Edi Rama ka vënë në diskutim moralin e muslimanëve me deklarimin për ata sosh që “i falen Allahut pesë herë në ditë dhe nuk paguajnë sigurimet shoqërore”. E ka bërë këtë në publik, duke veçuar kësisoj një targetgrup shoqëror që jeton, punon e vepron me kritere krejt tjetërfare nga pjesa tjetër e shoqërisë, mu prej referencave fetare me bazë hyjnore, të cilat, teorikisht dhe praktikisht, i vendosin ata(muslimanët), në një pozitë morale mbi të tjerët. Në parim, muslimani jo që s’mund të vjedh individin, por s’mund të vjedhë as shtetin. Madje kjo e dyta është më e rëndë se e para në gjykimin fetar. Ndaj në parim, s’mund të gjesh individë më të denjë për të drejtuar një shtet se sa muslimanët. Dhe kjo për dy arsye, në thelb të dyja morale: e para se nuk guxojnë të vjedhin, e kjo më shumë se nga frika prej ligjit, nga frika prej Zotit; e dyta, sepse obligohen, po fetarisht, që atë punë që bëjnë, ta përsosin.
Dhe pavarësisht se kush e tha atë fjalë e pse e tha, Edi Rama në këtë rast, ajo që ka thënë dikton trajtesa të detyruara prej hoxhallarësh me xhematet përkatëse, deri në nivel fetvaje, për të sjellë qartësim mbi aspekte të amullta të raporteve të muslimanit me shtetin edhe në çështjen e ndjeshme të sigurimeve shoqërore. Shpotitja e Ramës mund të jetë dhe keqdashëse, por kjo asesi nuk zhbën domosdoshmërinë që drejtues fetarë, udhëheqës xhematesh, të thellohen në tematika që përbëjnë delikatesë, të tilla që mund të kompromentojnë, qoftë dhe padashje, moralin e muslimanit.
Fjala vjen, nuk ngjan hiç e denjë kur raportohet për legalizim xhamish, pra shtëpi e Zotit e ndërtuar në shkelje ligji. Pavarësisht shpjegimit përligjës që mund të ketë për raste të tilla, sipas kontekstit social kur kanë ndodhur, paçka dhe tolerancës apo dashamirësisë së shtetit, fakti që dhe objekte kulti islam janë përfshirë në furi ndërtimesh “pa letra”, është e pakapërdishme. Islami është ai që është dhe muslimani duhet të jetë ai që e urdhëron Islami të jetë, unik në moral, i palëkundur në parime, paçka erërave të mbrapshta që fryjnë rreth tij, paçka të keqes që i vërtitet rreth e rrotull, në shumë pamje e shumë forma. Dhe për këtë, barra më e madhe është për ata drejtues fetarë që jua mësojnë e jua shpjegojnë fenë besimtarëve nëpër xhami, e cila rrok dhe aspekte në dukje periferike të aktivitetit njerëzor, pa lënë asgjë si destin për teka njerëzore. Dhe marrëdhënia me shtetin, ku përfshihen detyrimet fiskale apo të natyrave solidare si sigurimet shqërore, s’mund të jetë as tekë e as periferike.
Ngjan se Rama, me deklarimin e tij, sikur i ka fyer muslimanët, por në fakt u ka bërë një nder, duke u kujtuar se askush më shumë se ata s’mund të jenë të denjë për shtetin e shoqërinë, nëse vërtet jetojnë me Islam.
Këtë të vërtetë ai e di, siç di të vërtetën e madhe mbi Islamin, por që si shumëkush si ai, kudo e në çdo kohë, preferon të mos jetojë me të. Ka dhe më rëndë, siç një kritik në median shqiptare i Islamit dhe muslimanëve, për të mos thënë islamofob, i cili pohon në rrethe të ngushta: “Unë e di të vërtetën(Islamin), por nuk dua ta pranojë këtë të vërtetë(!!!)”. /tesheshi.com/
