Edhe pse fushatës elektorale po i vjen fundi, jehona që ajo ka lënë në përceptimin publik është krejtësisht e ndryshme nga fushatat tradicionale shqiptare të periudhës së demokracisë. Konceptet e fillimit dhe fundit të fushatës duken të rrafshuara, sepse herë herë të ngjanë se ajo nuk ka pasur një fillim dhe duket se përsëri nuk do të ketë një fund.
Arsyeja e kësaj, besoj se qëndron në faktin se ne jemi në gjendjen e fushatës permanente. Jemi ndoshta i vetmi vend, në dijeninë time, ku fushatat zgjedhore nuk njohin ndërprerje kohore, dhe për këtë arsye, përcaktimi i fillimit dhe fundit në një fenomen permanent politik, është tepër i vështirë. Mirëpo, më e bukura është se më të kënaqurit me këtë gjendje duket se janë vetë politikanët, të cilët politikën nuk e konsiderojnë art, por punësim dhe biznes. Për këtë arsye, për ta mbajtur ndërgjegjen të qetë duke u ndjerë të punësuar, e vetmja formë e kësaj ndjesie duket se është fushata e përhershme.
Përse në këtë fushatë kemi përshtypjen se nuk po dëgjojmë asgjë të re? Përse të gjithë biem dakort se fushata është vetëm një përsëritje tautologjike e asaj që në formë diskursi të përditshëm e dëgjojmë dhunshëm në media ? Sepse produktet politike mungojnë dhe retorika politike zëvendëson habitatin tonë në mënyrë të vazhdueshme dhe të pandërprerë.
Qëllimi i politikës dhe i politikave, në fund të fundit ka si synim përfundimtar realizimin e shërbimit ndaj qytetarit; mirëpo kjo nuk është një gjë e lehtë. Transformimi i ligjërimit politik në produkte reale është proçesi më i vështirë i një qeverisjeje. Në fakt, qeversjet e mira, pikërisht prej kësaj dallojnë me të tjerat, në aftësinë dhe kapacitetin për ta shndërruar ligjërimin politik në produkte reale, në të mirë publike; pra në një marrëdhënie korrekte me elektoratin.
Ajo që po ndodh në këtë fushatë është teprimi me imazh. Të gjithë e dimë se imazhi është diktatori më i madh i modernizmit. Përmes tij, shoqëritë moderne kanë filluar të mos kuptojnë shoqërinë ku jetojnë dhe në fund kanë përfunduar të mos kuptojnë edhe veten. Duke qenë se imazhi është mjeti më efikas dhe sipërfaqësor në ndikimin e ambientit social, ai përdoret dhunshëm nga politika. E ajo që vërejmë është pikërisht fokusim të politikanëve tanë posaçërisht tek imazhi, tek veshja, tek gjesti, tek pozicionimi, larg thelbit, larg substancës. Kjo duket se është perfekt për një elektorat si i yni ku të qënurit trendy konceptohet si arritje politike dhe ku gjelatina mbulon për bukuri gafat dhe dështimet personale.
Një fushatë pa shije dhe pa ngjyrë, që po rrjedh si uji, sepse i ka munguar thelbi i fushatave të mëparshme, konfliktualiteti. Duket pa shije dhe pa ngjyrë, se për ne, këto nocione kanë marrë kuptim përmes konfliktit dhe dhunës politike. E kësaj radhe që marrëveshja politike ka vepruar si sedativ politik, partitë e mëdha duken më skandinave se kurrë. Merren me çikërrima “nordike” paçka se mjafton të hapësh dritaren dhe të kuptosh se ku je. /tesheshi.com/
