Izraeli vazhdon terrorin e tij – i cili filloi me sulmin ndaj Xhamisë Al-Aqsa – me sulme me raketa ajrore dhe tokësore në Gaza. Megjithëse përshkruan sulmet e tij si vetëmbrojtje, Izraeli vret dhjetra fëmijë në “vetëmbrojtje” çdo herë.
Tani për tani, nuk ka asnjë kërcënim real dhe real për t’u thirrur, por për çdo raketë që vjen nga Hamasi, ajo derdh qindra ton granata në kokat e civilëve në Rripin e Gazës, duke vrarë dhjetëra prej tyre, përfshirë një përqindje të madhe të grave dhe fëmijët, dhe shkatërrimin e spitaleve, xhamive dhe institucioneve të tjera publike.
E gjithë kjo më tej komplikon jetën e njerëzve në Gaza, veçanërisht pasi palestinezët kanë jetuar në rrethim të plotë për 15 vjet, që do të thotë se jeta e tyre është kthyer në një kamp përqendrimi në kuptimin e vërtetë të fjalës. Njerëzit në Gaza janë të privuar nga ilaçet, ushqimi, energjia elektrike, gazi, komunikimi me botën, transporti dhe të gjitha nevojat themelore të jetës.
Sigurisht, gjithçka ka të bëjë me “të drejtën e Izraelit për të mbrojtur veten”. Bota e ka kthyer këtë fjali hipokrite dhe të neveritshme në një ideologji fanatike që është e pamundur të mohohet. Por edhe nëse mohohet, kjo nuk do ta ndryshojë të vërtetën, sepse Izraeli është një agresor dhe okupator që vret fëmijët pa ia bërë tërr syri. Të gjitha pretendimet e tjera janë hipokrizi e plotë.
Ata që janë kaq hipokritë dhe që besojnë absolutisht në propagandën izraelite mund të përshkruhen vetëm si budallenj dhe idiotë, pasi mbyllin sytë për gjithçka që po ndodh në Palestinë para gjithë botës dhe me fanatizëm shikojnë ekskluzivisht përmes syve të Izraelit.
Izraeli dëshiron që bota të shohë dhe kuptojë skenat e vrasjes së fëmijëve, sulmimin e xhamive dhe besimtarëve dhe vendbanimeve civile në një mënyrë që është në kundërshtim me të vërtetën. Ky paragjykim është zgjedhja e atyre që ia kanë shitur shpirtin djallit. Fatkeqësisht, kjo nuk ka të bëjë vetëm me pushtuesin sionist, pasi bota e sotme e civilizuar është bota e atyre që ia shitën shpirtrat djallit. Zyrtarët nga Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Evropian vazhdojnë të flasin për të drejtën e Izraelit për vetëmbrojtje. Pavarësisht skenave të dukshme, është e qartë se ata që dënojnë me forcë sulmet me raketa të Hamasit, ndërsa në të njëjtën kohë i rekomandojnë përmbajtje Izraelit, kanë një problem në mendjet, ndërgjegjen dhe shpirtrat e tyre.
Në fakt, pjesa më e madhe e botës e inkurajon Izraelin në sulmet e tij të pamatura dhe i jep tij vetëbesim të jashtëzakonshëm. Kjo botë është vetë nën okupimin izraelit ose mirëkuptimin sionist që projekti “Izrael” ka vënë në praktikë. Para pushtimit të Kudsit (Jeruzalemit) dhe Palestinës, sionizmi pushtoi Shtetet e Bashkuara dhe Evropën. Të gjitha qeveritë e botës arabe janë të okupuara. Nëse Kuds (Jeruzalemi) është nën okupim, atëherë e gjithë bota është nën okupim.
Kjo është gjithashtu ajo që Izraeli imponon, një okupim në të cilin sionistët besojnë shumë dhe vendosin shpresat e tyre. Prandaj, ai vazhdon okupimin dhe gjenocidin e tij, duke besuar se nuk ka asnjë pengesë për të.
