Nëse ka një arsye të evolucionit nga guri tek raketat palestineze, ai është padyshim Izraeli me mizoritë e tij. Ashtu siç ka ndodhur me të gjitha kolonizimet, proçesi i përbashkët i tyre ka qenë dehumanizimi i vendasve duke zhveshur nga njerëzorja banorët autoktonë me qëllim që t’i japë një justifikim moral “dhunës së civilizuar” të ushtruar ndaj tyre. Kështu ka ndodhur në Amerikën Veriore, në atë Jugoren në Kanada, në Australi dhe në të gjitha vendet e kolonizuara nga të ashtuquajturat shtete të qytetëruara e demokratike.
Procesi i dehumanizimit të vendasve ka nevojë për një narrativë hipokrite e cila do ta bënte këtë proçes të pranueshëm dhe të kuptuarit e kësaj narrative bëhet vetëm duke kontekstualizuar ngjarjet. Imagjinoni sikur grupe të armatosura ukrainase do të kalonin kufirin e fortifikuar rus, disa me forca tokësore dhe disa me paralighting. Do të merrnin nën kontroll një numër qendrash të banuara, baza ushtarake dhe stacione policie duke vrarë qindra syresh. Do të lëshonin mijëra raketa në drejtim te Moskës. Do të kapnin dhe 250 robër e do të ktheheshin në Ukrainë nga e cila do t’i kërkonin Rusisë që në këmbim të robërve të tërheqë forcat e ushtarake nga territoret e pushtuara ukrainase. Tani, më thoni se cili do ishte reagimi i komunitetit ndërkombëtar? Padyshim që do të quhej një akt heroizmi, një betëjë legjitime për mbrojtjen e vendit nga pushtimi dyvjeçar rus i Ukrainës. Për më tepër kur Ukraina vetëm në një kohë të shkurtër u bë paralelja e Gazës, pa energji dhe ngrohje, i gjithë komuniteti ndërkombëtar dhe lidershipi i BE-së e quajti “akt i pastër terrori”, ndërkohë që asfiksimi biologjik i Gazës për 17 vite pa asnjë parametër jetësor, konsiderohet si një ngjarje aksidentale, ndërsa gjenocidi sionist 75-vjeçar ndaj Palestinës konsiderohet si “ngjarje historike”.
Hipokrizia nuk është më thjesht një narrativë, ajo përherë e më tepër po shndërrohet në institucionin me të cilin kombet “superiore” ndërtojnë marrëdhëniet me ato “inferioret”. Shumë protesta në botë të cilat përfundonin të ishin edhe të dhunshme por që i shërbenin interesave të superiorëve, quheshin protesta demokratike nga Evropa Lindore, Kaukazi e deri në Hong Kong. Por kur për dekada me radhë fëmijë dhe të rinj protestonin me gurë ndaj tankeve dhe autoblindave izraelite, emërtoheshin si terroristë. Kur dronët ukrainas shkonin te godisnin deri në Moskë, reklamohej në të gjitha mediat ndërkombëtare si rezistenca legjitime ukrainase. Kur një hebre nga cepi më i largët i botës kërkon të banojë në Izrael nën të ashtuquajturën “e drejtë e rikthimit” i jepet menjëherë shtetësia dhe ka liri lëvizjeje kudo. Një palestinezi i cili është autokton në tokën e tij nuk i lejohet të dalë nga qyteti i tij drejt një qytetit tjetër. Në kohën që në Kanada apo në të gjithë Perëndimin ka një ligj në të cilin nuk mund të mohosh holokaustin, në Izrael me ligj nuk mund të përmendësh “Nakba”-n, gjenocidin e vitit 1948 ndaj palestinezëve. Imagjinoni sikur gjërat të ishin krejt në krahun e kundërt: hebrenjtë të ishin asfiksuar prej 17 vitesh në Gaza dhe të shfaroseshin në Bregun Perëndimor nga palestinezët, cili do ishte artikulimi i ndërkombëtarëve për situatën? A do mohonte Scholz i Gjermanisë armëpushimin, apo Blinken, do shkonte t’i ofronte Egjiptit miliona dollarë që t’i mbante hebrenjtë në Sinai që Gaza t’u mbetej palestinezëve?
Pas armëpushimit disaditor, Izraeli filloi masakrën e bombardimeve me tërbim edhe më të madh duke shtuar qindra viktima gra e fëmijë në listë tragjike të sulmeve. Nuk mundet një qënie njerëzore t’ia bëjë këtë një qënieje tjetër njerëzore siç po vepron Izraeli, vetëm nëse e dehumanizon atë dhe e shndërron në bindje këtë dehumanizim. Mosveprimi i fuqive të mëdha në raport me masakrën dhe gjenocidin më të madh dhe më të dokumentuar të historisë tonë moderne, tregon se proçesi i dehumanizimit nuk ka rënë mbi viktimat por mbi ata që heshtin. Nuk mundet një qënie njerëzore të mos veprojë ndaj masakrave të tilla drejtuar një qënieje tjetër njerëzore vetëm nëse janë zhveshur nga njerëzorja dhe ndjenjat që e shoqërojnë atë. E në raste të tilla duhet hipokrizia, bile hipokrizia e shndërruar në institucion ndërkombëtar për të ndërtuar alibinë e shëmtuar të gjoja ruajtjes së vlerave njerëzore.
