Vrasjet e 21 janarit të vitit 2011 kur katër persona dhanë frymën e fundit përpara kryeministrisë në fundin e një proteste me episode të dhunshme, janë realisht çështje e zgjidhur.
Nuk bëhet fjalë as për vrasjen e John Kenedy-t, e as për ndonjë ngjarje që nuk arrin të zbardhet pasi mungojnë provat dhe janë vrarë dëshmitarët.
Ka filmime nga disa televizione të cilat paraqesin pamje kur ushtarakë të gardës qëllojnë mbi qytetarët me armë zjarri.
FBI-ja ka bërë provën shkencore të balistikës së gëzhojave, ndërkohë që ka dëshmi të plota të njerëzve që kanë parë vrasjet dhe janë viktima të armëve të zjarrit.
Një nga këta është edhe gazetari Fatos Mahmutaj, i plagosur atë ditë dhe i degdisur në ekzil pasi u kërcënua nga segmente të pushtetit që të mbyllë gojën.
Një shtet tjetër si Belgjika, e priti krahëhapur Fatos Mahmutajn, i dha azil dhe sot gazetari i njohur i kronikës, është shtetas i lirë i saj mbretërie ku ndodhet zemra e BE-së.
Por përveç provave ka dhe deklarata të qarta të shtetarëve të asaj kohe se Aleks Nika, Ziver Veizi, Hekuran Deda dhe Faik Myrtaj u vranë nga forcat e Gardës.
Ishte vetë ish-kryeministri Sali Berisha që tha sot në Kuvend që “Edi Rama i çoi ata në grykën e zjarrit”. Pra forcat e gardës paskan hapur zjarr.
Kemi të bëjmë me një çështje të zgjidhur nga ana policore. Dihen qëlluesit, dihen bashkëpunëtorët, dhe i vetmi që nuk është hetuar është se nuk dihet motivi.
Madje dy vendime gjykate kanë dhënë motiv të ndryshëm: njëri vrasje jo me dashje dhe tjetri vrasje nga pakujdesia.
Pra shumë e thjeshtë. Prokuroria dhe më pas gjykata duhet të bëjë hetimin dhe gjykimin për të vendosur motivin e vrasjeve.
Pasi ky vendim, përveç se do të qetësojë disi shpirtrat e familjarëve që kërkojnë drejtësi, do të vendos një precedent i cili ndalon, apo jep mundësinë të ndalojë, përsëritjen e një rasti të tillë.
Drejtësia si kudo, një nga synimet e saj ka profilaksinë dhe vendosjen e një shtrati normal që gjëra të tjera të mos bëhen pjesë e sjelljes së një shteti.
E bëjnë gjykata në të gjithë vendet e botës, të cilat edhe pse janë në anën e shtetit, marrin vendime që u shërbejnë qytetarëve, pasi shteti është i qytetarëve dhe jo kundër tyre.
Mirëpo 5 vjet pas, me një ngjarje të tillë që ishte e rëndë dhe e frikshme për këdo që shkreh këmbëzën apo urdhëron të bëhet një gjë e tillë, apo edhe kush provokon atë, po luhet teatër.
Teatër nga mazhoranca që nuk ka bërë një denoncim shtesë në prokurori për të hapur çështjen; por edhe nga opozita, e cila në mënyrë cinike përsërit të njëjtat gjëra, të njëjtat akuza, të njëjtat teza pa kërkuar ndjesë që vrasjet totalisht të pajustifikuara, hem ligjërisht e hem moralisht.
Ndërkaq, si Prokuroria apo edhe Gjykata e Lartë që nuk e ka marrë ende dosjen në shqyrtim, zgjerojnë edhe më shumë hendekun që i ndan ata me qytetarët.
Po i kujt është shteti?! I dikujt padyshim që po, por jo i qytetarëve…
/tesheshi.com/
