Rikthimi i Isës në shtëpinë e tij, pas një ekzili një shekullor, në vend që të ishte një solemnitet i nivelit të lartë u kthye në një telenovelë qokash politike, e cila shkurt dhe troç nuk tregon seriozitet.
Në vend të një organizimi kremtues mbarëkombëtar dhe gjithpërfaqësues, odiseja që nisi me polemika përfundoi gjithashtu me diskutime e hatërmbetje. Kjo pasi organizatorët, e në radhë të parë Kryetari i Komunës së Mitrovicës e trajtuan këtë event jo vetëm simbolik por edhe kuptimplotë, si një zijafet turbofolk për të promovuar veten dhe shokët, duke pozuar dhe përfituar nga hija gjigande e gjeneralit të shqiptarëve.
Titullimi dhe dekorimi i Lulzim Bashës në kulmin e fushatës zgjedhore në Shqipëri, edhe pse është e drejtë e komunës së Mitrovicës, nuk ka fare lidhje as me Isë Boletinin e as me ndonjë event që e lidh zotin Basha si me Lidhjen Shqiptare të Prizrenit apo me ndonjë ngjarje tjetër historike.
Nderimi i liderit të opozitës shqiptare, njëkohësisht kryebashkiak i Tiranës, nëse do të ishte një gjest real apo dhe simbolik i një marrëdhënie me kryeqytetin e Shqipërisë, mund të ndodhte në çdo lloj dite, përpara apo edhe pas 9 qershorit. Dhe nuk do të kishte asnjë problem, madje do të shikohej si një veprim normal i binjakëzimit të qyteteve shqiptare kah një integrimi më të madh mes shqiptarëve.
Por “futja në mes” të protokollit për Isën e madh, vetëm se krijon protagonizma e hap polemika gjithsesi të kota.
Isa Boletini është figura lapidare e shqiptarëve që simbolizon jo vetëm luftëtarin e paepur për të mbrojtur trojet amëtare, por është themeluesi real i shtetit shqiptar, kryekomandanti i parë i Forcave të Armatosura. Si i tillë, nderimi për Isën kërkonte një protokoll dhe përpjekje gjithëpërfshirëse, kërkonte një kujdes në detaje dhe në të ftuar, në organizim dhe dekor. Kërkonte ajkën e mendjeve që e kanë profesion organizimin dhe kurimin e eventeve të tilla.
Por tek nderimi ndaj Isa Boletinit pati jo vetëm moskoordinimin mes Tiranës dhe Prishtinës, por edhe ndarje mes vetë qeverisë së Kosovës, ku Isa Mustafa dhe krahu i tij në ekzekutiv kërkonte me doemos protagonizmin për të marrë në dorë organizimin e ceremonisë për Isën, a thua se ishte një aheng provincial ku burrat me çifteli do të këndojnë ndanë sofrës dhe prodhuesit lokalë do të reklamonin të mirat e tyre.
Nuk kishte asnjë të keqe, përkundrazi që nëse do të ishte menduar mirë, do të dilte një ceremoni dinjitoze dhe madhështore. Që mund të niste në Shkupin që Isa e çliroi bashke me Idriz Seferin në udhëtimin e famshëm me tren, më pas në Vlorën e pavarësisë ku bashkë me Ismail Qemalin vunë themelet e shtetit shqiptar e të përfundonte natyrisht në Mitrovicë drejt Boletinit legjendar.
Çdo politizim vetëm prish atmosferën dhe na humb seriozitetin për treguar dinjitetin dhe vetëdijen kombëtare. Nderet e vogla personale, daç politike apo edhe klienteliste janë për në kafe, jo për një takim me historinë siç është 10 Qershori i Lidhjes së Prizrenit dhe nderimi ndaj të madhit të Boletinajve, pasardhësit e të cilit jo rastësisht janë shpërndarë në të gjitha trevat shqiptare.
/tesheshi.com/
