I lodhur dhe i kënaqur njëkohësisht, kjo mund t’i ndodhë vetëm një besimtari në 10-ditëshin e fundit të Ramazanit. Lodhja e ditës dhe e natës e përfshin besimtarin nga një ditë e përfshirë me punë dhe njëkohësisht me adhurimin e këtij muaji të madhnueshëm, agjërimin. Pa bukë e pa ujë gjatë gjithë ditës, paraqitet në vendin e punës dhe punon me përkushtim deri në përfundim të orarit. Largohet nga puna dhe në këtë 10-ditësh të fundit të Ramazanit përkushtohet më fort ndaj adhurimeve të ndryshme.
Lexon Ku’ran, përkujton e përmend Zotin, lexon pjesë nga jeta e Profetit Muhamed paqja e Zotit qoftë mbi të, dhe me durim pret mbrëmjen kur do të shtrohet në tavolinën e iftarit, ku zbret mëshira e Zotit dhe më pas një seri veprimesh tradicionale e bashkojnë atë me të gjithë besimtarët e tjerë në sofrat e gëzimit. E në këtë 10-ditësh Allahu i Madhëruar ka fshehur një natë, një natë që është sa 1,000 muaj, një natë sa një jetë njerëzore, e më shumë. Nata e Kadrit që pritet dhe kërkohet nga besimtari me adhurim. Një natë që kërkohet nga të gjithë që falen e agjërojnë sadopak. Urimet dhe lutjet më të zjarrta shkojnë për këtë natë të jashtëzakonshme.
Gëzimi i parë i besimtarit në këtë botë lëndore pasi ka hyrë koha e akshamit, ku ai së bashku me shokët e vet shtrohet në sofrën e iftarit, në sofrën e gëzimit, ashtu siç e ka përshkruar profeti ynë i dashur, Muhamedi a.s. Besimtari han e pin me shije dhe i gëzohet asaj që i kanë shtruar përpara, e që është nga mëshira e Zotit të Madhëruar, që në këtë 10-ditësh të tretë e shpërblen pakufi robin e vet. Pasi mbaron me këtë gëzim vjen koha e namazit të jacisë, teravive, ku xhamitë e mbushur plot gjallërohen nga këndimet melodioze e me përkushtim të Kur’anit Fisnik. E kështu, nata e Ramazanit gjallërohet me besimtarët që presin të falin namaz nate dhe fëmijët që iu ngatërrohen nëpër këmbë prindërve, e së bashku me ta duan të falen, e të kalojnë natën së bashku deri sa të shkojë koha e syfyrit.
E gëzimi më i madh i fëmijëve është të hanë syfyr me babën dhe nënën e vet. E gjithë nata kalon me gjallëri të tejskajshme zgjuar për të rriturit, e të vegjlit i merr gjumi në mjediset e xhamisë në pritje të sabahut të bekuar, kur mbyllet një natë dhe fillon një ditë e re me punët e zakonshme dhe me hallet e zakonshme. Pak gjumë dhe babait i duhet të dalë e të nxjerri rriskun e vet dhe të familjes së vet, ndërsa gruaja pas një pushimi duhet të nisi me ritualin e vet të gatimit dhe të përgatitjes së ushqimit të iftarit, i cili mirëpret në sofrën e vet të begatë jo vetëm familjen, por edhe mysafirë të tjerë që mund t’i bashkohen kësaj sofre të virtytshme.
E këtu qëndron bukuria në këtë përpjekje të vazhdueshme për të qenë pranë njëri-tjetrit në familje dhe me shoqërinë tonë të përditshme. Sa më afër njëri-tjetrit në këto ditë të mëdha, ku për çdo sekondë që kalon përfitohet falja hyjnore, Mëshira e Pakufishme e Zotit të Gjithësisë. Lexim Kur’ani, Hadithe, këshilla të ndryshme fetare, falje e adhurime, lëmosha e kontribute, iftar e syfyr, fëmijët, shoqëria e familja, kjo është pamja e një dite e mbushur me veprimtari gjallëruese për besimtarin. E në gjithë këtë ritual tradicional e hyjnor besimtari këndellet, lodhet, stërlodhet nga vapa e puna, porse është i kënaqur e gëzohet kur vendos në gojën e vet dhe të gruas së vet një kokërr hurmë Arabie dhe çel iftarin.
Ky është ai momenti i gëzimit të parë, që na e ka përshkruar profeti Muhamed a.s. dhe jemi në pritje të gëzimit të dytë, të ditës kur do ta shohim Fytyrën e Ndershme të Allahut të Lartësuar e të Madhëruar, në pritje të një gëzimi të përjetshëm e të pafund, shpërblimit dhe fitores më të madhe, që mund të arrijë njeriu.
Ramazan të bekuar të gjithëve!
/tesheshi.com/
