Është e pamundur të flasësh apo te shkruash për antisemitizmin, e që Partia Laburiste e Britanisë së Madhe të mos përfshihet në komente që të zhysin në dëshpërim dhe të bëjnë që t’i kërkosh falje mbase dhe vetvetes tek shikohesh në pasqyrë.
Kjo qasje jo vetëm që të bën të ndihesh më pak i pranuar, por i shfaq tendencat tona për t’u bërë më pak tolerant, më shumë racist, dhe më pak miqësor me emigrantët.
Pasojat e kësaj janë shumë më të mëdha se që mund t’i imagjinoni. Në veçanti, po e ngulfasin mundësinë që opinionistët, por edhe vendimmarrësit, të flasin me logjikë për çështjet lidhur me Palestinën.
Nëna ime është palestineze. Këto çështje janë tejet personale. Ne kemi anëtarë të familjes në Bregun Perëndimor dhe e di që ata kanë shumë frikë.
Kërkesa ime është që ne duhet të flasim më shumë për Palestinën, e jo më pak, pasi kjo klimë aktuale po e bën çështjen më të dhimbshme se kurrë më parë.
Fjala “sionist” është bërë toksike. Për disa, ajo është të besuarit e së drejtës për ekzistencë të shtetit çifut.
Për të tjerët, ajo është një lëvizje që bëri margjinalizmin dhe përndjekje të palestinezëve nga tokat e tyre.
Për mua… është një term që nuk e përdor fare. Unë jam një palestineze-britanike që beson në të drejtën e ekzistencës së Izraelit. Por gjithashtu, besoj në të drejtën e ekzistimit të Palestinës, dhe prandaj vitin e kaluar e solla rezolutën parlamentare që të njihet Palestina si shtet, gjë që 130 vende të tjera të OKB-së e kanë bërë.
Unë besoj në zgjidhje me dy shtete. Duke pasur parasysh përfshirjen e Britanisë në rajon dhe faktin se mund të bëjmë paralele nga tani e deri te koha e deklaratës së Balfour-it, mendoj se është e turpshme që kjo qeveri refuzon të njohë Palestinën si shtet.
Përkrahësit e vërtetë të të drejtave të palestinezëve luftojnë për barazi, drejtësi dhe liri, synime që janë në kundërshtim me çdo formë antisemitizmi. Kampionët e vërtetë të këtyre kauzave bëjnë që të dy palët të luftojnë për të drejtat palestineze dhe gjithashtu kundër çdo forme racizmi, përfshirë antisemitizmin.
Të kundërshtuarit e pushtimit ushtarak izraelit të Bregut Perëndimor dhe Rripit të Gazës, është një pozicion që duhet të respektohet nga çdo politikan progresiv. Palestinezët kanë të drejtën për një shtet. Ata kanë të drejtë të jetojnë në dinjitet. Pesë milionë refugjatë palestinezë nuk mund të injorohen.
Mosveprimi ndërkombëtar teston kufijtë e durimit palestinez. Komuniteti ndërkombëtar duhet të bëjë më shumë sesa thjesht lëshimin e njoftimeve të lodhura e të vjetra duke shprehur shqetësimin për shkeljet më të fundit të të drejtave të njeriut.
Asnjëherë nuk ka qenë më kritike për të folur për gjendjen politike dhe ekonomike të Palestinës. Zgjidhja me dy shtete është në rastin më të mirë, ndërsa më e keqja është duke u ngritur në pragun e një prehjeje. Ajo ka nevojë për një litar shpëtimi. Dhe ne mund të bëjmë një ndryshim nëse qeveria jonë i përmbahet përgjegjësive morale dhe historike për të cilat Britania ka qenë e njohur. /tesheshi.com/
*Layla Moran është deputete LiberalDemokrate për rajonet Oxford dhe Abingdon
