E para, siç u vërtetua për të dytën e herë, Turqia i ka zgjedhjet tërësisht të lira. Kjo, për të gjithë ata që medemek i shqetëson autokrati Erdogan. E dyta, që vendi yt këto kohë të trazuar të ketë një aleat një lider si Erdogan, fjala e të cilit dikton lojën gjeopolitike të botës, duhet të ndihesh tejet i privilegjuar, deri në trishtim madje nëse ai pëson ndonjë goditje politike në vendin tij. Sofizimi politik se Turqia ka qenë gjithnjë krah Shqipërisë, pavarësisht se kush e ka patur pushtetin në Ankara, është thjesht romantizëm politik në rastin më të mirë e naivitet në rastin më të keq. Në dukje ashtu është, por nuk është ashtu nëse Turqia është e dobët, siç ishte me brekë nëpër këmbë gjatë qeverisjes kemaliste. I ashuquajturi modernitet i Turqisë së laikëve, ishte në thelb antiislamizëm, por jo fuqi e prestigj. Fuqia e prestigji turk ka qenë e do jetë vetëm nën shenjë fetare, posaçërisht islame. Kështu ndodhi pesë shekuj, kështu do ndodhë gjithnjë. Një Turqi nën laikë, është dobësimi i saj, siç Perëndimi gjithnjë e synon. Ndaj nuk është njësoj për Shqipërinë një Turqi e dobët dhe një Turqi e fortë. Sot, kur po fryejnë erëra të forta gjeopolitike, me sinjale furtunash lufte, të kesh aleate të ngushtë Turqinë, do të thotë të kesh një garanci të fortë mbrojtjeje nga çdo lloj kërcënimi dhe prej kujtdo. Por më shumë kjo vlen për Kosovën. Mjaft të kujtohet mesazhi që Erdogan i ka dhënë Vuçiçit se Turqia e sotme nuk është ajo e viteve ‘90-të.
Pra, kur Turqia ishte në dorë të laikëve, atyre që fituan Lokalet të dielën, askush nuk i tutej asaj në Ballkan, pra serbët, të cilët masakruan pa hesap shqiptarë e boshnjakë të besimit islam. Ndërsa rasti i 97-ës kur Turqia kërcënoi Greqinë që mos guxonte të bënte ndonjë proçkë me Shqipërinë nën kaos, në pushtet në Ankara ishin pararendës të Erdoganit. Pra, do mjaftonte vetëm interesi gjeopolitik për Shqipërinë e Kosovën, që në Shqipëri e Kosovë, përveç të marrëve si Sali Berisha dhe idiotëve islamofobë, askush me mend në kokë e ca pak atdhedashës, të mos gëzohej nga humbja e Erdoganit. Pa llogaritur më pas interesat ekonomike, ku zakonisht Turqia më shumë se tregëtarin bën bamirësin me ty si shqiptar. Turqia e fortë, e Erdoganit, jo ajo e palaçove laikë. /tesheshi.com/
