Një javë pas thirrjes së ish-kryeministrit Sali Berisha që shqiptarët të armatosen, duket se të gjithë janë thirrur nën armë, në një si biçim zbori absurd, ku po stërviten dhe po bëhet një lojë e përbashkët “luftash”.
Çdo zë që del në atmosferë jashtë mjedisit militar do të sulmohet dhe “ekzekutohet” publikisht. “Jemi në luftë!”
Mjaftoi një status i aktores Ema Andrea, dhe shpërthyen breshëritë qorre në shumë frëngji të ndryshme për të treguar se ka njerëz.
Nëse reagimi i Shkëlzen Berishës është i pritshëm, megjithëse jo etik, por, gjithsesi, është punë e edukatës së vet, ndjekësit e tij opinionistë iu vërsulën edhe më shumë artistes, e nuk lanë gjë pa i thënë.
Ndërkohë, Partia Demokratike vendosi të bashkohet si trup i vetëm pas doktorit e të mos shkojë në Kuvend, edhe pse Berisha e tha hapur se qëndrimi i tij është personal dhe jo politik. Në krahun tjetër, në Partinë Socialiste, të gjithë janë vënë “nën armë” pas Asamblesë dhe anatemojnë qëndrimet e Ben Blushit, duke i thënë, “flet si Sali Berisha”.
Psikologjia “o me mua, o me armikun” është kudo. Kush flet ndryshe është “ufo”. Përballë janë dy armata të futura nën llogore të fortifikuara, që hedhin akuza e kundërakuza.
Në vend që shoqëria të jetë jo e stresuar dhe të debatojë fort e shëndetshëm, madje edhe duke kritikuar e akuzuar, pasi diskutimi sjell frymë pozitiviteti dhe vetëkorrigjimi, këtu është kthyer në mallkim kush flet ndryshe armatës përkatëse.
Kush akuzon doktorin për thirrjen e tij tronditëse, “që shqiptarët të armatosen”, është Shullaz. Ndërsa kush akuzon Ramën për mënyrën e të drejtuarit, apo për problemet në qeverisje dhe në administratë, është Berishë.
Armatat janë vënë përballë njëra-tjetrës dhe caktojnë strategjinë e sulmit me orar dhe taktikë, sipas orës televizive, kur është piku i shikueshmërisë. Janë ustallarë të mëdhenj!
Gjuajnë aty ku ka njerëz më shumë, e në atë orë ku ka më shumë përqendrim… Njëlloj si terroristët. Shpërthejnë për të hapur panik më shumë, frikë më shumë, dhe kërkesa më pak.
“Jemi në luftë!” /tesheshi.com/