Por pengesat dhe ndëshkimet mund të vijnë nga ajo anë që nuk është pritur kurrë. Përkundër pamjes pesimiste dhe skenave që përmendëm më parë, filluan të shfaqeshin pengesa që Izraeli nuk i kishte pritur më parë. Poeti gjerman Friedrich Hölderlin thotë: “Fuqia e çlirimit zhvillohet atje ku ekziston rreziku”.
Në fakt, fuqia e çlirimit nganjëherë është në rrezik vetë, ajo evoluon nga rreziku, dhe çdo fatkeqësi, me mundësitë dhe mjetet e saj, vjen si një provë. Kjo është motoja që të gjithë besimtarët duhet t’i përmbahen: “Shpëtimi është me çdo vështirësi, dhe me siguri ka lehtësi pas çdo vështirësie”.
Ajo që kërcënon Izraelin, e cila është pengesa më e madhe me të cilën përballet, por edhe burimi i shkatërrimit të tij, janë sulmet dhe krimet e tij. Rezistenca e prodhuar nga agresioni kundër popullit të shtypur palestinez rritet në përpjesëtim me agresionin e okupimit.
Populli i Gazës ka arritur ta kthejë sistemin e Kupolës së Hekurt, në të cilin izraelitët janë mbështetur gjithmonë si forca e tyre kryesore e mbrojtjes, në një sitë raketash, pavarësisht nga fakti se njerëzit e Gazës janë rrethuar për 15 vjet dhe janë privuar nga nevojat bazë njerëzore.
Sot, palestinezët, jo izraelitët, janë fëmijët e Davidit. Dhe ashtu si ushtria pushtuese sioniste me mburojat e saj të tmerrshme raketore dhe armët vdekjeprurëse nuk mund t’i rezistonin gurit të fëmijëve palestinezë, tani e njëjta ushtri filloi të ndjejë “gurin” e ri të Davidit të kthyer në një burim të vërtetë dhimbjeje.
Megjithëse raketa Hamas arriti vetëm në zonat izraelite afër Gazës, ajo provoi fuqinë e saj për të goditur çdo pikë dhe shënjestër në zonat e okupuara nga Izraeli, dhe konfirmoi se mund të depërtonte në “Kupolën e Hekurt” që mbron Izraelin.
A mund ta imagjinoni se çfarë do të thotë kjo për pushtimin e kolonëve izraelitë që erdhën nga Shtetet e Bashkuara dhe Evropa për të jetuar jetën e premtuar në një shoqëri luksoze sikur të mos vdisnin kurrë?
Këtu filloi makthi për Izraelin, por makthi më i keq ende nuk ka ndodhur. Izraeli po pret një makth pas një makthi. Makthi më i keq për të pasur frikë nga Izraeli janë arabët palestinezë, të cilët përbëjnë 20 përqind të popullsisë dhe të cilët hebrenjtë deri më tani kanë besuar se kanë arritur t’i neutralizojnë duke i integruar ata dhe duke u dhënë atyre shtetësinë.
Këta arabë ndiejnë poshtërim dhe fyerje të madhe për shkak të agresionit dhe dhunës së vazhdueshme kundër Kudsit, si dhe racizmit të zbatuar kundër bashkatdhetarëve të tyre dhe vëllezërve të tyre në besim, shtëpitë e të cilëve po merren dhe po plaçkiten para të gjithëve.
Një nga makthet më të mëdha të Izraelit është potenciali i këtyre arabëve për t’u rebeluar. Megjithëse ajo mundësi ishte shumë larg, tani është një realitet që e përndjek Izraelin. Prandaj, Izraeli, i cili e percepton veten si nivelin më të lartë të sigurisë, ndihet i shkatërruar, i frikësuar dhe i prekshëm. /tesheshi.com/
