Në Shkodër e dinë se ç`i gjeti mësues Fiqiret Hoxhës atë paradite të 20 shkurtit të vitit 1992, por do ishte mirë ta dinin dhe më tej se qyteti që e njeh dhe e nderon mësuesin shembullor.
Atë kohë ai punonte mësues i historisë dhe gjeografisë në shkollën 8-vjeçare “Ndre Mjeda”. Ndërsa ishte duke zhvilluar mësim në klasën e 8-të , katër persona hapin derën e klasës dhe kërkojnë nxënësin Aldi Nikolli, pasi siç thonë ata kishin punë me të. Duke parë dhe reagimin e nxënësit që ishte zverdhur në fytyrë dhe duke parandjerë se kishte diçka që nuk shkonte, mësuesi Fiqireti nuk pranon t’ua japë nxënësin dhe derën e klasës e mbyll me çelës.
Por vetëm pas rreth 5 minutash dera e klasës hapet me forcë, personat e mëparshëm hynë në klasë dhe njëri prej tyre me thikë në dorë drejtohet tek banka ku ishte nxënësin e tij për ta penguar personin që kishte thikën në dorë. Aty merr goditje në trup nga thika që i hyn 14 cm në trup që duke i dëmtuar mushkërinë, brinjën dhe një arterie të zemrës. Kolegët e dërgojnë urgjentisht për mjekim ku pasi qëndron 2 javë në spitalin e Shkodrës, dërgohet më pas në Tiranë, e prej andej në Gjenevë të Zvicrës për kurim më të specializuar.
Qëndron 2 muaj dhe ndonëse mjekët i japin raport mjekësor për të pushuar 1 vit, 4 muaj pas kthimit rifillon punën. Kishte shpëtuar jetën e nxënësit të tij, që donin ta vrisnin brenda në klasë duke rrezikuar jetën e tij. Nxënësi shpëton, falë veprimit të mësuesit të tij, i cili dhe sot vuan problemet shëndetësore të shkaktuara nga ajo goditje me thikë.
Më 3 mars të vitit 1992, për aktin e kryer, dekorohet nga Presidenti Berisha me medaljen e “Trimërisë civile”. Ndërsa më 2005, këshilli bashkiak i Shkodrës e nderon me titullin “Mirënjohje e qytetit të Shkodrës” me motivacionin “për ndjenjën e lartë humane dhe aktin e lartë e të guximshëm në kryerjen e detyrës së mësuesit, në mbrojtjen e jetës së nxënësit duke derdhur gjakun e tij”.
E ndërsa flet për nxënësin që dikur i shpëtoi jetën duke rrezikuar të tijën, Fiqiretit i rrjedhin lotë nga sytë, pasi siç tregon ai, Aldi i shpëtuar prej tij prej disa vitesh nuk jeton më.
“Kam mbajtur kontakte telefonike me të në Itali, madje ai më pat ftuar dhe në dasmën e tij në Itali kur u martua në vitin 2003, por mungesa e vizës e bëri të pamundur vajtjen atje. Ai nuk më harronte dhe u bë një qytetar i denjë e i nderuar, krijoi familje dhe kishte dy fëmijë. Një aksident automobilistik i shkaktoi dëmtime të rënda dhe pasi qëndroi disa muaj në koma nuk mundi të mbijetojë. E kam përjetuar me dhimbje lajmin për vdekjen e tij dhe pas ca kohësh kur familja erdhi nga Italia dhe priti ngushëllime në Shkodër, shkova atje dhe më nderuan si të isha i afërm i tyre”, shprehet mësues Fiqireti.
E kujtuam këtë fill sa njerëzor e sa tragjik që përshkroi një pjesë të jetës së tij, pasi dhe jeta e tij në përgjithësi nuk është e aq e zakonshme për të mos veçuar nga shumë e shumë të tjera në këtë vend e në këtë botë. Sidomos për pasionin e tij prej arsimtari dhe studiuesi autodidat, që edhe pse në kushte pensioni dhe me probleme në shëndet si pasojë e thikës së ngrënë këtu e 23 vjet më parë, ai nuk shterret së punuari.
Pak muaj më parë ai botoi librin e tij të parë që është një vepër me vlera të vërteta shkencore e historike: “Fletët e Jetës”, një monografi arsimore si “Histori Pedagogjike” ndër vite, një hap, dhe inisiativë të tillë të mundimshme, që i ka kushtuar autorit Hoxha gjashtë vite hulumtim për gati 100 vite arsim në lagjen Rus dhe Shkodër.
E siç thuhet në të tilla raste, tan Shkodra e njeh dhe e respekton këtë njeri me vlera të jashtëzakonshme humane dhe qytetare, që për shumë arsye sociale e shoqërore, kanë mbetur si xhevahire të rralla në përditshmërinë tonë. Urojmë që të na shtohen.
Përgatiti Anila Dushi – tesheshi.com
