Presidenti i zgjedhur i Francës, Emmanuel Macron, nga thuajse një i panjohur politik u bë udhëheqësi i ekonomisë së pestë më të madhe të botës në më pak se një vit.
France 24 bën një përshkrim të momenteve kyçe të kësaj ngjitjeje të shpejtë të Emmmanuel Macron-it, që këtë të diel fitoi betejën me Marine Le Pen, për t’u bërë presidenti më i ri i Francës.
6 prill 2016: Gati një vit para zgjedhjeve presidenciale franceze, Emmanuel Macron bën të njohur lëvizjen e tij “En Marche!”, për të cilën thotë se nuk do të jetë as në të majtë, e as në të djathtë të spektrit politik. Lëvizja nxit menjëherë spekulimet për ambiciet presidenciale të ish-bankierit.
30 gusht 2016: Një ministër ekonomie popullor, por i izoluar, nën presidentin socialist François Hollande, Macron largohet nga qeveria për të “hapur një kapitull të ri” në karrierën e tij politike. Ai lë pas mentorin e tij politik, i cili është në hall nga një përqindje e ulët rekord pëlqimi për të.
16 nëntor 2016: Macron shpall kandidaturën për postin më të lartë të Francës. Si një ish-ministër që nuk ka mbajtur kurrë një post të zgjedhur, dhe për shkak të mungesës së një aparati partiak me pozita të forta për ta drejtuar fushatën e tij, nga komentatorët i jepet pak mundësi për sukses.
27 nëntor 2016: Ish-kryeministri François Fillon siguron kandidaturën për president mes konservatorëve. Shumë të moderuar brenda partisë Les Republicains e shohin Fillon-in si shumë në të djathtë sa ka të bëjë me ekonominë dhe me çështjet sociale. Ai shpejt ka për t’u mbërthyer nga një skandal që përfshin bashkëshorten e tij dhe një punë të pretenduar të rreme si ndihmëse parlamentare.
1 dhjetor 2016: Duke u dhënë fund muajve, e madje viteve, spekulim, presidenti Hollande deklaron se nuk do të kërkojë rizgjedhjen. Presidenti tejet jopopullor përballet me ndarje brenda kampit të tij socialist, si dhe me synimin për postin e lartë nga ish-këshilltari dhe i mbrojturi Macron.
10 dhjetor 2016: Macron nis seriozisht fushatën e tij elektorale, duke mbajtur një fjalim para 15.000 mbështetësve të mbledhur në Paris. Vizioni i tij mbi një Francë multikulturore, proeuropiane dhe me qasje pozitive ndaj tregut u bën apel veçanërisht votuesve të rinj, por anketimet e paraqesin atë si të tretin në garë, në distancë me të parët, në më pak se pesë muaj para zgjedhjeve.
29 janar 2017: Benoit Hamon fiton zgjedhjet paraprake presidenciale të Partisë Socialiste, me një platformë të majtë që shumë mendojnë se do të jetë e pambrojtshme në zgjedhjet e përgjithshme. Fitorja e Hamon-it e përçan partinë qeverisëse, me rivalin e zgjedhjeve paraprake dhe ish-kryeministrin Manuel Valls që mbështet Macron-in për presidencën.
22 shkurt 2017: Centristi François Bayrou deklaron se nuk do të qëndrojë si kandidat presidencial, duke iu bashkuar në vend të kësaj fushatës së Macron-it. Një veteran i tre garave presidenciale të mëhershme, Bayrou mblodhi 18.6% të votave në zgjedhjet franceze të 2007-s.
2 mars 2017: Pas muajsh mister, Macron zbulon më në fund programin e tij presidencial, që përmban një përzierje propozimesh politike, të drejtuar progresivëve socialë dhe udhëheqësve të biznesit. Me rivalët në telashe në garë, Macron del përpara Fillon-it dhe udhëheqëses së të djathtës ekstreme Marine Le Pen në sondazhe.
23 prill 2017: Macron fiton raundin e parë të zgjedhjeve presidenciale në Francë, duke shkuar në balotazh me Le Pen-in. Eshtë një tërmet për politikën franceze, me dy partitë kryesore të dala nga gara.
Për të ardhur te 7 maji, dita kur ai zhduk çdo pikëpyetje, duke fituar në zgjedhje postin më të lartë të republikës franceze. /tesheshi.com/
