Nga Ylli Pata
Edi Rama ka lëshuar një deklaratë në një fshat malor të Kukësit që përbën realisht zhvillimin më të rëndësishëm në 25 vjet.
Bëhet fjalë për ligjin më të debatuar edhe të pazbatueshëm në Shqipëri, që është 7501-i i ndarjes së tokave që kanë qenë prona të ish-kooperativave bujqësore në kohën e komunizmit.
Kryeministri, gjatë një toën hall-i në Shishtavec të Kukësit, zonën e patateve, u pyet mbi situatën absurde me pronësinë sidomos në zonat e veriut të vendit, ku toka është ndarë jo për frymë siç thotë 7501-i, por sipas kufijve të vjetër, pra tapive të para 1946-ës, dhe që në fakt nuk ka pasur kurrë përplasje (ato që kanë ndodhur kanë qenë brenda familjes).
Dhe ja përgjigja e Edi Ramës, e mbrutjur dhe me pak vetëpërmbajtje e modesti: “Unë nuk jam jurist dhe mos ma merrni si premtim, por sa të iki nga këtu do të flas me jurist që të dërgojmë një draft në parlament ku t’ju njihet ndarja e tokave siç e keni pas. Po mos e merrni si premtim, do të shohim ç’do bëhet”.
Deri më sot, ai nuk e ka kundërshtuar 7501-in, ndërkohë që si kundërshtues i flaktë i politikave të PD-së e PS-së bashkë, duhej të kishte qenë armiku nr. 1 i këtij ligji famëkeq, arritur dhe me konsensusin e dy palëve në vitin 1991. Për Ramën, problem ka qenë vetëm moszbatimi i tij.
Por fjalët e thëna sot në majë të malit, nuk janë të zakonta.
Edhe në qoftë një “provokacion politik”, realisht ky është më i forti dhe i guximshmi që një kryeministër e ka bërë dhe mund të ndryshojë shumëçka në vend.
Kjo pasi problem i pronësisë në Shqipëri është gangrema në e madhe dhe problem më kyç që ndalon investimet e huaja.
Korrupsioni në gjyqësor ka sjellë që gjithë këto vite që me vendime gjykatash janë njohur pronësi në mënyrë të llahtarshme, si puna e truallit në Gjirin e Lalazit ku një gjykatëse në Durrës i njohu pronën kositësit të barit; dhe nipat e kositësit më pas masakruan biznesmenin libanez, Fadi Mitri, i cili u largua nga Shqipëria.
Ligji 7501 është vetëm njëri nga rregullatorët që çrregulluan pronësinë në Shqipëri, pasi më i tmerrshmi është ligji që ndau ish-pronat e Ndërmarrjeve Bujqësore, por për të nuk është folur asnjëherë, pasi nuk i intereson kujt.
Ish-tokat më të mira në Shqipëri, të cilët para 1946 kanë qenë në zotërim të pronarëve të mëdhenj, të quajtur “latifondistë”, plus tokat e bonifikuara nga tharja e kënetave u kthyen në NB.
Bëhet fjalë për tokat bujqësore më pjellore që kanë prodhuar oriz, drithëra, apo kultura bujqësore me rendiment shumë të madh në komunizëm, ndërkohë që sot me zhvillimet teknologjike dhe iniciativën private mund t’ia kishim plantacionet tona që janë mjaft të përshtatshëm për investitorët e mëdhenj.
Por çka ndodur me këto toka? Gjithçka është thyer në truall e më pas në hekur e beton për pallatet e shëmtuara që u blenë nga njerëzit e varfër, e ku paratë përfunduan tek oligarkia dhe mafia.
Megjithatë, nëse 7501-shi zbythet, atëherë është ogur i mirë që do të nisë të paktën ajo që mundet të shpëtojë nga tmerri i pronësisë në Shqipëri, ku në hipotekë rezultojnë më shumë se 3 pronarë për një tapi. /tesheshi.com/
