Edhe sa sylesh mendon Donald Trump se mund të jetë votuesi amerikan?
Showman-i miliarder tashmë është gati i nominuari zyrtar i republikanëve për garën presidenciale prej vetëm disa javësh, por megjithatë strategjia e tij për zgjedhjet e nëntorit po bëhet e qartë: shpresa për një epidemi kombëtare të humbjes afatshkurtër të kujtesës. Strategjisti i tij kryesor, Paul Manafort, ka thënë se “pjesa që ai ka luajtur, tashmë ka ndryshuar”. Por ky nuk është evolucion – është rimishërim.
Apeli që Trump bëri për një “ndalim të plotë dhe të përgjithshëm të muslimanëve nga hyrja në Shtetet e Bashkuara”? Na del se ishte “thjesht një sugjerim”, thotë ai tani.
Rritja e pagës minimale federale, që ai e kundërshtoi në mënyrë të përsëritur? Tani ai “merr në konsideratë” një rritje, thotë ai.
Reduktimi masiv i taksave që propozoi gjatë eleminareve brenda partisë, të cilin analistët thanë se do t’i shtonte borxhit federal 10 trilionë dollarë? Mos e çoni nëpër mend! Ai ka punësuar ekspertë që ta rishkruajnë atë në mënyrë që reduktimi i taksave të jetë më pak për të pasurit.
Kthimi i taksave që ai premtoi “me siguri” se do t’i publikonte? Nuk ka për të ndodhur, thotë ai tani.
Një nga zëvendësit e tij kyç, republikani Chris Collins tashmë deklaron se ai nuk pret që Trump të ndërtojë një mur kufitar apo të deportojë 11 milionë emigrantë të paligjshëm – gurët e themelit të fushatës së hershme të Trump. Kongresmeni tha për “Bufalo News” se Trump do të ndërtonte një “mur virtual” dhe se plani i tij i deportimit ishte “retorikë”.
A i mbani mend gjithë kompanitë kundër të cilave Trump shpërtheu pse dërgonin vendet e punës jashtë vendit? Fordi ishte një “turp”, Disney kishte “praktika të tmerrshme”, Carrier meritonte taksa më të larta, Apple duhet të bojkotohej për shkak se nuk ndihmoi FBI-në në një rast terrorizmi, dhe Trump nuk do të hante më kurrë një Oreo për shkak kishte lënë pa furnizim Nabisco-n. Konkluzionet financiare të kësaj jave treguan se Trump ka investuar në të gjitha kompanitë e mësipërme.
Apo pretendimi i tij (më pas e tërhoqi) se gratë që kishin bërë aborte duhet të dënoheshin penalisht? Ajo që ai po thoshte në të vërtetë ishte se “gratë dënojnë veten”, kështu tha për revistën “New York Times”.
Lista vazhdon e vazhon. Trump, i cili tha se “nëse je kandidat për president, nuk duhet të lejohesh të përdorësh një teleprompter”, ka përdorur këtë mjet të paktën në dy fjalime të fundit. Trump që më herët mburrej se “nuk dëshiron të ketë anketues” pasi “dëshiron të jetë vetvetja”, punësoi një anketues, Tony Fabrizio. Dhe Trump, i cili bëri fushatë kundër mjedisit të politikës së jashtme republikane, është ëmbëlsuar me James Baker dhe Henry Kissinger.
Një pjesë e atyre që mbështetën Trump duhet të ndjehen si ventuza. Por a do të mund përpjekja e tij e patakt të përdridhet në një apel qendror për pjesën tjetër të elektoratit? Ndoshta. Megjithatë, ajo konfirmon shqetësimin më të madh rreth Trump: ai thotë çfarëdo që i vjen në mendje. Ai nuk ka asnjë problem tjetër përveç dashurisë për veten – dhe ja përse ai është i rrezikshëm.
Për t’i bërë racionale këto ndryshime të pozicioneve, le të sjellim në debat John Miller, “publicistin” e Trump që i thirri gazetarët në vitet ’90 për të vlerësuar Trump, por që në të vërtetë ishte vetë Trump.
Një koleg i “Post”, Marc Fisher nxori një regjistrim të vitit 1990 nga “Miller” për revistën “People” që kishte të bënte me kalimin e Trump nga Ivana tek Marla e deri tek Carla Bruni dhe të tjera.
Politikat zëvendësuese për gratë dhe tjerrja e fjalëve mund të shpjegojnë shumë nga pikëpamjet e Trump në ditët e sotme ndërsa ai flirton me pozicionimet e veta e më pas i hedh poshtë.
Trump, menjëherë tha se regjistrimi i vjetër nuk ishte i tij. Duke parë tingullin e zërit dhe pranimin paraprak të Trump se kishte punuar si publicisti i vetvetes, ky pretendim është dukshëm falco. Por ndoshta për Trump nuk ishte një gënjeshtër. Në atë kohë, ai foli për Ivanën, Marlën, Karlën dhe Madonën. Tashmë bëhet fjalë ëpr muslimanët, rrogat minimale, taksat dhe murin. Në të dyja rastet, ideja e Trump për të vërtetën është ajo e fjalëve të fundit që kanë dalë nga goja e tij.
*Dana Milibank është opinionist për gazetën “Washington Post”
Përktheu: Juli Prifti – /tesheshi.com/
