Opozita e Kosovës, me caktimin e protestave në ditët e festave kombëtare, nuk ka bërë ndonjë risi tek shqiptarët.
Gjithmonë në historinë tonë, datat e shënuara janë përdorur si mjet komunikimi me publikun për atë që është arritur deri atëherë dhe për t’i dhënë një shtysë më të madhe proceseve politike, social-ekonomike por edhe shtet-formuese.
Këto ditë, në Kosovë janë formuar dy rryma të ndara: njëra thotë që më 17 Shkurt, pra ditën e 8-vjetorit të pavarësisë duhet festuar dhe nxjerrë fundin me aheng, valle e ku di unë, siç ç’bëjmë shpesh.
Rryma tjetër mbron qëndrimin se më 17 shkurt duhet protestuar dhe fort madje, duke kërkuar largimin e qeverisë dhe thirrjen e zgjedhjeve të parakohshme.
Me një fjalë: njëra palë është e qeshur, e ulur me gostira e stolira, e pala tjetër e ngrysur dhe e inatosur.
Por ka edhe një rrymë tjetër, ajo e pjesës që është në shumicë dhe më e papërfaqësuar në politikë. Ajo pjesë që çdo ditë rropatet të mbajë familjen por dhe i kryen në mënyrë perfekte detyrimet në komunitet dhe shtet; pra rryma që kërkon nga politika t’i japë përgjigje halleve dhe kërkesave.
E kjo rrymë, më 17 shkurt mund të përputhet shumë mirë me thirrjen për protestë, nëse ajo do të kanalizohet mirë dhe pa një skenar gueril nga opozita.
Opinioni i “heshtur” publik përputhet me protestuesit, pasi realisht 8 vjet pas Pavarësisë nuk ka shumë për të gëzuar dhe vallëzuar.
Por edhe nëse do të kishte, Ditët Kombëtare janë thirrje për reflektim e jo ftesë për party të shfrenuara që të marrin mendtë e kokës.
Sot, 8 vjet pas Pavarësisë, mund të themi se Kosova është e pavarur, por ende jo një shtet; mund të themi se Kosova është një shtet në ndërtim, por jo një shoqëri.
Madje mund të themi me plot gojën se në Kosovë po ndërtohet një shoqëri e padrejtë dhe e pabarabartë. Kosova u mbajt me dekada dhe mbahet sot nga mërgimtarët dhe shteti i trajton vetëm si statistikë e remitancave. E të tjera e të tjera, kushdo mund të shtojë nga një arsye.
Me një fjalë një protestë edhe e fortë, bën mirë!
Bën mirë për qeverinë që t’i thërrasë mendjes e t’i kthehet prioriteteve të saj. Bën mirë për politikën që të jetë faktor zhvillimi e jo aktor i skenareve destruktive.
Bën mirë për shoqërinë e opinionin publik se e shkund nga harlisjet alla reality shoë dhe telenovelave që po ia kthejnë trurin shqiptarit në një çip që inçizon një lloj kasete, e cila kontrollohet nga larg.
Pra, një protestë është festë më e mirë sesa një aheng i shfrenuar. Një protestë e orientuar mirë është shënimi më solemn i pavarësisë, duke protestuar për harresën dhe talljen me të rënët, harresën e tmerrshme me të zhdukurit që nuk dimë ku i kanë nam e nishan.
Ndërkohë që Serbia dhe aleatë të tjerë tallen me skenarë filmash horror që shpikin nga shërbimet sekrete, askush nuk e ngre zërin për mijërat e të zhdukurve, të pagjeturit, të desaparesitos-ve shqiptarë që janë ndërgjegja e vrarë e Kosovës.
Një protestë serioze dhe e orientuar drejt, është festa më e madhe dhe e duhur për të bërë një bilanc: ku ishim, ku jemi dhe ku do të shkojmë. Të gjithë bashkë dhe jo të ndarë. Ndryshe nuk ka shtet, por vetëm tribu…
/tesheshi.com/
